Urlop z widokiem na Alpy

 Stało się, pierwszy zagraniczny urlop w tym roku mogę uznać za odbyty. Wróciłam w nocy, zadowolona, szczęśliwa, nasycona pięknymi widokami i niezapomnianymi chwilami, w dodatku odwiedziłam zupełnie nowy dla mnie kraj. Wróciłam również lekko zaziębiona ale kto by się tym przejmował, w dodatku sama sobie zasłużyłam. Jak ktoś biegnie robić zdjęcia w samym swetrze tudzież w piżamie to nie powinien się dziwić, że jako jedną z urlopowych pamiątek przywozi katar po kolana. W porównianiu z ogromem cudownych chwil, w których miałam szczęście brać udział, takie przeziębionko to nic, w dodatku błyskawicznie dochodzę do siebie zatem czym tu się przejmować?

Mam nadzieję, że po obejrzeniu zdjęć doskonale zrozumiecie moje nieustanne zachwyty. Szkoda tylko, że czasy i zimy mamy takie, że nawet w Alpach żeby zobaczyć śnieg trzeba jechać w najwyższe partie gór ale nic to, mus to mus zatem jeździliśmy. Co niektórzy z nas nawet na nartach ale nie o mnie tu mowa bo ze sportów zimowych tymi moimi są sanki i łyżwy. Ja spędzałam czas mniej aktywnie, głównie na siedzeniu, patrzeniu, robieniu zdjęć, zachwycaniu się i zadumie nad tym jakie mam szczęście a wszystko to zapijałam bombardino.

Widoki widokami ale w tym wszystkim najbardziej doceniam fakt, że po raz trzeci wyjechałam w świat z moimi ulubionymi ludźmi. Cieszyłabym z tego wyjazdu nawet gdyby było zimno albo przez cały dzień lało jak z cebra ( ale dobrze, że mimo wszystko brzydko było tylko przez jeden dzień ). W ogóle mamy szczęście do pogody bo począwszy od Lofotów, przez fiordy aż do Austrii teraz, niemal nieustannie towarzyszy nam słońce i niebo w najpiękniejszych odcieniach niebieskości, brzydkie dni dałoby się policzyć może na dwóch palcach.

Powiem Wam, że bardzo często jestem w takich miejscach, że z zachwytu nad cudami natury mam ochotę tej naturze klaskać i kłaniać się w pas. Na szczytach gór natura zasługuje na głośne owacje na stojąco.

Jak teraz myślę o naszym ostatnim turnusie to jednymi z moich ulubionych chwil były zjazdy i wjazdy górskimi kolejkami na szczyty gór a prym wśród nich wiedzie ten krzesełkowy. Wokół miałam majestatyczne szczyty Alp, nisko nad głową niebieskie niebo, słońce świeciło mi prosto w twarz a ja patrzyłam na świat z ulubionej perspektywy. W rankingu tych najlepszych chwil nie biorą udziału nasze wieczory bo tych nie przebije nic a nic. W dodatku wczoraj okazało się, że jako grupa jesteśmy tak fajni, że naszemu urokowi ulegają nawet austriaccy policjanci. Kiedy ścigaliśmy się z czasem żeby zdążyć na pociąg zatrzymali nas do kontroli po czym szybko puścili ulegając naszym błaganiom i argumentom, że nam się spieszy i w tym momencie nie bardzo mamy czas na kontrolę 😀.

Ile byście dali, żeby chociaż przez kilka dni mieć poniższy widok z okna? Ja miałam...

Nigdy nie przypuszczałam, że coś co miało być tylko urlopem nieznanych sobie ludzi na Lofotach, przerodzi się w coś tak fajnego i tak silnie nas połączy wspólna chęć spędzania razem czasu. Nie chcę tutaj pisać, że na zawsze żeby nie zapeszyć ale coś mam przeczucie, że tak będzie. Trzy wspólne wyjazdy za nami a znamy się od czerwca. To chyba dobrze wróży no nie?

Mgliste poranki dawały początek przepięknym dniom a kiedy mgła opadła odsłaniała widok na sarenki. Nikogo nie powinien dziwić fakt, że ledwo otworzyłam oczy a już stałam przy oknie z aparatem.

Jak Wam minął styczeń moi mili? U mnie było spokojnie i miło, ze spektakularnym końcem co mam nadzieję, da się zauważyć na zdjęciach. Dacie wiarę, że to jeszcze jutro i bach, po styczniu? Ale to szybko zleciało, dajta spokój...

💗💗💗