A z nich najpiękniejszy jest Gdańsk

 Spacerowałam już po wielu hanzeatyckich miastach, zachwycając się ich architekturą i wyjątkowym klimatem, którego próżno szukać gdzieś indziej. Byłam m.in. w Lubece, w Lüneburgu, w Sztokholmie, w Bremen, w Stade, w Brugii i w Rydze. Pobyty w każdym z hanzeatyckich miast opisałam na blogu i wcale nie muszę teraz do tych wpisów zerkać, żeby pamiętać, że te relacje to nieprzerwane ciągi oczarowań i zachwytów. Jednak żadne z tych miast nie może się równać z naszym starym, dobrym i pięknym Gdańskiem, i nie piszę tak tylko dlatego, że pochodzę z Gdyni i w Gdańsku byłam dziesiątki razy. Gdańsk naprawdę jest zachwycający, ma mnóstwo wspaniałej architektury i przepięknych zakamarków, po których mogłabym spacerować bez końca. Ma również fajny klimat i równie fajnych mieszkańców.

Marzec był dla mnie okazją do powrotu do Gdańska i do spaceru ulubionymi uliczkami, taki spacer zawsze ogromnie mnie uszczęśliwia i chociaż odbyłam już takowych kilkadziesiąt nadal się zachwycam. Nie wyobrażam sobie co muszą czuć turyści podziwiający gdańską architekturę po raz pierwszy i czasami patrząc na nich zastanawiam się co czują.

W czasach szkolnych miałam znajomych w całym Trójmieście i spotykaliśmy się naprzemiennie w Gdańsku, Sopocie i Gdyni. Zamiast WhatsApp-a mieliśmy: "widzimy się pod Neptunem".

I chociaż w Gdańsku zmienia się wiele to ja za każdym razem mam wrażenie, że na przestrzeni lat nic się tutaj nie zmieniło. Z całą pewnością mogę napisać, że nie zniknął fajny klimat, który można poczuć spacerując starymi uliczkami utkanymi z bruku i pięknych kamienic, z których każda opowiada swoją historię. Zagubienie się w ich labiryncie pozwala odnaleźć mnóstwo niezapomnianych wrażeń. Poza Długim Targiem i traktami nad Motławą również dużo się dzieje a ja z całego serca polecam "odbić" w bok przy Neptunie. Na bocznych szlakach wielkim atutem jest mniejsza ilość turystów co akurat w Gdańsku ma znaczenie. Jeśli chodzi o mnie to polecam Trójmiasto poza sezonem.

Mieliśmy szczęście bo dopisała nam pogoda i kiedy wysiadłam z samolotu szeroko uśmiechnęłam się do niebieskiego nieba, które mnie tu sprowadziło. Nawet jeszcze nie zaczęła się kalendarzowa wiosna a ja niemal miałam wrażenie, że czuję letni wiatr.

Pod względem ilości pięknych i oryginalnych kamienic oraz urokliwych zakamarków Gdańsk bije na głowę pozostałe hanzeatyckie miasta w których byłam i zdecydowaną większość tych niehanzeatyckich też. Nazywajcie to szaleństwem, nazywajcie przesadą albo regionalnym patriotyzmem, drugiego takiego miasta jak Gdańsk nie ma nigdzie we wszechświecie.

Ten widok nigdy nie przestanie mnie zachwycać.

Spójrzcie proszę wyżej: jedno zdjęcie, zaledwie cztery kamienice a tyle sposobności do zachwycenia się, że to się naprawdę w głowie nie mieści. I pomimo upływu lat i zmian, które zachodzą w Gdańsku a które najwyraźniej zauważają jego mieszkańcy, historia nadal przemawia tutaj bardzo głośno. Mam wrażenie, że niemal w każdym zakamarku Starego Miasta można odkryć ślady zapisanych w nim dziejów Gdańska.

W dzikim pędzie codzienności bezcenne jest wrażenie, że w Gdańsku zatrzymał się czas.

Nie powiem, miła jest świadomość, że mogę tutaj bywać regularnie i tak często jak najdzie mnie ochota i pozwoli na to wolny czas. Dobrze jest mieć do Gdańska i po drodze, i w miarę blisko.