Pierwszy śnieg

 Pierwszy śnieg cieszy zawsze dużo bardziej niż każda kolejna śnieżyca, są i tacy których nie cieszy w ogóle ani ten pierwszy ani wszystkie kolejne. Jestem ciepłolubna, nie kryję się tutaj z niechęcią do jesieni, której daję ujście za każdym razem kiedy nadarzy się okazja. Wielu z Was może zatem zdziwić fakt, że uwielbiam śnieg i mróz, chociaż myślę że akurat w tym przypadku dziwić się nie ma czemu. Świat otulony śniegiem, zwłaszcza takim świeżym kontra jesienna słota, ulewy i wichury - są tu w ogóle tacy, którzy wybiorą drugą opcję?

Poprzedni wpis zakończyłam słowami, że ruszam na spacer nacieszyć się pierwszym śniegiem leżącym na ziemi dłużej niż kilka sekund. Śnieży u mnie od kilku dni, czasami nawet intensywnie, ale płatki śniegu znikają niemal od razu po zetknięciu z ziemią. Z tej radości zostaje jedynie błoto po łydki. Jak napisałam tak zrobiłam i chociaż do mojej ulubionej wersji zimy naprawdę duuuuuużo brakuje to nie byłabym sobą gdybym ten pierwszy śnieg podziwiała jedynie z okna.

Czasy mamy takie, że biała zima nie jest niczym oczywistym dlatego muszę się cieszyć tym co mam, w kwestii zimy nie mogę być wybredna. Tegoroczna zima zaskoczyła chyba nie tylko drogowców bo kto by się spodziewał, że w tej białej wersji zacznie się już w listopadzie? To już nie te czasy, że zimy zaczynały się w listopadzie a kończyły w marcu i cały czas było cudnie i biało, nad czym ubolewam.

Poszłam zatem nacieszyć się tym pierwszym "atakiem" zimy i ja i chociaż mogłabym się smucić tym że śniegu mało, i kiepsko skrzypi pod butami, i niebo takie, że pomimo południa miałam wrażenie, że zapada noc to cieszyłam się z dobrodziejstw - tym, że mam wolny dzień a po nim kolejny, że spowijała mnie magiczna cisza a ja mogę w niej sobie iść tak długo i tak daleko jak będę chciała. I że po powrocie do domu będzie nowa książka, kocyk, zrobione przez babcię skarpety i dzbanek gorącego earl grey'a.

Po kilku dniach od owego spaceru z radością oznajmiam, że zima zaatakowała po raz kolejny i to ze zdwojoną mocą. Jest biało, cudnie, i dzisiaj na przykład sypie przez cały dzień. Uczciłam to czternastokilometrowym spacerem podczas którego zrobiłam miliard zdjęć, bądźcie zatem gotowi na ogrom otulonych puchem kadrów. Nie umiem usiedzieć w domu gdy jest tak pięknie!