Calpe - historia pewnej widokówki.

  Dawno, dawno temu ( pewnie przed jakimiś dwudziestoma laty ) dostałam od koleżanki kartkę z wakacji. Było to w czasach, kiedy część każdych wakacji spędzałam na kolonii, co roku w innych górach - co jest zrozumiałe bo byłam dzieckiem znad morza. Kolonie uwielbiałam, pomimo tego, że wracałam do domu po 3 tyg i powinnam być stęskniona za rodzicami, to zawsze towarzyszył temu płacz. Już następnego dnia po powrocie oznajmiałam rodzicom, że w domu siedzieć nie zamierzam bo nie po to są wakacje i że niech mnie pakują bo jadę do cioci Krysi / Marysi / Bogusi (od małego miałam charakter :) ). Oczywiście za mała byłam na samodzielne wojaże więc musieli mnie wieźć. Zawozili, a ja spędzałam sielskie wakacje na wsi na Kaszubach, na pojezierzu lub na Helu. O wyjazdach za granicę nawet nie marzyłam...Tzn. wiedziałam, że jak już będę "duża" i "dorosła" to zrobię wszystko, żeby zobaczyć te wszystkie Paryże, Barcelony, Pragi, Berliny a może też Nowe Jorki. Póki co z zapartym tchem oglądałam "Pieprz i Wanilia" i to był jak dla mnie program kultowy. Ale ale, miało być o kartce. Chciałam nawet sprawdzić, kiedy została wysłana, bo gdzieś ją mam napewno - w jakimś albumie, pamiętniku itp. bo nawet niedawno sobie wspominałam. Ale oczywiście zlokalizowanie jej w tym momencie przekracza moje możliwości :). Niektórzy zwą to złośliwością rzeczy martwych, ja na to mówię skleroza.

  Więc ta moja koleżanka miała dwie ciocie, jedną w Niemczech, drugą na Węgrzech. I sobie tak w każde wakacje te ciocie odwiedzała, a dla nas, dzieci z podwórka było to jak podróże na inną galaktykę. Bo nieważne, że Niemcy to zaraz za miedzą - najważniejsze było, że to "zagranica". I któregoś lata Kasia oznajmiła, że ciocia z Niemiec przyjeżdża po nią i ją zabiera na wczasy...do Hiszpanii. I lecą tam samolotem. Jednym z tych, do których się krzyczało "panie pilocie dziura w samolocie" i rozpaczliwie machało rękoma z najwyższego szczebelka drabinek, święcie wierząc, że nas widać. I że może kiedyś ktoś nam też pomacha.

  Dostałam od Kasi widokówkę z Calpe, na której długopisem dorysowała ludzika na szczycie wielkiej skały i dopisała - tu byłam. Pamiętam, że wtedy sobie pomyślałam, że też bym chciała. I naprawdę uwierzyłam, że to jest możliwe. I jakiś czas temu marzenie się spełniło. Może i miejsce nie jest jakieś super spektakularne, bo to kurort, a za nimi nie przepadam. No ale wpaść tam na chwilę tylko po to, żeby się wdrapać na skałę z widokówki i spełnić marzenie z dzieciństwa - warte zachodu.

 

  Lata mijały, ja co prawda pamiętałam o Calpe, ale na mojej liście miejsc do zobaczenia były ważniejsze punkty. I pewnego dnia pojawiła się taka możliwość, aczkolwiek plany na ten dzień były zupełnie inne. Jak tylko sobie zdałam sprawę, że będę przejeżdżała tak blisko, i jak zobaczyłam na horyzoncie górę z widokówki, wiedziałam, że "oto nadeszła ta chwila".  

  Może i wejście na sam szczyt do najłatwiejszych nie należy ( momentami było ciężko bo droga kamienista, kamienie obsuwały się przy każdym kroku, no i było gorąco ), a ja byłam w sandałach na płaskiej, elastycznej podeszwie i w spódnicy, ale myśl o spełnianiu marzenia z dzieciństwa pchała mnie do przodu.

  Nie wiem czy kiedykolwiek przyjechałabym do Calpe gdyby nie pamiętna widokówka. Większość krajobrazu miasta stanowią wysokie hotele i apartamentowce, restauracje, bary, sklepy z pamiątkami oraz plaże pełne turystów. Nie wiem jak jest teraz ale kilka lat temu większość mieszkańców Calpe stanowili obcokrajowcy, głównie Niemcy i Anglicy.

  Pamiętam za to myśl, jaka mi się nasunęła jak stanęłam na szczycie - że spełnienie małego marzenia z dzieciństwa cieszy równie mocno co spełnienie tego większego. I że nie tylko dotarłam do Calpe, ale też do tych miast wyśnionych co to kiedyś były "za granicą" a jak dorosłam okazało się, że ta "zagranica" wcale nie jest tak daleko. I że samolotem będę częściej latać niż jeździć PKP. I że może teraz też dzieci krzyczą czasem do pilota albo machają do nieba...Jak już będę miała dzieci to będziemy machać napewno :)

  Szkoda, że z Kasią nie mam kontaktu bo też bym jej wysłała kartkę z Calpe, z dorysowanym ludzikiem i dopiskiem " też tu byłam".
                                      
                                                                             ***
Wzięłam udział w konkursie u Ajki i Was też zachęcam do tego i serdecznie namawiam. Do wygrania przysmaki i gadżety prosto z Portugalii, więc naprawdę warto przyłączyć się do zabawy.Po szczegóły zapraszam  TU.