Oslo. Stolica z widokiem na fiord

 Odwiedzając Oslo zamknęłam krąg czterech skandynawskich stolic i z radością mogę oznajmić wszem i wobec, że byłam we wszystkich, w których być chciałam. I chociaż zauważyłam wiele cech wspólnych typowych dla skandynawskich dużych miast to każda ze stolic była inna i zapisała się w mojej pamięci w odmienny sposób. Nie jestem też w stanie wybrać faworyta chociaż szala przewagi pochyla się w stronę ostatniej z odwiedzonych. W Kopenhadze byłam dwa razy, w dwóch całkowicie odmiennych porach roku i przeżyłam tam dużo fajnego. Sztokholmu za to bardzo mi żal bo miasto ma potencjał, który niestety ciężko było dostrzec na przełomie lutego i marca bo jak dobrze wszystkim wiadomo szaruga raczej nie dodaje miastom kolorytu. Może warto wrócić tam latem? Do Oslo wkroczyłam za to radosnym krokiem niedługo po przylocie i od razu było fajnie. W perspektywie miałam jeszcze tydzień na Lofotach i pierwsze spotkanie z Anią, zatem już na wstępie Norwegia i Oslo miały na swoim koncie duży plus. Na kolejne plusy zapracowało sobie podczas całej naszej tam wizyty.

Widzicie tam w oddali, wśród filarów, męski chór? Ja go jeszcze słyszałam 😊. Świetny pomysł na umilenie przechodniom dnia.

Podobało mi się w Oslo to, że jest bardzo przestrzenne. Nawet na zatłoczonych ulicach ciężko było poczuć klimat dużego miasta. Norweska stolica ma jeszcze coś co zawsze mnie raduje - jest rzucona na wodę a bliskość szumu fal jest dla mnie ogromną zaletą.

Jako osoba trzymająca się chmur i przywiązująca do nieba ogromną wagę nie mogę nie wspomnieć o niebie, które mieliśmy nad głowami. Pogodowo przez te dwa dni w Oslo wiele się działo, słońce zmieniało się w deszcz a deszcz w słońce siedemnaście razy w ciągu godziny. Tak samo często wiało i nie. Nieustannie jednak na niebie działy się cuda w postaci pięknych, nawet jeśli deszczowych chmur.

CENTRUM I MUZEUM POKOJOWEJ NAGRODY NOBLA

Tradycyjnie jak to my nie mieliśmy na Oslo żadnego planu co w naszym przypadku już od dawna jest tradycją, którą kultywujemy z ogromną przyjemnością. Na norweską stolicę mieliśmy prawie dwa dni i myślę, że udało nam się dotrzeć do wielu bardziej i mniej znanych miejsc. Odkryliśmy ogrom uroczych zakątków i byliśmy w punktach obowiązkowych podczas zwiedzania miasta ale na ten temat powstaną odrębne wpisy. Gdybym wszystko chciała opisać dzisiaj to nikt z Was nie dotrwałby do końca, istnieje też duże prawdopodobieństwo, że gdzieś w połowie wyczerpałabym limit natchnienia i dobrych, "pisarskich" chęci.

Jednym z najbardziej znanych i charakterystycznych budynków w Oslo jest opera. Ten oryginalny, modernistyczny budynek, zbudowany z marmuru i szkła jest dla melomanów najważniejszym centrum sztuk scenicznych. Turystom umożliwia spojrzenie na miasto szerszym okiem z bardzo ciekawej perspektywy, ponieważ po dachu opery można swobodnie spacerować, co robi wielu. Opera została otworzona w 2008 roku, w tym samym roku zdobyła główną nagrodę na Światowym Festiwalu Architektonicznym w Barcelonie a rok później nagrodę Unii Europejskiej w dziedzinie Architektury Współczesnej.

Widzicie poniżej jakie cudne chmury i jakie piękne niebo tak w ogóle?

Zgodnie z naszą tradycją obejrzeliśmy odbywającą się raz dziennie uroczystą zmianę warty przy Pałacu Królewskim. Tzn. taki mieliśmy plan, który szybko skorygowała nam pogoda bo kilka minut po rozpoczęciu ceremonii tak się rozpadało, że ledwo stałam na nogach a schować się nie było gdzie. Pędem ruszyliśmy do najbliższej kawiarni gdzie spędziliśmy prawie dwie godziny czekając na to, aż wyschną nam ubrania a mokre mieliśmy wszystko, włącznie ze skarpetkami. Życie uratowała nam herbata i gorące cynamonowe i kardamonowe słodkości, od razu zrobiło się i cieplej, i milej na sercu i duszy.

Na skutek połączenia pomyłki i przypadku popłynęliśmy w rejs po fiordzie. W swoim fotograficznym szale i w wiecznym niedosycie chciałam poszukać najlepszego kadru z widokiem na operę i zamek. Weszłam w labirynt kolejki ludzi czekających na prom, pani wpuszczająca pasażerów myślała, że nam się pomyliły barierki i szybko podeszła otworzyć tę naszą, przy okazji uspokajając nas, że nic się nie stało i z chęcią nas wpuści. Z rozbrajającym uśmiechem oznajmiłam jej, że my to w sumie nie chcieliśmy płynąć ale skoro już nam otworzyła to popłyniemy, chcemy tylko wiedzieć gdzie, jak długo, i czy uda nam się wrócić do Oslo bo było już późne popołudnie. Równie radośnie Pani poinformowała nas, że rejs trwa godzinę, trasa wiedzie po fiordzie, a wysiądziemy dokładnie tam gdzie wsiedliśmy. I że bardzo nam się nasze podejście do podróżowania podoba. Okazało się też, że ten prom był obsługiwany przez komunikację miejską co oznaczało, że mogliśmy płynąć nim na bilet całodobowy, który mieliśmy, bez żadnych dodatkowych kosztów.

I wiecie co? Ten rejs był tak wspaniały, że głowa mała. Mieliśmy pierwsze tak bliskie spotkanie z norewskim fiordem i typowymi kolorowymi norweskimi domami. Autentycznie piszczałam z radości. Dokładnie tak wyobrażałam sobie Norwegię w tej bardziej sielskiej wersji i nagle okazało się, że wystarczył przypadkowo-pomyłkowy rejs, żebym miała to wszystko w zasięgu wzroku. Gdybyśmy mieli więcej czasu to uwierzcie mi, że wysiadalibyśmy na każdym przystanku bo każda z wysp była zachwycająca, po czym ruszalibyśmy w dalszy rejs. Jestem pewna, że to jest świetny pomysł żeby spędzić w Oslo niezapomniany dzień i każdemu tę opcję polecam.

Oslo było wstępem do pięknej i niezapomnianej przygody, która zaczęła się następnego dnia, preludium do pierwszej wizyty w Norwegii, już teraz mogę śmiało i z radością oznajmić, że nie ostatniej. Coś mam przeczucie, że pierwszej z wielu. Zaczęliśmy od stolicy a później ruszyliśmy na północ ale o tym już wiecie. I bardzo się cieszę, że nie patrzyliśmy na Oslo tylko przez pryzmat przesiadkowego lotniska ale polecieliśmy na tyle wcześniej, żeby przekonać się co ma do zaoferowania norewska stolica. A ma w repertuarze dużo i są to same dobre rzeczy.