Mostar. O magii, mroku, dymie i mokrym bruku

Chociaż od mojej wizyty w Mostarze minęło już sporo czasu ( policzyłam i wyszło mi pięć miesięcy i powinno się zgadzać bo liczyłam na palcach ) to dokładnie pamiętam jak mi tam było fajnie. Upływ czasu nie zatarł przywiezionych z Bośni wrażeń, od powrotu zdążyło się już zacząć i skończyć lato, zdążyła też zacząć się jesień. I chociaż za tym upływającym czasem w ogóle nie nadążam to często w pamięci odtwarzam spędzone w Mostarze dwa dni chociaż miał być jeden, ale o tym za chwilę.

Czy może być dla jakiegoś miejsca rekomendacja lepsza niż fakt, że postanowiliśmy zostać tam dzień dłużej, spontanicznie i bez żadnych wcześniejszych ustaleń? No sami powiedzcie? W naszych urlopowych planach sprawa z Mostarem wyglądała tak, że podczas podróży przez Chorwację czmychniemy sobie w bok, przekroczymy granicę i sprawdzimy o co tyle szumu z tym kamiennym mostem a następnego dnia pojedziemy do Dubrownika. Chyba oboje bardzo szybko zdaliśmy sobie sprawę, że jeden dzień i jedna noc to na Mostar zdecydowanie za mało i że nie chcemy opuszczać Bośni z uwierajacym poczuciem niedosytu. 

Przemierzaliśmy starówkę wzdłuż i wszerz z ciekawością zaglądając wszędzie tam gdzie się dało i gdzie się nie dało też, ale to w zasadzie robiłam tylko ja napędzana ciekawością ( tudzież wścibstwem dyktowanym głodem wrażeń 🙂).

Przyjęło się, że na deszczową pogodę na urlopie należy psioczyć ale wiecie co? Ja ją teraz pochwalę. Pomimo tego, że podczas naszego pobytu w Mostarze było pochmurno i momentami deszczowo, jestem miastem zachwycona. Przezachwycona nawet. I do tych brukowanych uliczek oraz domów z kamienia pochmurny dzień jak ulał mi pasuje. Bo pomimo tego mało optymistycznie wyglądającego nieba nie padało bez przerwy a nawet kiedy padało to był to raczej deszczyk a nie ulewa. I było ciepło.

Mostar chyba każdemu kojarzy się z kamiennym mostem wpisanym na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO, z którego słynie. Ale oprócz Starego Mostu jest tutaj również położona na dwóch brzegach Neretwy klimatyczna starówka pełna kolorów i budowli w stylu osmańskim. Starsi z Was zapewne pamiętają nie tak aż bardzo odległą wojnę domową na Bałkanach podczas której wszyscy walczyli ze wszystkimi bo najpierw Bośniacy i Chorwaci z Serbami a później Chorwaci z Bośniakami. W Mostarze toczyły się zacięte walki Bośniaków i Chorwatów przeciwko Serbom, miasto było oblężone przez prawie 10 miesięcy a na skutek walk niemal doszczętnie została zniszczona wschodnia część miasta. Zburzono większość zabytków, w tym również siedemnasto - i osiemnastowieczne meczety. Do dzisiaj widać w Mostarze zniszczone budynki i ślady ostrzałów artleryjskich. Podczas wojny został zburzony również wybudowany przez Turków w 1566 r. Stary Most, który został odbudowany i odrestaurowany w 2004 r. i od tego momentu przyciąga turystów.

Mostar to miasto kramików z pamiątkami i z rękodziełem a także przepysznej kuchni. Za euro można było kupić piękny magnes i to nie wyprodukowany w wielkim mocarstwie na wschodzie ale wyrabiany z gliny na miejscu. Mięsożercom polecam grillowane mięsiwo a wszystkim pyszne sałatki, surówki i warzywne pasty. Kawosze koniecznie powinni spróbować legendarną bośniacką kawę, podawaną w tradycyjnym tygielku. 

 W porze posiłków Mostar pachnie dymem z kominów a ten zapach świetnie mi do deszczowej pogody pasował, miasto było jeszcze przytulniejsze i bardziej tajemnicze. Pamiętam jeden moment, staliśmy na jednej z brukowanych uliczek patrząc na most i spowite mrokiem miasto, wszędzie pachniało dymem a nagle z meczetu rozległo się nawoływanie do modlitwy. Jak to ja od razu miałam gęsią skórkę i bardzo chciałam aby na moment zatrzymał się czas.

Pamiętam jeszcze, że Mostar wydawał mi się egzotyczny a jednocześnie bardzo swojski.

Mostar najpiękniejszy był po zmroku bo przypominał scenerię z osadzonej w średniowieczu baśni. Porobiłam nawet trochę zdjęć chociaż nocna fotografia nie jest moją mocną stroną. Podczas ich robienia byłam pewna, że wznoszę się na wyżyny moich fotograficznych umiejętności i że z nocnych spacerów po Mostarze powstanie oddzielny wpis. Późniejsze ich przeglądanie pokazało mi, że jednak nie ale udało mi się wybrać kilka, które można pokazać światu. Ale uwierzcie mi na słowo, że otulony wieczornym mrokiem Mostar na długo zapadnie mi w pamięć.

Mam nadzieję, że mój zachwyt Mostarem uzasadnia ilość zdjęć. Mostar jest wyjątkowy, sprawdźcie to jeśli będziecie mieć okazję albo tak jak my będziecie gdzieś niedaleko. Jestem pewna, że od pierwszych postawionych na mostarskim bruku kroków poczujecie magię i klimat, które przyciągają do Bośni tak wielu. I koniecznie, ale koniecznie, poczekajcie aż zapadnie wieczór, uliczki opustoszeją, na moście nie będzie nikogo a Was otuli cisza i spokój miasta szykującego się do snu. Wtedy najlepiej zrozumiecie to o czym piszę i przypomnicie sobie moja słowa o magii, klimacie i dymie...