Wiosna po etacie

 Jak wiadomo wszystkim wszem i wobec wiosna ma milion zalet a ja, gdybym miała wymienić teraz wszystkie, które akurat przychodzą mi do głowy, stworzyłabym na poczekaniu długą listę. No może niekoniecznie w tym momencie bo to co się dzieje za oknem utrudnia mi miłowanie maja tak jak bym chciała. Żebyście mieli pełen obraz sytuacji: siedzę teraz w mięciutkiej piżamie i świątecznych skarpetkach, towarzystwa dotrzymuje mi dzbanek earl grey'a, świeczka i radio w tle. Ta piżama może i by nie robiła wrażenia ale nie oceniajcie mnie źle, bo dochodzi 13-sta. Ludzie kochani, dajta spokój.

Zdaję sobie sprawę, że równowaga jest wskazana we wszystkich dziedzinach życia jednak pogoda przywiązuje chyba do tej zasady zbyt dużą wagę. Uwierzcie mi, że tak jak się teraz dzieje u mnie w pogodzie nie było nawet jesienią bo jesień w zeszłym roku była słoneczna, ciepła i sucha. To teraz dla równowagi mam ulewy i wichury tak jakby pogoda chciała mi przypomnieć, co mnie jesienią ominęło. Zresztą co ja się będę Wam żalić skoro pewnie u większości z Was jest podobnie. I nie zapominajmy, że mamy końcówkę maja a nie listopad chociaż jedyną różnicą jest to, że jest zielono.

Cieszę się, że zanim maj ściągnął mnie na ziemię i pokazał na co go stać, żyłam pełnią życia. Kilka naprawdę upalnych dni wystarczyło, żeby dokonała się inauguracja sezonu na sporo ulubionych wiosennych przyjemności: pierwszy dzień spędzony w słońcu na balkonie, pierwsze balkonowe wino i drineczki, czytanki w hamaku oraz pierwsze absolutnie nicnierobienie z twarzą uniesioną ku słońcu.

Jedną z największych zalet wiosny jest to, że dni trwają do późna i nie kończą się wraz z powrotem z pracy do domu. Popołudnia po etacie oferują jeszcze mnóstwo wolnego czasu a długi dzień pozwala mi cieszyć się nimi w mój ulubiony sposób: poza domem!

Do szczęścia nie potrzebuję wiele, czasami wystarczy mi gładki piasek i widok na wodę. Cieszę się, że kwadrans w samochodzie przenosi mnie w zupełnie inny świat a moje Malediwy, którymi nigdy, absolutnie nigdy nie przestanę się zachwycać, mogę odwiedzać również po pracy. Bo skoro i tak chciałam spędzić popołudnie czytając to czy nie lepiej robić to w piękniejszych plenerach? Popołudnie spędzone nad rzeką, z aparatem, książką i herbatą sprawia, że czasem zapominam, że w ogóle dzisiaj pracowałam a przecież to był zwykły roboczy dzień z niezwykłym popołudniem 😊.

Takie chwile wykradzione zwykłej, popracowej codzienności mają wielką wartość i cieszą mnie podwójnie, pokazują również, że nie trzeba dysponować niewiadomo jak dużą ilością wolnego czasu żeby przełamać poetatową rutynę.

Widzicie te przesłodkie różowe uszka? W ogóle owieczki są cudne ale te uszka... ach. Uszka i ogonki. 

Aplikacja pogodowa nie pozostawia złudzeń i cóż, w przyszłym tygodniu upałów nie będzie. Staram się być optymistką i myślę sobie, że może w tej aplikacji się pomylili. Wystarczy jednak krótkie wyjrzenie przez okno żebym z łatwością uwierzyła, że pogoda w ciągu najbliższych dni będzie poprostu przedłużeniem tego co się dzieje teraz. Nic to, będę się ogrzewać w cieple wspomnień o tym, co już tej wiosny przeżyłam i w myśleniu o tym co jeszcze przede mną. Jakoś dotrwam do powrotu wiosny w jej najpiękniejszym wydaniu. 

Dobrych dni!

EDIT: aplikacja pogodowa zmieniła zdanie! Dzisiaj pokazuje już jedynie przelotny krótkotrwały deszcz kilka razy w ciągu tygodnia a przez resztę czasu słońce z chmurami lub słońce. Takie coś to ja rozumiem.