Nie płacz, że coś się skończyło. Ciesz się, że Ci się to przytrafiło. ( G.G. Márquez )

czwartek, 28 sierpnia 2014

Colmar - kolorowa rzeczywistość.

Przejeżdżając samochodem przez Francję mam ochotę zatrzymywać się w każdej małej miejscowości, a w co drugiej osiąść na stałe. Szczególnie zachwyca mnie Prowansja i Alzacja - małe, pastelowe domki, kamienice, okna z okiennicami i parapety pełne kwiatów we wszystkich możliwych kolorach. Życie w takich miejscach ma niebywały koloryt chociaż ich mieszkańcy zapewne borykają się ze zwykłymi problemami znanymi nam wszystkim. Ale o ile przyjemniej stawić czoła rzeczywistości kiedy dookoła tak pięknie!



Alzackie Colmar miałam w planach od dnia kiedy całkiem przypadkiem natknęłam się w internecie na zdjęcia z tamtąd. A fakt, że kilkakrotnie przejeżdżałam obok tego miasta całkiem nieświadoma piękna jakie w sobie kryje wywołał u mnie złość wymieszaną z rozgoryczeniem. A takich uczuć nie lubię :). Wiedziałam, że w najbliższej podróży przez Francję przystanek w Colmar jest punktem obowiązkowym - czymś, bez czego dalej nie pojadę :).





Wąskie uliczki, małe kawiarenki, klimatyczne restauracje i sklepy z lokalnym rękodziełem i pamiątkami. Żałuję, że nie miałam tyle czasu, żeby wejść w każdą bramę i zajrzeć w każdy zakamarek, bo takie miejsca kryją w sobie najwięcej magii.



Ilość pięknych i przykuwających uwagę detali powodował u mnie oczopląs a zachwyt wywoływał szybsze bicie serca. Byłam rozdarta między chęcią patrzenia a robieniem zdjęć - bo niestety czasami podczas fotografowania wiele mi umyka. Taki absurd dziwny - niby aparatem utrwalam chwile a i tak mam wrażenie, że oczy i serce pamiętają lepiej.



Całe szczęście, że karuzela nie działała bo byłam w takim dobrym humorze, że miałam ochotę wskoczyć do karocy :)



I pomyśleć, że są ludzie dla których ta zachwycająca architektura jest codziennością...Ja miałam wrażenie, że to był sen i nawet już w samochodzie wyjeżdżając z Colmar miałam wątpliwości czy ta wizyta faktycznie miała miejsce...Na szczęście ten dzień wydarzył się naprawdę. Dowodem są zdjęcia. I myśli zbyt często ulatujące do tamtego pięknego, sierpniowego dnia...Tak się u mnie objawia tęsknota.


Nawet markowe sklepy i sieciówki usytuowane na deptaku są dyskretnie ukryte i nie rzucają się w oczy natrętnymi szyldami i bilboardami. Albo może nie zwracałam na nie uwagi bo zachwycałam się kamienicami i byłam zaprzątnięta bujaniem w obłokach...


Pora obiadowa spowodowała tłumy i zapełniła restauracyjne stoliki. Za to późniejsza siesta zasiała spustoszenie a ciche i spokojne uliczki rozbrzmiewały jedynie echem naszych głosów...



Kogo jak kogo ale Mili zabraknąć nie mogło.


W przyszłości marzy mi się taki Tour de France - może niekoniecznie rowerem ( ale czasami tak ) - po tych wszystkich małych i klimatycznych miasteczkach. Będę niespiesznie piła kawę, zagryzała sery chrupiącą bagietką a wszystko to popijała winem z miejscowych winnic. Pewnie po takim bliższym poznaniu będę miała ochotę zamieszkać w każdej z takich mieścinek, a nie jak teraz w co drugiej, ale co tam! Taki jest właśnie urok marzeń...

34 komentarze:

  1. Racja, robią bardzo przyjemne wrażenie i wydaje się, że mają taki swój klimacik.

    OdpowiedzUsuń
  2. ...wspaniała architektura, zwłaszcza moje ulubione szachulce :)
    Serdeczności :)

    OdpowiedzUsuń
  3. Za każdym razem jak u Ciebie jestem to nie mam ochoty iść dalej. Zachwycam się każdym zdjęciem z osobna! Pięknie...

    OdpowiedzUsuń
  4. Byłam w tym przecudownym miasteczku, ale sporo lat temu. Dzięki Twoim zdjęciom byłam tam znowu. Pozdrawiam.

    OdpowiedzUsuń
  5. Ależ tam uroczo! :) Byłabym chyba tym miasteczkiem tak samo zachwycona jak Ty, oczywiście można rozmarzyć się nad zdjęciami, ale co na żywo to na żywo... Pozazdrościć wizyty :) Wolę takie klimatyczne mieścinki od wielkich miast. Pozdrawiam ciepło Ciebie i Milę :)

    OdpowiedzUsuń
  6. Cudne miejsce! Nie miałabym nic przeciwko temu, żeby się tam zgubić :)

    OdpowiedzUsuń
  7. Cudownie! Tak... francusko. A Mila jaka szczęśliwa :)

    OdpowiedzUsuń
  8. Śliczne miejsce, wcale się nie dziwię, że chciałaś pojechać po obejrzeniu zdjęć - teraz i ja chcę :)

    OdpowiedzUsuń
  9. Przeurocze miejsce. Domki jak z obrazka. Zabudowa szachulcowa od zawsze mi się podoba i nadaje miejscu nieprzeciętnego klimatu.

    OdpowiedzUsuń
  10. Colmar mówisz? Już patrzę, gdzie to na mapie dokładnie:)

    OdpowiedzUsuń
  11. Wow, wow, wow! Jejku, jak ja kocham takie klimaty, widoki! Bardzo chciałabym zamieszkać w takim miejscu, cudownie!

