O tym, jak było w Norwegii po raz trzeci

 Jakkolwiek niewiarygodnie to brzmi, a muszę przyznać, że najbardziej niewiarygodnie brzmi to dla mnie samej, kilka dni temu wróciłam z Norwegii. Na uwagę zasługuje fakt, że był to mój trzeci norweski urlop w ciągu roku z kawałkiem a decyzję o wyjeździe do Bergen podjęłam niemal spontanicznie, ulegając namowom koleżanki. Do wyruszenia w podróż i do jedzenia nie trzeba dwa razy mnie namawiać, nie inaczej było i tym razem.

 Mam ogromną przyjemność przedstawić Wam skandynawskiego ulubieńca bo fakty są takie, że minione kilka dni spędziłam w najpiękniejszym skandynawskim mieście, w jakim byłam kiedykolwiek. Z Bergen nie mają szans żadne Sztokholmy, Osla ani Kopenhagi, w porównaniu z nim słabo wypada również wiele nie skandynawskich miast i miasteczek. 

 Wiem, że jeśli chodzi o podróże, ( aczkolwiek o zwykłe życie też ) z reguły wszystko mi się podoba, drobiazgi ekscytują i urastają do rzeczy wielkich i mało spraw jest w stanie wytrącić mnie z równowagi. Nie inaczej było w Bergen, gdzie podobało, ba!, przezachwyciło mnie wszystko. Miasto jest piękne, szalenie klimatyczne, cudnie położone i jakby tego było mało to miejskim autobusem można dotrzeć do miejsc, o jakich mi się nie śniło.

 Jeden dzień spędziłyśmy na końcu świata, spacerując po jednej z jego krawędzi. I niech to nawet zabrzmi niewiarygodnie, co mi tam. W tamtym momencie miałam wrażenie, że dzieje się coś niezwykłego. Dodająca szczyptę tajemniczości pogoda, koniec świata i bezkres otaczającej nas wody. Lubię pobyty w miejcach, gdzie patrzę na horyzont z miejsca, w którym nie mogę pójść nawet o krok dalej.

 Kiedy już po kupieniu biletów i znalezieniu noclegu sprawdziłyśmy pogodę, miałyśmy ochotę rzęsiście zapłakać; równie rzęsiście jak według prognoz miał padać deszcz podczas CAŁEGO naszego pobytu w Bergen. Jeszcze na dzień przed wylotem prognozy zapowiadały aurę taką, że jako pierwsze spakowałam przeciwdeszczową kurtkę i buty. Moją wiarę w to, że gwałtownie zmienią się prognozy, podkopywała również jakże optymistyczna wiedza o tym, że w Bergen pada przez ponad dwieście dni w roku. Zatem jako trzecią rzecz spakowałam najgrubszą czekającą na przeczytanie książkę.

 I jeśli spodziewaliście się, że teraz nastąpi część dotycząca psioczenia na pogodę to cóż, muszę Was rozczarować, aczkolwiek o pogodzie będzie ale w samych superlatywach! Przez cały nasz pobyt w Bergen, czyli przez pięć dni, było ciepło i słonecznie, momentami upalnie. Życie uratował mi fakt, że w ostatniej chwili wrzuciłam do plecaka kilka koszulek z krótkim rękawem, lekkie spodnie i okulary przeciwsłoneczne. Kurtkę przeciwdeszczową założyłam dwa razy podczas rejsu po fiordach bo bardzo wiało a kurtka miała kaptur. Jako ochronę przed deszczem tej kurtki nie założyłam ani razu. Przez cały, calusieńki pobyt towarzyszyło nam słońce a padało tylko raz, w nocy, o czym zorientowałyśmy się rano widząc kałuże na ulicach.

 To był wspaniały wyjazd, Norwegia zachwyciła mnie po raz kolejny i mam nadzieję ( zaryzukuję nawet stwierdzenie, że pewność ), że nie ostatni. Bergen dostarczyło mi mnóstwa powodów do zachwytów, spacerując najstarszymi uliczkami miałam wrażenie podróżowania w czasie, dwa razy popłynęłyśmy w rejs a raz udałyśmy się autobusem w nieznane. Ta przygoda zakończyła się tak, że objechałyśmy jedną z wysp autobusem, w którym byłyśmy jedynymi pasażerkami, a wyglądający jak wiking kierowca okazał się chętnym do rozmowy przewodnikiem. Usiadłyśmy koło niego a on opowiadał nam o tym co mijamy. Opiszę niebawem ten dzień bo był niezwykły i otulający serce gamą najpiękniejszych uczuć. Nie mogę o nim zapomnieć bo przypomniał mi, jak fajnie można spędzić czas z kimś poznanym przypadkowo ( nawet jeśli jest to tylko kierowca miejskiego autobusu ) i że to takie momenty w dużej mierze uświadamiają mi, że świat jest pełen dobrych i pięknych ludzi. I że kiedy na bezludziu zatrzymuje się autobus, jadący w przeciwnym kierunku niż chcemy my, to trzeba wsiadać😀. Bo czasem to co nie po drodze wskaże nam najlepszą i najciekawszą drogę, chociaż niekoniecznie najkrótszą 😊.

 Dla takich chwil i takich podróży warto żyć a nawet wydać przeznaczone na coś innego oszczędności 🙈. Cieszę się, że mój podróżniczy kryzys jest już wspomnieniem chociaż teraz obawiam się, że wpadłam ze skrajności w skrajność i nie mogę przestać planować i marzyć o miejscach, w których chciałabym być, najlepiej w najbliższym czasie. Budzenie się w mieszkaniu z widokiem na fiord, ze świadomością, że z calutkim okrąglutkim dniem mogę zrobić cokolwiek będę chciała, nawet jeśli tym czymś będę spacery w tę i z powrotem, jest naprawdę bardzo ożywcze i sprawia, że kocha się tę codzienność jeszcze mocniej. I bardziej się ją docenia. Każda kolejna podróż, która przecież zawsze jest wyjątkowa, utwierdza mnie w przekonaniu, że trzeba robić wszystko aby spełniać marzenia, nawet jeśli wiąże się to z zakasaniem rękawów i wyrzeczeniami. Czasem, żeby spełnić najmniejsze z marzeń trzeba zrobić trzy kroki w tył albo nawet się zatrzymać, aby znów ruszyć w dobrym kierunku. Ja wiosną w tym moim spełnianiu marzeń zatrzymałam się na moment ale teraz radośnie mogę już oznajmić, że odzyskuję formę.

Przesyłam Wam ogrom serdeczności i dobrych życzeń. Dbajcie o siebie i cieszcie się codziennością. Uściski.