Ratzeburg. Uroki miasta na wyspie.

 Narzekam nieustannie na pogodę z czego wynika, że moja wiosna jest nijaka. A prawda jest taka, że ona ma tylko jeden minus, ale za to długi, wietrzny i deszczowy. I to nie jest tak, że używam pogody jako wymówki, żeby w weekend siedzieć w domu, wręcz przeciwnie, ja marzę o tym, żeby spędzić niedzielę na sofie. Nie przeszkadza mi wiatr, mróz ani ciemne, deszczowe chmury. Za to ulewa wlewająca się za kołnierz zimnym strumieniem, nie pozwalająca cieszyć się spacerem, że nie wspomnę o wyciągnięciu aparatu, może skutecznie do wszystkiego zniechęcić. Zwłaszcza kiedy to niedziela, wszystko zamknięte i przed tym deszczem nie ma nawet gdzie się skryć. A do samochodu cztery kilometry 😕. Może i jestem zmarźluchem ale odważnym, codzienna herbata na balkonie musi być, nawet jeśli muszę zawinąć się w koc.

Ale ciepłe dni były, dwa nawet bardzo gorące. Wykorzystaliśmy je należycie, wertowanie stronic zakupionych niedawno na promocji przewodników przynosi oczekiwane skutki i wskazuje kierunki najbliższych podróży. Jakiś czas temu pojechaliśmy do miasteczka leżącego na jeziorze, oddzielonego od stałego lądu jedynie cienkim cyplem i dwoma mostami.

Ratzeburg leży na jeziorze o tej samej nazwie i to właśnie jego położenie jest największą atrakcją turystyczną. To raj dla miłośników sportów wodnych, spacerowiczów, rowerzystów i fanów rejsów turystycznych. Największym i najważniejszym zabytkiem jest katedra będąca jednym z najstarszych ceglanych kościołów w północnych Niemczech, zbudowana w XIII w. Jednym z miast partnerskich Ratzeburga jest nasz piękny, rodzimy Sopot.

 

Na stosunkowo niewielkiej powierzchni odnalazłam wszystko co bardzo lubię w tych bliższych i dalszych podróżach - ciekawą architekturę i miejską zabudowę, dużo zieleni i wodę. Z każdej strony. Pokratkowane domy kryte strzechą, niektóre uroczo pochylone od upływu czasu to elementy niemieckiej architektury, które nigdy nie przestaną mnie zachwycać.

Żałuję, że jeziora nie można objechać dookoła co uniemożliwia brak dróg, bo taka całodniowa wycieczka z pewnością byłaby bardzo ciekawa. No ale zawsze przecież możemy tam wrócić z rowerami. Pochodziliśmy trochę po mieście, zrobiliśmy mały piknik nad jeziorem, a po nim poszliśmy na spacer wzdłuż brzegu.

Wracając do domu zajechaliśmy jeszcze na punkt widokowy, z którego doskonale widać położenie miasta i najbliższą okolicę. Były to dopiero początki wiosny, zieleni widać mało bo zieleń dopiero była w pąkach. Ławki i drewniane leżaki zachęcają do zatrzymania się w tym miejscu na dłużej i powiem Wam szczerze, że my również nie mieliśmy najmniejszej ochoty na powrót do domu. Mogłabym tam siedzieć nawet i dzień cały i oprócz patrzenia i zachwycania się nie robić nic więcej.