Haut Königsburg. Alzacki zamek na wzgórzu

 Już już brałam się za pisanie o zamku, który zwiedziliśmy w Danii w tym cudownym czasie rozciągniętym pomiędzy kolejnymi przygodami z samochodem, kiedy zdałam sprawę, że w temacie zamków mam jeszcze zaległości z Alzacji. Myślę, że stało się to w następstwie naturalnego odruchu, kiedy to moje otulone szarugą myśli pomknęły do tych lepszych czasów, kiedy przez kilka dni codziennie świeciło słońce.

Pomimo tego, że zamek nie jest zbyt potężny widać go już z daleka. Położenie na samym szczycie wzgórza sprzyja rzucaniu się w oczy, zwłaszcza w taki dzień jak kiedy byliśmy tam my - słoneczny i bezchmurny, z niebem jak z marzeń.

Październikowa pogoda potrafi płatać figle ale nam w Alzacji sprzyjała, codziennie ofiarując słońce i obłędne, bezchmurne niebo. Przez cały nasz pobyt było cudnie co zdecydowanie ułatwiało cieszenie się każdą chwilą i bezproblemową realizację tego co było w planach, a nawet kilku rzeczy więcej.

Francja słynie z Alzacji a Alzacja z klimatycznych miasteczek, zamków i wyśmienitych win. Wina piliśmy, miasteczek odwiedziliśmy kilka ( wszystkie zachwycające ), tylko zamków było mało ale jeden to też coś. W temacie win i miasteczek mamy zdecydowanie bogatsze doświadczenia.

Haut Königsburg został zbudowany w strategicznej lokalizacji w Wogezach, na skalistym wzgórzu o wysokości 757 m n.p.m. Historia zamku jest długa i burzliwa, z dwoma tragicznymi momentami. Raz, w 1462 roku został zburzony po czym w latach 1479-1519 odbudowany. Podczas wojny trzydziestoletniej zamek został spalony w 1633 roku i ponownie odbudowany. Do 1919 roku zamek należał do Niemiec ale zgodnie z postanowieniami traktatu wersalskiego został przekazany Francji a od roku 1993 jest zabytkiem narodowym.

Pomimo matury z historii, w przekazywaniu suchych aczkolwiek historycznych faktów jestem słaba a całą wiedzę, którą się tutaj chwalę, mam z darmowej ulotki. Takie życie. Podróżuję sercem i jakoś niespecjalnie mam pamięć do przydatnych i z reguły mądrych faktów.

Zatem w dalszej części będzie po mojemu. Tym co chyba najbardziej utknęło mi w pamięci z pobytu na zamku były piękne widoki i tłok, pomimo października. Wśród zaparkowanych samochodów można było zauważyć tablice rejestracyjne z wielu europejskich krajów, od Hiszpanii po Norwegię, co chyba najlepiej świadczy o tym, że przyciąga tłumy. Nie chciałabym przekonać się co się tutaj dzieje w wakacje. Przy zamku nie ma parkingu zatem samochody parkują na poboczu drogi prowadzącej do zamku. My byliśmy po sezonie a i tak po zostawieniu samochodu czekała nas wcale nie taka krótka droga w górę.

Z niemal każdego, dostępnego turyście miejsca, rozciągają się z zamku przepiękne widoki na tę bliższą ale i dalszą okolicę. W połowie października alzacka jesień była jeszcza słabo widoczna, słabo też zauważalna w pogodzie, i na zdjęciach przypomina raczej późne lato. Jedynie po przygaszonych odcieniach zieleni można poznać, że prawdziwa jesień, objawiająca się ciepłymi kolorach liści, zacznie się niebawem.

Zamków w Alzacji mijaliśmy po drodze kilka ale to właśnie Königsburg wydał nam się najciekawszy i najbardziej wart przyjrzenia się mu z bliska. I chociaż ilość tych historycznych budowli sprawia, że można zwiedzać Alzację ich szlakiem, na trasie naszej wycieczki stanął właśnie ten. I to właśnie w nim, i na wzgórzu, na którym się znajduje, spędziliśmy ostatnie, alzackie przedpołudnie.