Sceny z życia po pracy, edycja ze stepów i wydm

 To, że podróżowanie jest super nie pozostawia najmniejszych wątpliwości. Nikogo z Was nie zaskoczy również fakt, że jest jedną z moich największych pasji, regularnie się przecież tutaj "chwalę" gdzie byłam. 

Niby taka hop siup do przodu, taka światowa, są tacy, którzy twierdzą, że jestem podróżniczką ale nie, wszyscy oni niewiele wiedzą. Bo prawda jest taka moi mili, że taką samą miłością darzę moje dwa kółka co miejsce przy oknie w samolocie. Jednak nie, po dłuższym namyśle stwierdzam że rower lubię jednak dużo bardziej bo ma plusa za łatwość użytkowania. Ogromnego. I bardzo się cieszę iż pomimo tego, że dostępność mojego podróżowania bardzo wzrosła, rower nadal jest mi bliski tak jak to bywało w czasach kiedy szczytem moich podróżniczych możliwości były letnie kolonie w polskich górach. 

Podróże na koniec świata są super, nie da się ukryć, że nie, ale czymże by było moje życie bez lasów, łąk i pól w tej na ogół zapracowanej codzienności, rozpiętej pomiędzy kolejnymi urlopami? Albo bez ulubionej plaży nad rzeką? Albo chociażby bez wydm, które odkryłam przypadkiem a o których istnieniu przypomniałam sobie niedawno?

Kiedy do urlopu daleko najlepsze rzeczy w życiu przydarzają się po pracy. Nie po to z takim utęsknieniem czekam na wiosnę i często bez umiaru psioczę na jesień i zimę za to, że mnie zamyka w czterech ścianach, żeby teraz siedzieć w tych ścianach dobrowolnie. Wykradam zatem popracowej codzienności tyle wolnych i nudnych chwil ile się da i przerabiam je na wolne i wspaniałe. Najczęściej do szczęścia nie trzeba mi dużo - spacer, przejażdżka rowerowa, kilka rozdziałów książki przeczytanej w jednym z ulubionych miejsc. Niemal do perfekcji opanowałam sztukę wyszukiwania zamienników dla sofy i fotela bo skoro i tak miałam zmarnotrawić wieczór czytając to dużo przyjemniej robić to z widokiem na drzewa i wiosenne, podeszczowe mgły.

Późne popołudnie to czasem najlepsza pora żeby mieć zatłoczone przeważnie miejsca na wyłączność. Kiedy dla mnie dopiero zaczyna się przygoda inni obierają już kierunek, z którego przyszłam, wracając powoli do domów. Daję Wam gwarancję, że po wieczorze spędzonym na włóczędze nie tylko lepiej się śpi, ale również następnego dnia pracuje. Bardzo często boksując się z obowiązkami myślę sobie, że jeszcze muszę odhaczyć to, to i to a później będzie wolność i swoboda. W ulubionych plenerach.

Podróżowanie jest super, zachłystywanie się przygodami też. Ale uwierzcie mi, że gdybym od jutra musiała zrezygnować z podróżowania albo ze spacerów, włóczęg i roweru to bez wahania wykreśliłabym z życia to pierwsze.