Skrawki raju późną zimą

 Z radością niedającą się określić żadną miarą uprzejmie donoszę, że za 17 dni wiosna. Do tego pięknego i wyczekiwanego przeze mnie dnia zostało mniej niż trzy tygodnie, a skoro mniej niż trzy to tak jakby dwa no nie? Nie trzeba być wybitnym matematykiem żeby wiedzieć, że licząc wstecz po trzy jest dwa. Już sam fakt, że można użyć sformułowania, że w tym miesiącu zacznie się wiosna wywołuje we mnie ekscytację i uśmiech od ucha do ucha. Pierwszy dzień wiosny będzie ostatnim dniem mojej pracy przed pierwszym tegorocznym urlopem co sprawia, że na myśl o wiośnie cieszę się podwójnie. Co tam podwójnie, potrójnie się cieszę, o!

Póki jednak na stałe zadomowią się te wszystkie zwiastujące wiosnę dobrodziejstwa trzeba pomarznąć jeszcze trochę. Powrót zimy, bezśnieżnej ale mroźnej, wyprowadził mnie trochę z równowagi bo byłam przekonana, że do wiosny została nam już ostatnia prosta. Mgliste i okrutnie zimne poranki i wieczory nie do końca są tym czego bym po początkach marca oczekiwała no ale trudno, niech już będzie. Nie zmienia to faktu, że niedługo wiosna.

Na szczęście zdarzają się też ciepłe i słoneczne dni i to w weekendy, co wydaje się być niewiarygodne patrząc na znaną chyba wszystkim pogodową złośliwość losu objawiającą się słońcem świecącym tylko w dni robocze. W jedną z ostatnich niedziel znów obraliśmy kierunek północ, na moją ulubioną plażę z wydmami zaraz obok. Wydmy te należą do Parku Przyrodniczego, są objęte ochroną i zakazem wstępu ale z pewnej odległości też wyglądają super, zwłaszcza na tle niebieściutkiego niebka.

Ten skrawek świata naprawdę ma w sobie ogrom magii, której może nie widać zbyt wyraźnie w tym jak by nie patrzeć późnozimowym słońcu. Ale czy może być brzydko i nieciekawie w miejscu gdzie łączą się i pięknie ze sobą współgrają wydmy, morze i szeroka plaża?

A kiedy jest przypływ Morze Północne sięga niemal samych wydm.

Wybiorę się tam wiosną i w samym środku lata, z kocem i książką, bo trzeba regularnie odwiedzać ulubione miejsca. I chociaż do tego raju mam 120 km, na szczęście prawie cały czas autostradą, to sama droga tam jest radością bo mam świadomość tego, że u jej celu czeka na mnie to, co tak bardzo lubię.