Timmendorfer Strand - morze jest dobre na wszystko

Mam nadzieję, że powiedzenie "kiedy kwiecień deszczem plecie, to się maj wystroi w kwiecie" zawiera w sobie mądrość, prawdę i przeogromną szansę na to, że się spełnią zawarte w nim słowa. Chyba faktycznie ze mną źle skoro ratunku szukam nawet w porzekadłach no ale niestety pogoda jest o-krop-na i pomijając kilka naprawdę cudnych dni to jestem tą wiosną rozczarowana. Odżyłam bez puchowego płaszcza i owijania się szalikiem, w lekkich butach unosiłam się nad ziemią idąc po skąpanych w słońcu ulicach. Rowerowałam dużo i często, jeździłam nad rzekę z książką i herbatą gdzie bez najmniejszych nawet wyrzutów sumienia "marnotrawiłam" cały dzień. Niestety wróciła jesień i to w swojej najgorszej wersji, pada nieustannie już od kilku dni a ja jadąc do pracy znów widzę z okien pociągu ukryte pod wodą moje rowerowe szlaki.

Cieszę się, że kilka ciepłych i słonecznych dni wykorzystałam najlepiej jak się dało. Pamiętam doskonale moją radość z tego, że nadeszła wiosna i głębokie przekonanie, że tak ciepło będzie aż do lata, a latem to już w ogóle tropiki. Moja naiwność nie dopuszcza do siebie myśli, że w pogodzie nie ma nic pewnego o czym regularnie się przekonuję przez okrągły rok i wszystkie pory roku. Ale i tak nie mam nauczki.

W jeden z takich dni pojechaliśmy nad morze i teraz jak oglądam te zdjęcia to mam wrażenie, że to było wieki temu. Mam taki pogodowy jet lag bo po długich deszczowych tygodniach przyszła cudna, chociaż krótka wiosna, a po wiośnie znów ciemne dni skąpane w ciężkich kroplach. Zbyt szybko zapętliła się pogoda i cóż, trochę mnie tym supłem przydusiła 😀.

Pospacerowaliśmy po plaży i drewnianią kładką wśród wydm doszliśmy do punktu widokowego, z którego rozpościerał się widok na usypane z piasku pagórki, puchate niczym króliczki. Za linią drzew można było dostrzec taflę morza mieniącą się w słońcu. Było ciepło, spokojnie i miło i prawie w ogóle nie wiało. Oddychanie pełną piersią przychodziło z niebywałą łatwością a nadmorska bryza rozplątywała myśli poplątane zimowymi wichurami. Naprawdę wierzyłam, że tak już zostanie.

Pocieszająca jest myśl, że wiosna będzie tak czy siak a może taka wyczekiwana będzie piękniejsza niż zazwyczaj? Będziemy się cieszyć ciepłymi dniami ze zdwojoną mocą i pod niebieskim niebem szeroko rozkładać ramiona naiwnie wierząc, że możemy nimi objąć cały świat.