Powody do radości na dziś vol. 10

 W moich wyliczankach szczęśliwości obchodzę dzisiaj mały jubileusz bo powody do radości będę dzisiaj wyliczać po raz dziesiąty. I chociaż rzeczy, widoki i momenty, które mnie uszczęśliwiają towarzyszą mi nieustannie to jakoś z głowy wylatuje, żeby o nich napisać. Niemniej jednak cieszę się, że raz na jakiś czas moja świadomość fajnego życia dopuszcza do siebie chęci, żeby się nimi z Wami podzielić. Radość, którą się z kimś dzieli, mnoży się, zatem pozwólcie, że będę pomnażać tę moją. Zaczynajmy!

• zacznę od tego co uszczęśliwia mnie niemal codziennie od dłuższego już czasu, w dodatku nazwa bloga zobowiązuje. Niebko! Czy u Was też jest tak cudnie że nie macie ochoty robić nic innego jak tylko zadzierać głowę? Jesień i zima były w tym roku wyjątkowo łagodne i sprzyjające pogodowo ale ilość słonecznych dni, z niebieskim niebem jako tłem, pobiła wszelkie rekordy. I niech tak zostanie. Tylko jak ja mam skupić się na pracy skoro przez okno zaglądają do mnie nieustannie i słonko, i niebieskie niebo? 

• ponieważ to jest pierwsza nasza wspólna zima, moja i figi, nie wiedziałam jakie warunki jej zapewnić żeby dotrwała do wiosny. Nie spodziewałam się, że najbardziej potrzebowała zwykłego zapomnienia bo okazało się, że kąt w pokoju i podlewanie raz na miesiąc jest tym czego potrzebuje. Przez cały okres świąteczno-noworoczny figa stała w kącie przysłonięta przez choinkę. Kiedy przyszedł czas rozstania ze świątecznym drzewkiem okazalo się, że figa owocuje. No takich cudów to się po niej nie spodziewałam

• dopóki mogę, a mogę jeszcze prawie przez miesiąc, cieszę się nowymi, kupionymi na początku roku łyżwami. I bardzo się cieszę, że ta pasja towarzyszy mi od dzieciństwa i w ogóle z frajdy jaką czuję na lodowisku nie wyrosłam

• luty był miesiącem robienia wielu fantastycznych rzeczy po raz pierwszy: rozpoczęłam tegoroczny sezon rowerowy i sezon na drineczki na świeżym powietrzu. Można już kupić tulipany, żonkile i truskawki, co regularnie robię. Ilość truskawek zjedzonych przeze mnie od zeszłego tygodnia można spokojnie liczyć w kilogramach a najlepsze jest to, że są naprawdę pyszne a nie, że smakują jak ogórek i żeby je zjeść na pół kilograma truskawek potrzeba taką samą ilość cukru

• nie mogę przestać się zachwycać zimowym słońcem, które o tej porze roku cudownie wpada przez okna. Bardzo często najzwyczajniej w świecie sobie siedzę i poprostu się temu przyglądam. Ilość słońca, jaka towarzyszy mi od jesieni zadowoliłaby nawet największego narzekacza

• w tym roku odwiedziłam już jeden nowy kraj a najwspanialsze w tym wszystkim jest to, że zrobiłam to w najfajniejszym możliwym towarzystwie. Historia przyjaźni grupy nieznajomych, która zaczęła się na Lofotach, nadal trwa i powiem Wam w sekrecie, że w tym roku lecimy wszyscy razem jeszcze gdzieś

• za miesiąc o tej porze będzie już wiosna co jeszcze nie do końca do mnie dociera. Jesień i zima były przewspaniałe i pogodowo łaskawe. Było ciepło i fajnie, bez tego pogodowego zła do którego jesień i zima zdążyły mnie już przyzwyczaić. Nie było kilkudniowych ulew ani wiatru takiego, że najchętniej w ogóle nie wychodziłabym z domu

• na zimę, która w lutym pozwala urządzać sobie długie wycieczki rowerowe z czytaniem i możliwością wypicia herbaty w jednym z ulubionych miejsc, nie pozwolę powiedzieć złego słowa

 Cieszę się, że wyliczanie tutaj powodów do radości weszło mi w krew, sumiennie również sobie obiecuję, że będę w tym bardziej regularna. Jak się okazuje w najzwyklejszej nawet codzienności można odnaleźć multum fajnych i dobrych rzeczy.

A co Was teraz najbardziej raduje? Chwalcie się dobrodziejstwami w komentarzach. A może macie ochotę podzielić się takimi powodami do radości na własnych blogach? Z chęcią o nich poczytam.

Tymczasem wysyłam Wam ogrom pozdrowień, spędźcie dobrze tę ostatnią już w lutym niedzielę.