Spacerkiem po jeziorach. Park Narodowy Jezior Plitwickich

 Chyba pierwszy raz odkąd zaczęłam blogować a trwa to już dekadę i trochę, mam tyle zaległego materiału, że nie wiem o czym pisać. Aby wesprzeć pamięć i by niczego nie pominąć spisałam sobie listę miejsc gdzie byłam a z których wspomnienia zasługują na to by ją zamienić w słowa. Będę sobie punkty z tej listy sukcesywnie odhaczać ale nie powiem, świadomość urodzaju w tematach jest szalenie miła. Cieszy mnie to, że nie wiem od czego zacząć i w co ręce włożyć, o takim stanie marzyłam 😊. 

Był czas kiedy byłam przekonana o tym, że od Jezior Plitwickich zacznę chorwackie wspominki. To tutaj zaczął się nasz urlop a ja byłam takim wstępem przezachwycona. Wprost z chłodnawej wiosny wskoczyliśmy w letnie ciuchy by pławić się w promieniach słońca, w dodatku w niezwykłej scenerii. W moim przekonaniu urlop zaczynaliśmy od hitu ale później pojawił się Omiš, który zdeklasował wszystkie odwiedzone w Chorwacji miejsca.

Nie zmienia to faktu, że Plitwice również bardzo mnie zachwyciły. Osobiście przekonałam się, że fenomen otulonych zielenią lazurowych jezior, wodospadów oraz przepięknych i przemalowniczych tras spacerowych nie wziął się znikąd. Łapczywi na doznania i zachłanni w odkrywaniu nowych miejsc wybraliśmy oczywiście najdłuższą możliwą trasę, która zawierała nawet krótki rejs statkiem.

Dzień po intensywnej, bogatej w zawodowe obowiązki rzeczywistości znalazłam się w przyrodniczym raju, w którym do granic ekscytacji doprowadzało mnie wszystko - słońce, ciepełko, cisza, spokój i zachwycająca przyroda, która gra tutaj główną i najważniejszą rolę. Była to pierwsza zagraniczna podróż mojego nowego aparatu a ja w ramach praktyk fotografowałam jeszcze więcej niż zazwyczaj. Ale sami przyznacie, że plenery do nauki miałam zacne.

Jeziora Plitwickie to pierwszy chorwacki park narodowy, ustanowiony w 1949 roku, a położone tarasowo krasowe jeziora uważane są za najpiękniejsze w Chorwacji. Jako miłośniczka przyrody, bezgranicznie zakochana w tym, co stworzyła natura, czułam się jak w raju. Spacerowanie generalnie jest super, w moim rankingu środków transportu przegrywa jedynie z rowerem, ale wykonywanie tej czynności w Parku Narodowym Jezior Plitwickich przenosi zwykłe chodzenie na zupełnie inny poziom.

 Przyroda, słońce i niebieskie niebo to najlepsze możliwe towarzystwo.

Już wtedy, tego pierwszego chorwackiego dnia zyskałam pewność, że ten kraj szybko wybije się wysoko w skali moich ulubieńców. Zrozumiałam jednocześnie fenomen Chorwacji jako wakacyjnej destynacji tak często wybieranej przez Polaków bo jak się okazało, jest tutaj wszystko - i zachwycająca przyroda, i piękna architektura, i klimatyczne miasteczka zbudowane z kamienia i bruku.

Chociaż od tamtego dnia minęło pół roku to ja nadal widzę i słyszę w tych kadrach wszystko to co wtedy tak bardzo mnie zachwyciło. Przez większą część trasy udawało nam się unikać tłumów, było cicho, leniwie i spokojnie, chociaż niemal przez cały czas byliśmy w ruchu. Przekonałam się, że lazur wody jest dokładnie taki sam jak to pokazują w przewodnikach, spod stóp umykały mi jaszczurki o różnych rozmiarach i kolorach, których tego dnia widziałam naprawdę mnóstwo. Niektóre nawet nie uciekały tylko wygrzewały się na kamieniach, bywało że parami.

No sami powiedzcie czy taki kolor wody może się nie podobać? I czy spacer położoną na wodzie drewnianą kładką, w otoczeniu przyrody, pięknej roślinności i niebieskiego nieba nie zasługuje na złoty medal w uszczęśliwianiu? 

To był wyjątkowy i niezapomniany dzień a ja cieszę się, że Jeziora Plitwickie to kolejne miejsce z mojej podróżniczej listy marzeń, w którym udało mi się być. Przyroda ma wielką moc co w Plitwicach widać na każdym kroku, nie ważne czy się idzie drewnianą kładką, czy kamienną dróżką, czy usypaną z piasku ścieżką. Bo chociaż to co mamy pod nogami też się liczy to dużo ważniejsze jest wszystko to co wokół.