Hej Berlin, możemy się zakumplować

 Jakiś czas temu byłam na szkoleniu w Berlinie. W samym szkoleniu nie było nic złego nawet pomijając fakt, że musiałam wstać o czwartej bo szkolenie zaczynało się o dziewiątej a ja miałam przed sobą ponad dwie godziny drogi. Główny problem tkwił w destynacji bo, co tu dużo mówić, nie pałam sympatią do niemieckiej stolicy, w której byłam już trzy razy. Tylko pierwszy pobyt był zamierzony, dwa kolejne, w tym również ten ostatni, odbyły się przy okazji - teraz szkolenia, wcześniej meczu koszykówki.

Początkowo podejmowałam bezcelowe próby wymiksowania się z wyjazdu, całym sercem wierząc w to, że uda mi się na moje miejsce zaproponować inną osobę. Nie jestem fanką kombinowania ani posługiwania się sprytem i kłamstwem żeby coś osiągnąć ale za pierwszym razem szybko wymyśliłam, że termin szkolenia mi nie pasuje i naprawdę ale to naprawdę nie mogę jechać. Odważnym sprzyja szczęście, krętaczkom sprzyja pech, na co jestem chodzącym dowodem. Długo się tym moim zwycięstwem nie nacieszyłam, dokładnie dwa dni, bo okazało się, że zmieniono termin szkolenia a mi zabrakło odwagi, żeby znowu wyskakiwać z opowieścią, że na ten nowy termin znów mam jakieś plany. Sami widzicie, że aby nie jechać do Berlina sięgnęłam po naprawdę ciężkie działa co jest najlepszym dowodem na to jak bardzo Berlina nie lubię nie lubiłam.

Muszę się dzisiaj publicznie przyznać, co niniejszym czynię, że może w moich osądach wobec Berlina byłam trochę zbyt surowa. Nadal uważam, że jest to najbrzydsza i najbardziej bezosobowa z europejskich stolic, w których byłam. Ale teraz, w słońcu i w rozleniwieniu które poczułam zaraz po tym jak odebrałam zaświadczenie o ukończeniu szkolenia dostrzegłam mnóstwo rzeczy, które mogą się podobać. Nie tyle dostrzegłam co raczej je poczułam bo wizualnie Berlin nie podbije mojego serca chyba nigdy. Poprzednim razem w Berlinie byłam w zimie, szarej i ponurej, co raczej nie dodawało kolorytu szaremu miastu. Ale teraz pod słońcem i niebieskim niebem, z mnóstwem fajnych miejsc gdzie można sobie przycupnąć, z ogromem miejsc zielonych, które minęłam na swojej turystycznej trasie, wszystko wydawało się być milsze dla serca i oka. 

Architektonicznie miasto jest dla mnie nadal mało atrakcyjne, widziałam może kilka budynków, które mogę uznać za ciekawe i interesujące. Teraz jednak, w ciągu zaledwie kilku godzin dostrzegłam to co pewnie mi umknęło podczas poprzednich wizyt. Bo może Berlin jest jednym z tych miast, których atrakcją jest to co nie jest namacalne? I może zamiast patrzeć Berlin lepiej jest czuć i dużo rzeczy sobie wyobrażać? Dopowiadać? Doszukiwać się atrakcyjności wśród rzeczy najmniej oczywistych?

Na szkoleniu byłam z panią z sąsiadującego z moim hotelu, dla której była to pierwsza wizyta w niemieckiej stolicy. I wiecie co? Każdemu życzę takiego towarzysza do włóczęgi bo ona od razu mianowała mnie przewodnikiem i powiedziała, że grzecznie pójdzie wszędzie tam, gdzie ją zabiorę. Że ja jestem wiecznie żądną wrażeń powsinogą to jedno, nie mogę tego jednak wymagać od Bogu ducha winnych istot. Zatem plan dnia wymyślałyśmy na poczekaniu, wsłuchując się w to, na co mamy ochotę, a miałyśmy na dużo i na różnorodnie - poleżałyśmy na trawie z mrożoną kawą i ciepłymi preclami, pochodziłyśmy po sklepach, koleżanka kupiła sobie pamiątki a ja kubek do kolekcji, posłuchałyśmy ulicznych grajków, posiedziałyśmy na leżakach nad rzeką. To był piękny dzień, piękny i dobry. A kiedy doszłyśmy na dworzec okazało się, że wszystkie pociągi mają opóźnienie w tym ten nasz, i to dwugodzinne. Zatem znów wylądowałyśmy w lokalu gastronomicznym gdzie miło spędziłyśmy czas. 

Po trzeciej wizycie w Paryżu znielubiłam Paryż, po trzeciej wizycie w Berlinie patrzę na to miasto łagodniejszym okiem. Do trzech razy sztuka...

Wcześniej pisałam o tym, że między mną a Berlinem nie będzie miłości, na co dowód znajdziecie TU, i w tej kwestii nic się nie zmieniło chociaż nie mogę za siebie ręczyć po kolejnych trzech wizytach, jeśli do takowych dojdzie. Po ostatnim pobycie mam jednak dla Berlina ogrom sympatii i istnieje duża szansa na to, że zdołamy się zaprzyjaźnić. Jak widać słońce, niebieskie niebo i wakacyjny klimat dający się poczuć pod koniec maja mają dar zjednywania miast i ludzi. Może mnie i Berlinowi zaszkodziło to, że wcześniej nie była to dla nas odpowiednia pora...