Powody do radości na dziś vol.3

 W temacie radości dużo się ostatnio dzieje i nieskromnie powiem, że jest w czym wybierać. Powodów do uśmiechu mam bez liku, niektóre wywołują nawet głośny śmiech, taki z podskakiwaniem i klaskaniem. Przejaśniło się na świecie co sprawia, że również i ja widzę wszystko w bardziej przyjaznych barwach. I ta jasność moi mili rzuca całkiem inne światło na wszystko co się dzieje.

• czy mogę tę radosną wyliczankę zacząć w inny sposób niż od tego, że DZISIAJ ZACZĘŁA SIĘ WIOSNA!!! Było ciężko ale o dziwo dotrwałam. Czekałam na ten dzień od późnej jesieni i to oczekiwanie dłużyło się w nieskończoność, bo miniona jesień i zima były wyjątkowo szare, ciemne i nijakie. I chociaż pogoda ostatnio bardziej mnie smuci niż cieszy to faktu, że zaczęła się wiosna nie zmieni nic, nic też nie zmieni mojego cudownego samopoczucia

• chciałabym tutaj napisać, że najbardziej cieszy mnie wiosenna pogoda ale marcowa aura ma w tej kwestii inne zdanie i ostatnio cieszy śniegiem. W piątek jak szłam do pracy to było tak przecudnie, że w głowie pojawiła mi się myśl o wolnym na życzenie. W nocy nasypało śniegu, wszystko mieniło się niczym diamenciki w promieniach wschodzącego słońca, a nad głową miałam niebo jak w tropikach, obłednie niebieskie i bez najmniejszej nawet chmurki.

• jutro zaczynam pierwszy tegoroczny urlop, będę w innym, nowym dla mnie kraju a czasami nawet na innym kontynencie. Chyba wyobrażacie sobie jak bardzo się cieszę? Moja ekscytacja sięga chmur, dzisiaj niestety szarych i deszczowych

• skończyłam kolejne "arcydzieło" malowane po numerach i teraz daję szansę nowej pasji, w ambroiderach mnie jeszcze nie widzieli😊. Ale i tak zamówiłam kolejny numerowany obrazek, który mam nadzieję malować już na balkonie ( tak tak, wiem, optymizm godny podziwu to jedna z moich najbardziej charakterystycznych cech, co jest potwierdzone przez tych, którzy mnie znają )

Wiem, że może na razie wygląda to niepozornie bo zaczęłam od najłatwiejszych ściegów ale jest to wzór z wieloma trójwymiarowymi elementami. Zostawiłam je sobie na później, poziom trudności będzie wzrastał wraz z postępem prac 😀

• zaopatrzyłam się w nowy stos książek ( no dobra, w dwa ) bo sami wiecie - jeszcze trochę i zaczną się zaczytane wieczory na balkonie, wylegiwanie się w hamaku, całodniowe rowerowe wycieczki z przerwami na czytanie i herbatę w którymś z ulubionych miejsc. Musiałam się na te piękne chwile odpowiednio przygotować. Codziennie też dojeżdżam pół godziny do pracy a jak to tak bez czytania? Jak zwykle mam wszystkiego po trochu bo i reportaże, i thrillery, i coś lżejszego. Przeczytałam kiedyś, że z każdą nową książką powinno się też dostawać stosowną ilość czasu, żeby móc ją w spokoju przeczytać. Patrząc na te moje stosy nie pozostaje mi nic innego jak zwolnić się z pracy

• coraz wyraźniej widać, że w przyrodzie też dobrze się dzieje, małymi kroczkami robi się przepięknie co da się zauważyć nawet w te dni, kiedy niespodziewanie spadnie śnieg

• odkryłam najfajniejszy pod słońcem sklep z roślinami i pomimo tego, że pojechałam tylko na rekonesans to wróciłam z czterema nowymi roślinami, na swoją obronę dodam, że wszystkie miałam na wymarzonej liście. W konsekwencji tych zakupów mój roślinny stan przekroczył czterdziestkę, co może nie robi wielkiego wrażenia, no ale my mieszkamy na 60 m²

• jedną z rzeczy, których żałuję jest to, że nie nauczyłam się grać na żadnym instrumencie. Miałam co prawda za młodu epizod z gitarą ale niestety szybko straciłam zapał. Później pożyczyłam tę gitarę koledze, który niespodziewanie wyjechał za granicę i od tamtej pory słuch zaginął i po nim, i po gitarze. Teraz "chodzi za mną" pianino, a raczej keyboard bo pianino ma za duże na nasz metraż gabaryty, za duży też to jest wydatek na kogoś z moim zapałem. Bo w czasach pandemii kupiłam sobie bieżnię z zamiarem regularnego z niej korzystania. Jak co niektórzy podejrzewali i mi o tym bezwstydnie mówili, takie bieganie w miejscu okazało się być nie dla mnie, za szybko się nudziłam i widziałam w tym jedynie bezsens. Próbowałam w tym czasie oglądać jakiś film ale za telewizją też nie przepadam, zatem połączenie czegoś, czego nie lubię, z bieganiem w miejscu, które też okazało się mało zabawne, mogło skończyć się tylko w jeden sposób. Po kilku dniach bieżnia wylądowała w piwnicy i stoi tam do dziś. I kiedy oznajmiłam w domu, że planuję kupno keyboarda usłyszałam : no kupuj kupuj, śmiało, mamy jeszcze dużo miejsca w piwnicy. Codziennie oglądam instruktażowe filmiki uczące podstawowych melodii, a że w pracy w jednym z pomieszczeń mamy fortepian to się tam zamykam regularnie i udaję, że umiem grać. I ja to naprawdę uwielbiam. Poczekam jeszcze chwilę aż mi się emocje uspokoją i będę pewna, że ta nowa pasja to nie tylko efekt impulsywności zmieszanej z odrobiną szaleństwa, ale przemyślana decyzja

• wspominałam już, że jutro o tej porze nie będzie mnie tu gdzie jestem teraz i będę gdzieś indziej? 😊

Na koniec chciałabym z całego serca podziękować wszystkim tym, którzy w jakikolwiek sposób zareagowali na mój poprzedni wpis. Jesteście wspaniałe Dziewczyny!