U Mozarta na urodzinach. Jeden dzień w Salzburgu

 Kiedy reszta naszego turnusu pojechała w góry my postanowiliśmy pójść albo raczej pojechać pociągiem własną drogą i spędzić jeden dzień w Salzburgu. To austriackie miasto bardzo często przewijało się w naszych rozmowach o podróżniczych destynacjach na city break bo oboje chcieliśmy kiedyś tam być. Nie wypadało nam zatem nie skorzystać z okazji bo z miasteczka, w którym się zatrzymaliśmy mieliśmy do Salzburga 40 minut pociągiem. Ruszyliśmy zatem w drogę aby spędzić w Salzburgu jeden dzień, jak się okazało ciepły i słoneczny, z rekordowo wysoką temperaturą bo tego dnia było, uwaga, 14 stopni, a nie zapominajmy że byliśmy w pobliżu Alp i to pod koniec stycznia.

Alpejskie miasta i miasteczka są zachwycające ale Salzburg jest jednym z najpiękniejszych w tej części Alp. Ilość zabytków zachwyci nawet najbardziej wybrednego turystę a piękna architektura sprawia, że o Salzburgu nie da się łatwo zapomnieć. To miasto słynące z Twierdzy Hohensalzburg, z Mozarta i renesansowego kompleksu pałacowo-ogrodowego, do którego niestety nie doszliśmy bo zimą wydał mi się mało ciekawy. Ogrody trzeba przecież zwiedzać kiedy kwitną.

Salzburg to miasto Mozarta. Żółty budynek ze zdjęcia powyżej przyciąga wszystkich turystów, nie tylko melomanów, bo tutaj Mozart mieszkał do 17 - ego roku życia, a w którym teraz mieści się muzeum. W ogóle tego nie planowaliśmy ale na miejscu okazało się, że w Salzburgu byliśmy w dniu urodzin kompozytora. Zwiedzając Salzburg posiłkowałam się blogiem Wkraja, którego serdecznie pozdrawiam, bo dzięki Niemu zwróciłam uwagę na coś, obok czego zapewne przeszłabym obojętnie. Na domu Mozarta znajduje się bowiem coś szalenie ciekawego a mianowicie "prototyp" tego, co dekady później znajduje się w niemal każdym domu. Ciągnąc za drucik odpowiadający mieszkaniu, do którego chcieliśmy iść, uruchamiał się mechanizm stukający w okno. Kto wie, może była to pierwsza wersja domofonu? A nawet videodomofonu bo przecież patrząc przez okno można było sprawdzić kto do nas puka.

Z racji tego, że o Salzburgu marzyłam od dawna trochę nierzeczywiste wydawało mi się to, że tu jestem. Mój entuzjazm spowodowany spełnianiem kolejnego marzenia i przepiękna wiosenna pogoda sprawiały, że z ekscytacji niemal unosiłam się nad ziemią. Piękniejszej pogody nie mogłam sobie wymarzyć i naprawdę doceniam fakt, że taki wiosenny dzień przydarzył nam się w środku zimy.

Naszym głównym celem w Salzburgu było miejsce, które znajduje się na większości zdjęć i widokówek czyli Zamek Hohensalzburg. Chociaż wejście na zamkowe wzgórze nie sprawia wielkich trudności to warto pamiętać, że w sezonie kursuje tam kolejka szynowa. Sami planowaliśmy nią wjechać traktując to jak turystyczną atrakcję ale okazało się, że akurat trwały prace konserwatorskie. Zatem weszliśmy i zeszliśmy na własnych nogach, po drodze odwiedzając przepiękny stary cmentarz i podziwiając Salzburg widziany z wyższej perspektywy.

Z zamku rozciąga się przepiękny widok na okolicę, w tym na Alpy wyznaczające linię horyzontu.

Salzburg jest przepiękny i to co bardzo w miastach lubię, nienachalny. Zachwycającej architektury i zabytków jest akurat tyle, żeby nie przytłoczyć a zamiast tego rozbudzić apetyt na więcej. To idealne miasto do cieszenia się nim na spokojnie, deptak i klimatyczne uliczki zachęcają do zwolnienia kroku a klimatyczne kawiarenki stwarzają okazję do regularnych przerw w zwiedzaniu. W ogóle się nie dziwię, że stare miasto Salzburga zostało w 1996 roku wpisane na Listę światowego dziedzictwa kulturowego UNESCO.

Jestem zachwycona Salzburgiem i niezmiernie wdzięczna pogodzie, że 27 stycznia podarowała nam w prezencie ciepły, słoneczny i bardzo przyjemny dzień, z przepięknym niebieskim niebem towarzyszącym nam na każdym kroku. Jakby mało było radości to jeszcze udało nam się znaleźć ostatni wolny stolik w najstarszej kawiarni Europy Zachodniej, gdzie wypiliśmy kawę i zjedliśmy tort - a jakże inaczej - Mozarta.

Skoro byliśmy w Salzburgu to nie mogło zabraknąć pomnika Mozarta, który przyglądał się łyżwiarzom na ulokowanym u jego stóp lodowisku.

Aha, z tego miejsca bardzo dziękuję wszystkim tym, którzy pod jednym z poprzednich postów, w którym ubolewałam nad dużą ilością zdjęć, przekonywali mnie, że to zaleta. Dzięki Wam niczym nieograniczona mogłam teraz przebierać w zdjęciach z Salzburga do woli. Gdyby nie Wy miałabym skrupuły, że tak Was tymi kadrami zanudzam a tak to Wasze przychylne słowa ułatwiły mi zadanie.

Z wielką radością powróciłam do tego dnia, który szczęśliwie mi się przytrafił prawie dwa miesiące temu. Uwierzyć nie mogę w to, że wróciłam z Austrii z dwoma spełnionymi marzeniami więcej, średnio za to cieszy mnie fakt, że jedno jest rozczarowaniem ale o tym napiszę niebawem. Salzburg wprowadził do mojego alpejskiego urlopu dużą dawkę architektonicznego zachwytu i sprawił, że oprócz pięknych widoków przywiozłam do domu mnóstwo dobrych wspomnień.