    OdpowiedzUsuń
  12. Co zajrze na Twojego bloga, to bardziej jestem chora ;-)))) .Do widokow Twojej Hiszpanii powoli sie przyzwyczajam, ale Francje rowniez uwielbiam.Od razu zajrzalam na mapy zobaczyc , gdzie Colmar jest polozony.W przyszlosci wybierajac sie do PL samochodem na pewno do niego zajedziemy.Pozdrawiam.M.

    OdpowiedzUsuń
  13. A to moja codziennosc;) Kiedy bylismy tu jeszcze tylko na chwile, celebrowalam kazdy dzien:) Teraz , bardzo doceniam to co mam na wyciagniecie reki.
    A nastepna raza, to Cie napoje, nakarmie, psiule tez:)
    Buziaki;)

    OdpowiedzUsuń
  14. A to moja codziennosc;) Kiedy bylismy tu jeszcze tylko na chwile, celebrowalam kazdy dzien:) Teraz , bardzo doceniam to co mam na wyciagniecie reki.
    A nastepna raza, to Cie napoje, nakarmie, psiule tez:)
    Buziaki;)

    OdpowiedzUsuń
  15. O jak pięknie :) Kocham takie miejsca.

    OdpowiedzUsuń
  16. Bardzo piękne miasto, warte zobaczenia, szkoda tylko, że tak daleko. :)

    OdpowiedzUsuń
  17. Pięknie pokazane miasteczko :-) Mam ochotę wskoczyć w Twoje zdjęcia i spacerować tymi uliczkami :-)

    OdpowiedzUsuń
  18. Tez mam ochote zamieszkac w kazdej napotkanej francuskiej wsi:) Piekny ten Colmar.

    OdpowiedzUsuń
  19. Przypomniałaś mi stare dobre czasy, jak mieszkałam tam w okolicach.
    Zachwycam się do dziś :)
    O.

    OdpowiedzUsuń
  20. Oj i co tu napisać. Baaardzo urokliwe miejsce. Zdjęcia , ach, rozmarzyłam się i trudno będzie mi wrócić do szarej rzeczywistosci... Pozdrawiam Cię weekendowo.

    OdpowiedzUsuń
  21. Poczułam znajome ukłucie w serduchu. Wiem, że to brzydko, ale strasznie Ci zazdroszczę, że miałaś możliwość choć przez chwilę pobyć w raju na ziemi.
    Ponoć co z oczu to z serca, ale pomyśleć ile takich perełek maleńkich gdzieś czeka na odkrycie...

    OdpowiedzUsuń
  22. Chciałam odwiedzić Colmar podczas pobytu w Strasburgu, ale niestety się nie udało. :(
    Ale to niesamowite miejsce, rodem z bajek! :)

    OdpowiedzUsuń
  23. Ja to nawet gdzieś mam pocztówkę z Colmaru od wujka ;) Jak zobaczyłam tytuł Twojego posta od razu przypomniały mi sie z widokówki te kamieniczki, kanały, mostki.. Piękne miejsce!

    OdpowiedzUsuń
  24. Pierwsze zdjęcie bajka! Cudownie tam! Dziękuję za relację :)

    OdpowiedzUsuń
  25. Gdybyś nie wspomniała, że to Francja, nigdy bym nie zgadła. To miejsce przypomina mi raczej bawarskie klimaty wyrwane wprost z baśni. Aż chciałoby się tam być...

    OdpowiedzUsuń
  26. Uwielbiam taką architekturę! Zgadzam się z Tobą, że we Francji w co drugim miasteczku, albo co drugiej wiosce człek chce zamieszkać na stałe... :)))

    OdpowiedzUsuń
  27. zdecydowanie po drugiej stronie drogi do absolutu... ;-)

    Jak dla mnie perełka, a pewnie moja Marzenka to by głupawki z zachwytu dostała.

    OdpowiedzUsuń
  28. Widze ze mamy podobne wrazenia z Francji, tez moglabym sie zatrzymywac w kazdym miescie, a w co drugim krzyczalam, ze chce tu zostac na zawsze :) piekne zdjecia :)

    OdpowiedzUsuń
  29. Świetny klimat, chciałabym zobaczyć na żywo :-)

    OdpowiedzUsuń
  30. znam Colmar tylko ze zdjęć, też mnie zachwyciło i jest moim "must see" ;)

    OdpowiedzUsuń
  31. Uwielbiam małe francuskie miasteczka! Są cudne, kolorowe, ukwiecone, pachnące chrupiącymi bagietkami i poranną kawą :-) Ach, jak się rozmarzyłam.

    Samochodowy Tour de France też jest moim marzeniem! Niech no tylko wygram w lotto :-)

    Annecy znasz?

    OdpowiedzUsuń
  32. Świetne miejsce. Ściana z zamocowanymi krzesłami mnie urzekła. :) I ten mur pruski.....

    Pozdrawiam ciepło. :)

    OdpowiedzUsuń
  33. Alzacja jest niesamowita! We wrześniu spędziliśmy tydzień buszując po winnicach, a mimo to czuję niedosyt. W ogóle Francja chyba nigdy nam się nie znudzi :) Bardzo się cieszę, że w koncu do Ciebie trafiłam - super miejsce totalnie w moich klimatach :-) (ja też bez moich Luśkowych czterech łap żyć nie mogę ;) )

    OdpowiedzUsuń

DZIĘKUJĘ ZA CZAS POŚWIĘCONY NA MOJĄ RADOSNĄ TWÓRCZOŚĆ. KAŻDY KOMENTARZ MNIE CIESZY I ZA NIE RÓWNIEŻ SERDECZNIE DZIĘKUJĘ.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...