Koniec naszych życiorysów

 Jest w Hamburgu cmentarz jakiego nigdzie wcześniej nie widziałam. I chociaż zdecydowanie bardziej wolę małe, klimatyczne cmentarze niż wielkie cmentarzyska z nagrobkami wielkimi niczym pomniki to ten cmentarz bardzo mi się spodobał i szybko zauroczył atmosferą.

 

Ohlsdorf to jednocześnie zabytek kultury i teren rekreacyjny ale przede wszystkim największy parkowy cmentarz na świecie z mnóstwem obiektów pochówkowych. Na 389 ha rośnie 450 gatunków drzew iglastych i liściastych a w licznych stawach i strumieniach żyje wiele gatunków ptactwa wodnego. A co moim zdaniem jest tutaj najfajniejsze? To, że ten cmentarz przypomina raczej park gdzie podczas spaceru napotyka się nagrobki. 

Na ten cmentarz wybraliśmy się dwa razy, pod koniec kwietnia i na początku maja ponieważ podczas pierwszej wizyty tak się guzdraliśmy chłonąć klimat i chcąc zajrzeć w każdy zakamarek, że zamknęli nam już część żydowską na zobaczeniu której bardzo nam zależało.

Pisząc ten tekst posiłkuję się stroną internetową cmentarza i to co wyczytałam naprawdę jest interesujące. Dzięki historycznym grobowcom, 800 rzeźbom i imponującej architekturze ogrodowej Ohlsdorf jest uważany za dzieło sztuki o międzynarodowej renomie.

Zanim tam pojechałam ten cmentarz wydawał mi się trochę mhm...intrygujący. Dowiedziałam się o nim od kolegi z pracy i kiedy usłyszałam, że na tym cmentarzu mieszkańcy uprawiają jogging, spacerują, jeżdżą na rowerach, spotykają się na jogę i pikniki to byłam lekko mówiąc zbulwersowana no bo jak tak można? No bo ja rozumiem, że wszyscy kiedyś na jakiś cmentarz trafimy, i nie myślę tu o tym, że jako odwiedzający, ale żeby na piknik?

Na miejscu okazało się, że ten cmentarz faktycznie bardziej przypomina park. Na naprawdę rozległym terenie widziałam ludzi spacerujących, siedzących na ławkach i czytających książki, rowerzystów i biegaczy. Przez park biegnie 17 km asfaltowych ścieżek rowerowych i jeżdżą dwie linie autobusowe zatrzymujące się na 22 przystankach. I powiem Wam, że to wszystko jest tak sprytnie poprowadzone, że nie zakłóca ciszy i spokoju osób tam pochowanych. Podczas naszej wizyty widzieliśmy np. próbę chóru.

Kilka dni temu poczytałam trochę o Ohlsdorf i muszę przyznać, że jestem pod wrażeniem pewnych faktów, głównie tych, które mi w ogóle do cmentarza nie pasują. Przytoczę je tutaj licząc na to, że też jesteście ich ciekawi:

• od otwarcia cmentarza w 1877 r. pochowano tutaj 1,4 mln osób
• odbywa się tutaj 4.700 pogrzebów rocznie
• oprócz części chrześcijańskiej, katolickiej, prawosławnej, żydowskiej i muzułmańskiej cmentarz posiada powierzchnię przeznaczoną na pochówek osób nie należących do żadnej grupy wyznaniowej
• na terenie cmentarza znajduje się 19 mauzoleów należących do znanych i zasłużonych dla Hamburga rodzin
• leży tutaj ponad 54 tys. ofiar wojen i tyranii
• na terenie cmentarza znajduje się 12 kaplic i 3 sale do uroczystości pogrzebowych
• muzułmanie i islamiści mogą skorzystać z pomieszczeń do rytualnych ablucji
• jest tutaj Muzeum Kultury Pogrzebowej i trzy muzea na wolnym powietrzu oraz ścieżka przyrodnicza
• regularnie odbywają się bezpłatne zajęcia sportowe i artystyczne
• jest tutaj Punkt Informacji Turystycznej i kawiarnia
• cmentarz odwiedza ponad 1,2 mln osób rocznie

Po moich dwóch wizytach na tym cmentarzu chciałam o nim od razu tutaj napisać bo jestem pewna, że to jest światowy ewenement. No ale wiosna jakoś nie bardzo mi do cmentarnej tematyki pasuje, lato tym bardziej, na szczęście lub nie mamy już jesień i datę najbardziej z cmentarzami kojarzoną i ten wpis pasuje jak ulał.

Najbardziej lubię małe cmentarze bo moim zdaniem mają najfajniejszą atmosferę i mnóstwo pięknego klimatu. Lubię wyszukiwać te najstarsze ze starych nagrobki a jeśli dodatkowo jest na nich zdjęcie zmarłego to już w ogóle przepełnia mnie zupełnie nie pasująca do nekropolii euforia. Gdy usłyszałam o Ohlsdorf że jest ogromny to od razu mnie zniechęciło do wizyty tam, dopiero zaintrygowały te wszystkie informacje o ścieżkach rowerowych i piknikach. Tutaj naprawdę wszystko fajnie ze sobą współgra a poza tym kto powiedział, że na terenie cmentarza nie może być kawiarenki? Przecież cmentarze są dla ludzi. To końcowy przystanek wszystkich mniej lub bardziej poplątanych życiowych ścieżek, to tutaj wszystko się zatrzyma i dalej nie będzie już nic.