Split. Zabrakło szybszego bicia serca

 Moje rowerowe plany na dzisiaj pokrzyżował porywisty wiatr. Ten kto roweruje ten wie, że wiatr to chyba najgorsze co może być a zasada, że rowerzyście wiatr zawsze wieje w oczy, sprawdza się zawsze bo wielokrotnie to sprawdziłam. Zatem sprzątam, piorę, siedzę na balkonie, pochowałam swetry i wyciągnęłam rzeczy na lato, ogarniam co jest do ogarnięcia a w międzyczasie wpadłam na genialny plan, że przecież jeszcze mogę blogować 😀. Jak wiatr się uspokoi to może sobie zrobię rundkę jako namiastkę całego dnia na rowerze, co miałam w planach. Póki co zapraszam Was dzisiaj do Splitu, to już chyba przedostatni chorwacki wpis i kończę z tematem, bagatela rok po tym jak rzecz miała miejsce, brawo ja!

Przylecieliśmy do Zadaru i od razu po odebraniu samochodu ruszyliśmy w kierunku wybrzeża na drineczka, co zarządziłam ja jeszcze w samolocie. Pierwszy nocleg mieliśmy w Plitwicach dokąd ruszyliśmy od razu po drineczkach ale o Plitwicach już pisałam TUTAJ. Pisałam również o moich chorwackich zachwytach, Chorwacja to jeden z najpiękniejszych krajów w których byłam ale niestety na tle tych wszystkich wspaniałości i przyrodniczych cudów, które tam widziałam, Split wypada trochę słabo.

Pamiętam, że na Split zaplanowaliśmy cały dzień po czym bardzo szybko okazało się, że nie mamy co robić. Starówka, będąca jednocześnie najbardziej ciekawą częścią miasta, jest niewielka i poza nią praktycznie nie ma tam co robić. Nie mogę napisać, że mi się nie podobało bo Split ma mnóstwo urokliwych zakamarków i klimatycznych miejsc, gdzie z filiżanką kawy można obserwować codzienność. Niestety Split ma również silną konkurencję w postaci innych pięknych miejsc, które oferuje Chorwacja. Dlatego też stwierdziliśmy, że nie będziemy zwiedzać Splitu na siłę a zwiedzanie dokończymy rano w dniu rejsu na Hvar.

Split jest drugim co do wielkości miastem Chorwacji, gospodarczym i kulturalnym centrum Dalmacji. Znajduje się tutaj port handlowy i pasażerski skąd wypływają promy na chorwackie wyspy a także do Włoch. Skłamałabym pisząc, że w Splicie mi się nie podobało bo miasto ma w sobie coś takiego, że nie można o nim myśleć źle ale problemem jest to, że potrzeba dużo czasu żeby to dostrzec i poczuć. Historyczna część miasta sąsiaduje z blokowiskami i budynkami przemysłowymi i takie bliskie zetknięcie dwóch całkowicie różnych światów widziałam chyba pierwszy raz. Jeśli jednak w swoich spacerach będziemy się trzymać tych najpiękniejszych uliczek to z pewnością zauważymy wiele rzeczy, które mogą się spodobać.

Najcenniejsze i najważniejsze zabytki Splitu znajdują się w murach wpisanego na listę UNESCO Pałacu Dioklecjana. Spacerując wąskimi uliczkami, po śladach które kiedyś zostawił tutaj cesarz, można podziwiać stare mury, bramy i świątynie. Pałac ten to najlepiej zachowana rzymska budowla na wschodnim wybrzeżu Adriatyku. W jej wnętrzu powstało tętniące życiem średniowieczne miasto a fakt, że w bezpośrednim sąsiedztwie zabytków nadal mieszkają ludzie, jest fenomenem na skalę europejską i trochę mnie zszokował, o czym już pisałam kilka akapitów wyżej.

Najwięcej budynków w Splicie powstało na przełomie wieków XII-XIV a spacer wśród okolonych nimi uliczek to naprawdę wielka przyjemność. Tradycyjnie ekscytowały mnie kamienice z kamiennych bloków, okiennice, małe balkony oraz placyki będące siedzibami małych kawiarenek. I chociaż w kontekście Splitu ciężko mówić o szybszym biciu serca to można tutaj znaleźć wiele rzeczy, które mogą zachwycić. Niekoniecznie są one uznawane za atrakcje turystyczne ale jeśli ktoś tak jak ja patrzy na świat przez pryzmat odpadającego z murów tynku, okiennic ostatni raz malowanych lata temu i lubi wyszukiwać detale, będzie miał w Splicie co robić. Miastu przydałoby się jedynie trochę więcej roślinności bo bez niej starówka wygląda trochę surowo ale na szczęście świeciło słońce co ocieplało zakamarki swoim blaskiem.

Przed podróżą do Chorwacji wyczytałam w przewodniku, że można w Splicie znaleźć mnóstwo inspiracji Wenecją co szczerze mówiąc brzmiało bardzo zachęcająco. Zwiedzając miasto w ogóle o tych wpływach weneckich zapomniałam ale na widok budynku Prokuracji, w którym znajduje się kawiarnia i Miejski Teatr Młodych, zdałam sobie sprawę co mieli na myśli autorzy przewodnika.

Nie wiem, czy zachęciłam Was do odwiedzenia Splitu czy zupełnie przeciwnie. Bo chociaż nie mogę napisać, że mi się nie podobało, nie mogę również stwierdzić, że byłam przezachwycona. Smutna prawda jest jednak taka, że gdybym jeszcze raz mogła zaplanować tę podróż zamiast Splitu wplotłabym w trasę jakieś inne miejsce. Każda podróż jest cudowna i ja naprawdę doceniam fakt, że mogę zwiedzać świat i jestem wdzięczna losowi, że mi to umożliwia. Staram się nie być wybredną i w każdym miejscu szukam rzeczy, które mogą mi się spodobać, co najczęściej mi się udaje. W Splicie też znalazłam ogrom fajnych rzeczy ale niestety zabrakło szybszego bicia serca, co jest dla mnie w podróżach dosyć ważne. Nie będę ukrywać, że jestem romantyczką a podróżowanie uświadomiło mi, że ten romantyzm w moim przypadku obejmuje również poznawanie świata. Co zrobić? 😀