Nowy sezon rowerowy

 Dzisiejszy dzień zasłużył na to, żeby o nim tutaj wspomnieć bo był niezwykły chociaż działy się jedynie zwykłe rzeczy. Panie i Panowie, z radością oznajmiam, że sezon rowerowy 2025 uważam za otwarty. Miło mi również poinformować Was, że było przecudnie a ja nadal nie mogę przestać się cieszyć tym wspaniałym, spędzonym na rowerze dniem.

Pierwsza rowerowa wycieczka po długiej przerwie, w tym przypadku spowodowanej zimą, zawsze podwójnie mnie cieszy. Niestety również podwójnie męczy bo uśpiona kondycja wymaga czasu aby wrócić do zadowalającego mnie stanu. Dlatego zawsze na rozruch wybieram krótsze trasy, staram się mierzyć siły na zamiary żeby jednak zamiast czystej radości z pedałowania nie przeklinać pod nosem, że do domu tak daleko. Jednak nie dzisiaj moi mili, dzisiaj śmigałam jak przecinak i jak już nabrałam rytmu, to nie mogłam przestać pedałować. W ogóle się nie męczyłam a radość z pierwszego od listopada przemierzania moich ulubionych szlaków dodawała mi wiatru w pedały.

Asfaltowe nawierzchnie lubię średnio ale kiedy las w dużej mierze składa się z błota to raczej nie mam wyboru. I tak bardzo się cieszę, że udało mi się odwiedzić sporo z ulubionych miejsc a układana na bieżąco trasa sprawiła wiele frajdy. Było tak przecudnie, że nawet nie wiem jak mam te zachwyty ubrać w słowa i chociaż aplikacja pogodowa pokazywała zaledwie pięć stopni to wiecie co? W ogóle jej nie wierzę.

Udało mi się wypić pierwszą w sezonie herbatę nad jeziorem i tak się pięknie złożyło, że trafiłam tam akurat w najlepszym momencie. Cicho, spokojnie, niebko bez ani jednej chmury i słonko świecące prosto w twarz. Gdyby nie to, że miałam na sobie puchową kurtkę i czapkę uwierzyłabym każdemu, kto by mnie przekonywał, że jest maj.

W dzikiej i niedającej się niczym okiełznać radości z tego przepięknego dnia przejechałam 33 kilometry i gdyby nie to, że powoli kończył się dzień, mogłabym jechać dalej w stronę słońca. I chociaż przemiła jest świadomość, że pogodowo zmierzamy w dobrą stronę i w sumie za jeszcze trochę będzie wiosna to po tym tak dobrze spędzonym dniu moim największym marzeniem jest, żeby ta wiosna zaczęła się już zaraz, najlepiej jutro.

Widzicie to niebko? Lepsza pogoda nie mogła mi się dzisiaj przytrafić. I chociaż rano w mojej głowie walczyły ze sobą rower i łyżwy to cieszę się, że dzisiaj wybrałam to pierwsze a na łyżwach pośmigam w niedzielę.

I chociaż brak prawdziwej zimy smuci mnie i doskwiera to kiedy początek lutego serwuje taką aurę ciężko się na bezśnieżną zimę złościć. Ptaki też się cieszyły wyśpiewując głośno swoje trele, widziałam mnóstwo ludzi na koniach i ogrom zadowolonych spacerowiczów. Dzisiaj naprawdę cieżko było uwierzyć, że jest początek lutego i zima trwa w najlepsze.

Wiem, że na zbyt duży entuzjazm jest jeszcze za wcześnie ale optymizm każe mi wierzyć, że takie wycieczki powoli staną się codziennością i na stałe wejdą w plan dnia, nie tylko tego wolnego od pracy. Fajne jest życie na rowerze. I chociaż nie znam recepty na szczęście to przemierzając okolicę na rowerze nigdy nie jestem nieszczęśliwa.