Czyń drugiemu co Tobie miłe, zatem Rzym

 Nie odbierzcie tego jako przechwalanie się ale ten rok pod względem podróżniczym jest dla mnie wyjątkowy. Byłam w wielu z wymarzonych miejsc a to jeszcze nie koniec, jeszcze czekają mnie dwa zagraniczne wyjazdy. Jakby tego było mało miniony weekend, wraz z przylegającym do niego poniedziałkiem, spędziłam w Rzymie. Ten kto był ten wie a kto nie był musi mi uwierzyć na słowo: mało jest miast tak pięknych jak Rzym, a przynajmniej ja nie przypominam sobie, żebym takowe odwiedziła, a pamięć przeszukuję teraz skrupulatnie. Obfitość zabytków i historycznej architektury stawia Rzym na samym szczycie najpiękniejszych miast świata, nie próbujcie nawet ze mną dyskutować bo mam w zanadrzu milion argumentów 😊.

Rzym był urodzinową niespodzianką dla najfajniejszego i najlepszego faceta jakiego znam, który w dodatku ma szczęście mieć pomysłową narzeczoną. I na dodatek sprytną, bo zabierając Go do Rzymu, sama na tym skorzystałam. Stwierdziłam, że dla kogoś uwielbiającego podróżować taki wyjazd - niespodzianka będzie najfajniejszym prezentem, sama mogłabym takie dostawać z każdej możliwej okazji. Cel tego urodzinowego wyjazdu był tajemnicą aż do odprawy na lotnisku, a kiedy już wyjaśniło się gdzie lecimy to radości nie było końca. Sama byłam nieskończenie podekscytowana a przecież o tym wyjeździe wiedziałam od lipca, miałam czas żeby oswoić się z myślą, że w końcu będę w Wiecznym Mieście.

Wszystkie drogi prowadzą do Rzymu a mnie w końcu, po dwóch wcześniejszych pobytach we Włoszech, doprowadziły do Rzymu te moje. Moich zachwytów pewnie jesteście świadomi, nikogo zapewne nie zdziwi fakt, że byłam wniebowzięta. Nawet teraz, kiedy to piszę, nie do końca dociera do mnie to, że byłam we włoskiej stolicy, widziałam Koloseum, Panteon, Forum Romanum, przepychałam się łokciami żeby dotrzeć do Fontanny Di Trevi ( na widok której wzruszyłam się ze szczęścia ), bo tam zawsze był tłok, również nocą. Jadłam przepyszne makarony, popijając je campari i aperolkiem. Bo z Rzymem to chyba tak już jest, że swoją magią otula jeszcze długo po powrocie do rzeczywistości, ciężko się po takiej dawce piękna otrząsnąć, no i w sumie po co?

Rzym to jeden wielki zabytek, na każdym niemal kroku można spotkać historię zapisaną w starych murach. Takie miasta kocham chociaż to, co czułam spacerując po Rzymie przekroczyło moje najśmielsze oczekiwania. I mogłabym próbować opisać Wam ten magiczny i wyjątkowy klimat włoskiej stolicy odczuwalny na każdym kroku, ale szczerze mówiąc nie mam pomysłu jak to zrobić. Bo co mam Wam napisać? Że było pięknie? I fajnie? I zachwycająco? Chociaż wszystko się zgadza to takie banały to dla Rzymu zdecydowanie za mało. 

Niedzielne przedpołudnie spędziliśmy w Watykanie. Nad tym elementem wycieczki mogliśmy trochę lepiej popracować bo jak się okazało Kaplica Sykstyńska jest w niedziele zamknięta. Ale spokojnie, spokojnie, proszę nie panikować, w wolnych chwilach już sprawdzam loty na przyszły rok 😊. Wrócę do Rzymu a stamtąd udam się dalej, mam już naszkicowany plan podróży.

W Rzymie ze zwielokrotnioną mocą cieszą najprostsze i najbardziej banalne rzeczy, tutaj nawet pizza wcinana na niepozornym placu jest atrakcją. Do rzymskich placów to w ogóle mam sentyment bo jeden z nich podczas koncertu ulicznych grajków zamienił się w miejsce spontanicznej potańcówki, która przyciągnęła takie tłumy, że plac ledwo pomieścił nas wszystkich. Dawno się tak fajnie nie bawiłam otoczona ludźmi, których ścieżki przecięły się na Piazza Trilussa w ten wrześniowy, piękny, sobotni wieczór.

Echhh, piękne to były trzy dni, piękne i niezapomniane. Prawie o dwie godziny opóźniony lot sprawił, że do domu dotarliśmy w nocy zatem powrót z Włoch pamiętam tak, że był Rzym, później sen, a później pobudka i raz dwa do roboty. I nagle już siedziałam przy biurku i dzwoniły telefony, chociaż w sercu nadal rozbrzmiewała melodia tętniącego gwarem Rzymu. Będę ją w sobie pielęgnować, nie pozwolę jej tak szybko zagłuszyć, bo ślady miejsc, w których byłam, zapisane w sercu i w pamięci, to najlepsze i najcenniejsze pamiątki.