Z wiosną w chowanego

 Tegoroczna wiosna do tego stopnia przypomina jesień, że nawet w tytule się pomyliłam i napisałam, że szukałam jesieni, co zauważyłam chwilę temu. Po kilku w miarę ciepłych dniach wyciągnęłam z szafy wiosenny płaszcz, w którym tak zmarzłam, że po powrocie do domu pierwsze co zrobiłam, to dziarsko wmaszerowałam pod prysznic. Jestem z siebie dumna, że pomyślałam o tym, żeby się rozebrać i zdjąć buty, chociaż muszę przyznać, że robiłam to szczękając zębami i dosłownie ostatkiem sił.

Wielkie nadzieje pokładałam w marcu a już w ogóle magiczna data 21.03 jawiła mi się jako skąpana w słońcu polana, pełna kwitnących kwiatów w różnych kolorach tęczy, nad którymi unoszą się tysiące motyli. Kiedy okazało się, że moja fantazja wybiega zdecydowanie zbyt daleko w porównaniu z tym, co nam zapewniła rzeczywistość, pocieszyłam się myślą, że to przecież dopiero marzec i w pogodzie może być różnie. W perspektywie miałam kwiecień a przecież w kwietniu to już musi być cudnie. Taaa. Chyba nikogo nie zdziwię tym, że teraz czekam na maj. No bo Ludzie Kochani, w maju to już musi być wiosennie no nie?

Dzisiejsze poszukiwanie wiosny okazało się łatwiejsze niż myślałam, nawet dla krótkowidza wspieranego szkłami kontaktowymi. Ciężko cieszyć się światem kiedy jest szaro i buro i niemal bez przerwy pada. Poza tym spod parasola praktycznie niewiele widać. Jak się dzisiaj okazało wystarczy odrobina słońca i wolny od pracy dzień, żeby odzyskać nadzieję, że tegoroczna wiosna nie została jednak odwołana. Z perspektywy spokojnego spaceru widać wszystko dużo wyraźniej, tegoroczna wiosna wymaga trochę większego niż zazwyczaj skupienia uwagi i wytężenia wzroku, w czym świetnie pomaga aparat.

Normalnie to o tej porze regularnie sprzątałabym na balkonie, aranżując tę średniej wielkości przestrzeń na długie i ciepłe wieczory. W tym roku dzielnie się wstrzymuję czekając na to aż pogoda się zdecyduje czy to jesień czy wiosna, tylko na moment położyłam się kiedyś w hamaku, żeby sobie przypomnieć jak to jest. Było super tylko zimno przeokrutnie.

Nie będę Was oszukiwać, że dzisiaj było cudnie a ja z radością łapałam promienie słońca. Wiał taki wiatr, że aparat nie łapał mi ostrości przy zbliżeniach, zmarzły mi dłonie a pod tym cudnym niebieskiem niebem spacerowałam w ciepłej kurtce i w szaliku. Ale i tak było fajnie w czym myślę również wielka zasługa termosu z earl grey'em. Prawie miesiąc kalendarzowej wiosny minął raz dwa, w mgnieniu oka, czego w pogodzie jakoś specjalnie odczuć się nie dało. Wracałam z pracy, zaparzałam herbatę, zapalałam świeczki, owijałam się w koc czyli wszystko dokładnie jak tak jak to było porę roku temu. Nawet szarość wróciła jesienna. No ale nic to, ten spacer napełnił mnie takim optymizmem że zaraz biorę koc i podejmę próbę czytania na balkonie, już nawet sobie fotel rozłożyłam, stanowisko zatem mam gotowe.

Szczerze wierzę w to, że w kwestii pogody wszystko zmierza w lepszą stronę, mam w sobie ogrom energii tylko czekającej na to, żeby ją spożytkować w plenerze w najlepszy możliwy sposób - czekają na mnie moje ulubione książkowo - herbaciane miejscówki, bliższe i dalsze ścieżki rowerowe, no i przede wszystkim moje Malediwy nad Łabą, miejsce idealne do tego, żeby przebimbać cały dzień. Od dobrych kilku miesięcy jestem na to wszystko gotowa, tegoroczna wiosna ma u mnie krechę długości równika i do maja czas, żeby pokazać się z najlepszej strony. Czas start.