Cala Figuera. Tam się wszystko zaczęło

 Dzisiaj, co jest w ogóle do mnie niepodobne, będę się trzymać chronologii bo moje majorkańskie wspominanie zacznę od miejsca, które rozpoczęło nasz urlop a pierwsze zdjęcie jest pierwszym, jakie na Majorce zrobiłam. Z takim widokiem zjedliśmy pierwsze śniadanie i czy można się dziwić, że z wrażenia nie potrafiłam usiedzieć w miejscu? Chciałam zacząć odkrywać wyspę natychmiast, już i teraz, gdyby nie piękny widok to śniadanie byłoby dla mnie kompletną stratą czasu a ja i uwielbiam, i umiem dobrze zjeść. I chociaż na codzień w ogóle nie jestem śniadaniowa to na wyjazdach śniadania są obowiązkowe bo to dla mnie taki pierwszy moment do poczynienia wnikliwych obserwacji 😊.

Moim największym źródłem inspiracji podczas planowania urlopu był blog Julii ( KLIK a nie pożałujecie ). Pamiętam doskonale kiedy napisała u siebie o Cala Figuera a ja przeczytałam o tym przed snem i później nie mogłam zasnąć bo nie dość, że przed oczamami miałam ciągle przepiękne kadry to jeszcze spać nie pozwalała mi świadomość, że mnie tam nie ma. Zatem kiedy zaczęły krystalizować się plany spędzenia kawałka września na Majorce pierwszą moją myślą była Cala Figuera. Zaraz po niej w pięknej grupie zebrały się te wszystkie zachwycające miejsca, o których istnieniu dowiedziałam się z bloga Julki. Część z nich odwiedziłam a część zostawiłam na kolejny raz.

Zaparkowaliśmy samochód na jednej z uliczek i szukając drogi w jedyną słuszną stronę, czyli ku wodzie, znaleźliśmy schody między domami. I kiedy stojąc u ich szczytu zobaczyłam wodę w nieziemskich kolorach moje szczęście sięgnęło chmur i naprawdę jestem dumna, że podczas zbiegania z tych schodów ja się na nich nie zabiłam albo przynajmniej nie poturbowałam. Moje szczęście można tłumaczyć jedynie tym, że z tej ekscytacji unosiłam się nad ziemią, innego wytłumaczenia nie widzę bo prędkość miałam niemal ponaddźwiękową.

Przed wskoczeniem do tej wody tak jak stałam powstrzymały mnie stoliki restauracji i fakt, że pływakiem jestem średnim, co niestety w ogóle nie przeszkadza mi w przecenianiu moich umiejętności. Gładka, błyszcząca jak diamenty tafla jest gwarancją samych niezapomnianych doznań o czym podczas tego urlopu przekonałam się wielokrotnie, również po zmroku chociaż bałam się rekinów hi hi hi.

Cala Figuera jest szalenie urokliwa a wszystko to co ma najpiękniejszego widać od razu jak na dłoni, nie trzeba się rozglądać ani tych cudów szukać wzrokiem bo one tam są i towarzyszą nam na każdym kroku. To idealne połączenie skalistego wybrzeża, zachwycającej swoim kolorem wody, cudownej trasy spacerowej, klimatu małego, ukrytego wśród skał porciku i oszałamiającego zapachu nagrzanych słońcem iglastych drzew. Kiedy rzeczywistość już pierwszego dnia urlopu serwuje nam taką mieszankę to od razu wiadomo, ze Majorka ma moc a Julia nie kłamie 😊.

Ten dzień był wyjątkowy, tak samo jak wyjątkowe są moje wrażenia, wtedy jeszcze wszystko było przed nami, takie nowe i nieznane a wyspa nieodkryta. W Cala Figuera Majorka pokazała nam co potrafi i każdego kolejnego dnia utwierdzała w przekonaniu, że to jest jedno z najbardziej rajskich miejsc w Europie. Mieszanka wszystkiego co znajduje się na samym szczycie moich życiowych uszczęśliwiaczy 

( brakowało jedynie książki i earl grey'a ) najlepiej wyjaśnia maksymalnie wysoki poziom ekscytacji, jaki mi wtedy towarzyszył. Zanim jeszcze zaczęłam podróżować to moim największym marzeniem było właśnie skaliste wybrzeże i lazurowa woda i mimo upływu lat w tym względzie absolutnie nic się nie zmieniło.

 Widoki jakie wielokrotnie podczas naszego pobytu serwowała nam Majorka nigdy, przenigdy mi się nie znudzą i zawsze będą tymi naj. Jestem najszczęśliwsza kiedy mam słońce, wodę i skaliste, fantazyjnie poszarpane krańce świata a za horyzontem jest wszystko to co podsuwa wyobraźnia, w moim przypadku wybujała. W Cala Figuera pomyślałam sobie, że mogłabym spędzić tutaj cały urlop, co najlepiej dowodzi temu jak było cudnie, chociaż nie powiem - miła była świadomość, że mam przed sobą jeszcze sześć "pachnących" rajem dni.