Inaczej.

  Nie będą to moje pierwsze Święta poza Polską, i w sumie powinnam być przyzwyczajona do klimatów innych niż te panujące w Polsce. Najcudowniejsze w tym wszystkim jest to, że będę z najbliższą sercu osobą, która jest głównym powodem dla którego jestem tu gdzie jestem. Poza tym wszystko będzie inaczej niż w zeszłym roku - hiszpańskie święta z polskimi nie mają wiele wspólnego.

  Pogoda jest podobna, bo z tego co mi wiadomo, w Polsce wiosna a białe święta będą na Wielkanoc dopiero. W Hiszpanii też ciepło co nie pomaga w świątecznej atmosferze. I ja Świąt nie czuję. Pomimo choinek, ozdób, kolęd i Mikołajów zachęcających do zrobienia sobie z nimi zdjęcia. W powietrzu czuć jakąś taką radość i niecodzienne podniecenie, w sklepach tłoczno, wszędzie słychać Feliz Navidad...Tylko do mnie jakoś nie dociera, że Święta tuż tuż.

  Wiem, że zamiast świątecznej atmosfery, mam słońce, morze i fajne widoki, pewnie znalazłby się ktoś chętny, żeby się ze mną zamienić. Więc nie będę narzekać. Skupiam się na zaletach a nie wadach pobytu tutaj, cieszę oczy widokami, łapię słońce, wskakuję w samochód i jadę przed siebie, roweruję ile się da...Tylko zdjęć nadal nie mam czym robić a smartfon jak się okazuje, nie zawsze jest taki smart :).

  Grudniowa pogoda sprzyja wędrówkom więc kiedy tylko mogę ruszam przed siebie. Nie ma nic fajniejszego niż dzień w plenerze. Najbardziej mnie cieszy odkrywanie nowego w wydawałoby się dobrze już znanym miejscu. Usiąść sobie z książką też uwielbiam.

  Zeszłoroczny grudzień w kozakach zamieniłam na tegoroczny w trampkach. Polar zastępuje puchową kurtkę. I tak sobie trwam. Tylko gorąca herbata i grzane wino towarzyszą mi niezmiennie tak jak to było w Polsce. Na przekór ciepłemu dniu wieczory bywają zimne bardzo więc rozgrzewam się wypróbowanym, aromatycznym sposobem. W dużym kubku :). Z plastrem pomarańczy własnoręcznie zerwanej z drzewa.

Jak zawsze w doborowym towarzystwie.

  Przedwczoraj pojechałam na koncert bożonarodzeniowy do Katedry widocznej poniżej. Było pięknie, wzruszająco... Murcia nocą, cudnie oświetlona. Orkiestra, chór, świąteczne brzmienie...Poczułam Święta na chwilę tylko, magia zniknęła wraz z opuszczeniem murów Katedry, która na ten wieczór zamieniła się w filharmonię. Wróciłam do domu wyciszona i jakaś taka duchem nieobecna. Do dzisiaj mnie trzyma :)

  Mam nadzieję, że dajecie się ponieść przedświątecznej atmosferze i tej krzątaninie, na którą się czeka cały rok. Polskie Święta są magiczne i najpiękniejsze. I sercu najbliższe. Ja na myśl o moich hiszpańskich też się cieszę ale jest to radość całkiem inna od tej towarzyszącej mi rok temu o tej porze. Inna, ale nie gorsza. Inna - bo odmienna. Bo wszystko będzie inaczej.