Dom Derwiszów w Blagaj jako przerywnik w podróży

Planując chorwackie wakacje szybko wpadliśmy na pomysł, żeby przy okazji wyskoczyć na dzień lub dwa do Bośni i Hercegowiny i zobaczyć Mostar. Ja to w swoim planowaniu naprawdę muszę być ostrożna bo rozpędzam się szybko i gwałtownie i nagle z moich wakacji robi się eurotrip bo z Chorwacji blisko przecież do Bośni, i do Czarnogóry, i do Włoch. Magicznym zbiegiem okoliczności okazuje się, że nieważne gdzie jestem ja wszędzie mam blisko 😀. Zapominam przy tym niestety, że jakby nie było pracuję na etacie, urlop ma z góry wyznaczoną datę końcową, cudownych miejsc do zobaczenia jest cały ogrom a ja przecież muszę zobaczyć je wszystkie. 

Jeszcze do niedawna miałam przy sobie kogoś, kto umiał studzić te moje podróżnicze zapały i w racjonalny sposób potrafił przekonać, że ta moja fantazja jest tak jakby odrobinę za bardzo wybujała. Niestety zauważyłam, że powoli tym postrzeganiem świata zaraziłam najbliższą sercu osobę i teraz oboje wszędzie mamy blisko a ta Bośnia teraz to był Jego pomysł, nie mój.

Do tej pory Bośnia i Hercegowina to był dla mnie ciekawy aczkolwiek trochę intrygujący kraj, na którego temat nie wiedziałam zbyt wiele. Wiedziałam natomiast, że cokolwiek by się nie działo wizyty tam nie odpuszczę. I dopięliśmy swego. Wypożyczając samochód zaznaczyliśmy, że chcemy wyjeżdżać poza granice Chorwacji co wiązało się jedynie z dodatkową opłatą. Szkoda, że nie widzieliście mojej ekscytacji podczas przekraczania granicy, panu celnikowi podawałam paszport z uśmiechem tak szerokim, że bolały mnie policzki. Lata lecą a mnie przekraczanie granic i odkrywanie nowych miejsc napawa ciągle taką samą ekscytacją.

Naszym głównym i początkowo jedynym celem był Mostar. W dniu powrotu do Chorwacji jednogłośnie stwierdziliśmy jednak, że po drodze zatrzymamy się jeszcze w Blagaj, bo przecież mieliśmy i blisko, i po drodze 😊. Znajduje się tam, będąca narodowym zabytkiem historycznym Tekija, czyli Dom Derwiszów. Wciśnięty w wysoką na 240 metrów skałę kompleks budynków znajduje się w zacisznym miejscu, nad samym brzegiem rzeki Buna. Tzn. miejsce to było zaciszne podczas naszej wizyty a byliśmy wcześnie rano i poza sezonem. Wokół zauważyłam mnóstwo pustych jeszcze restauracji co pozwala mi myśleć, że nie zawsze jest tam tak spokojnie. Nam się jednak udało i byliśmy jedynymi gośćmi, dopiero jak wychodziliśmy to w miejscu, gdzie trzeba zdjąć buty spotkaliśmy parę z Polski.

Głównym celem budynku było pełnienie roli miejsca, w którym derwisze śpiewali pieśni Zikr, wysławiając Boga. Do dyspozycji zwiedzających udostępniono kilka pomieszczeń m.in. kuchnię, salon gościnny, turecką łaźnię, pokój kawowy i pokój medytacyjno-czytelniczy. Od razu muszę Was uprzedzić, że tam nie ma nic spektakularnego, wystrój jest praktycznie znikomy. Jest tam kilka mebli, kolorowe dywany, tradycyjne poduszki i kilka książek. I koty. Tym co decyduje o wartości i unikalności Tekiji jest jej położenie i system konstrukcyjny zgodny z naukami sufickimi. W zakonach derwiszów panuje przekonanie, że Tekija powinna być częścią otaczającego ją środowiska co w Blagaj widać doskonale. Dom Derwiszów wciśnięty jest w sięgającą nieba skałę, stoi na brzegu rzeki, w otoczeniu pięknej i bujnej roślinności.

Cieszę się, że zajechaliśmy do Blagaj. Byliśmy tu jedynie godzinkę ale ta godzina wystarczyła, by świetnie zacząć dzień. Do mapy wspomnień mogę dopisać nowe miejsce w kraju, o złożonej nazwie ale który pobytem w Mostar tak mnie zachwycił, że miałam wrażenie, że przez dwa dni żyłam w innym świecie. O Mostar będzie niebawem i sami się przekonacie, że stare miasto rozciągnięte po obu stronach mostu jest jak wyjęte z baśni, zwłaszcza wieczorem.

Żałuję, że to jeszcze nie był sezon na figi bo taka prosto z drzewa, ciepła od słońca, to jedna z rozkoszy życia...

Tymczasem znikam pakować walizkę, od dzisiaj jestem na urlopie a od jutra w podróży. Wszyscy, którzy otrzymują ode mnie widokówki z wyjazdów mogą spodziewać się kartki z nowego kraju. A skoro już poruszyłam temat korespondencji to chciałabym tylko wspomnieć, że wysyłanie widokówek jest dla mnie taką samą radością jak ich otrzymywanie. A kiedy dajecie mi znać, że kartka doszła i że sprawiła Wam dużo radości to uwierzcie mi, że ja naprawdę jestem w ósmym niebie.

Uściski.