Lofoty. Tam gdzie serce roztapia się z zachwytu

 Przekazanie Wam wszystkiego co w tej chwili czuję będzie trudne ale się postaram. Mam w sobie ogrom emocji, w dużej mierze pozytywnych i dobrych, tą niekoniecznie miłą jest jedynie ogromna tęsknota, która uwiera jak kamyk w bucie. Miniony tydzień spędziłam na Lofotach i to były najcudowniejsze wakacje pod słońcem. Nieustanny ciąg zachwytów i łapczywego pochłaniania widoków, które na Lofotach podcinają kolana i pozbawiają tchu. W głowie mi się nie mieściło, że na końcu świata może być aż tak cudnie.

Ogromny wpływ na wszystko miało również towarzystwo dobrych i sympatycznych ludzi z pasją, których pokochałam jak rodzinę a te wspólnie spędzone dni pokazały mi, że nie trzeba kogoś dobrze znać żeby przeżyć z tą osobą niezapomniane chwile. Czasami wystarczy tylko duży stół i poczucie humoru, stół stał przy oknie z widokiem na cuda co pewnie też robiło swoje. Ania, bez Ciebie i Arka cała ta przygoda nie miałaby najmniejszego sensu. Z całego serca za wszystko Ci dziękuję ale to już wiesz, nigdy Ci tego nie zapomnę i obiecuję, że znajdę sposób żeby jakoś się odwdzięczyć. Sprawiłaś, że zakochałam się w Lofotach od momentu, kiedy zobaczyłam je u Ciebie na blogu a teraz, kiedy tam byłam, pękam od ogromu tej miłości. Dziękuję internetowym ścieżkom losu, że gdzieś tam się wśród tych łączy odnalazłyśmy a teraz już jesteśmy połączone sama wiesz czym i tak łatwo się mnie ze swojego życia nie pozbędziesz. Myślę, że większość osób tu zaglądających zna Anię doskonale ale jeśli nie, to z całego serca zapraszam wszystkich TU , gdzie Ania zaraża pasją poznawania świata. Tęsknię za Wami wszystkimi i mam nadzieję, że niedługo znów się spotkamy. Żałuję tylko, że tak mało tańczyłyśmy 😊.

Przez ostatni tydzień zasypiałam i budziłam się z widokiem na cuda, to była moja codzienność. Za każdym razem zauważałam w otaczającym mnie horyzoncie nowe powody do zachwytu, których przybywało wraz z upływem dnia. Widziałam miejsca, od których nie mogłam oderwać wzroku, Ania jest świadkiem jak często powtarzałam, że mogłabym tutaj spędzić cały dzień na siedzeniu i gapieniu się. Wszystko to, co widziałam przez ostatnie dni, miejsca, w których byłam przeplatane z towarzystwem osób, które błyskawicznie stały się sercu bliskie sprawiło, że spędziłam urlop po którym na zwykłą codzienność trudno jest mi się przestawić.

Jakby było mało tych wszystkich dobrodziejstw, o których wspominam powyżej, a od których kilkanaście razy dziennie topniało mi serce, to jeszcze dopisała nam pogoda. Brzydko było jedynie w dniu naszego przyjazdu i wyjazdu, we wszystkie dni pomiędzy sprzyjała nam pogoda a słońce świeciło nieustannie pozwalając cieszyć się Lofotami w najpiękniejszej odsłonie. Białe noce sprawiały, że traciłam poczucie czasu ale jednocześnie dawały szansę wyciskania z dnia dużo, dużo więcej. Druga w nocy była równie sprzyjającą porą na spacer co druga w dzień, jedynie słońce świeciło pod innym kątem.

No sami powiedzcie, czy takim widokiem z okna i z tarasu można się znudzić?

Lojalnie Was kochani ostrzegam, że Lofotów będzie u mnie teraz dużo i na blogu będą regularnie pojawiały się zachwyty i piękne emocje, których mam w sobie ogrom a o których muszę tutaj wspomnieć, żeby móc do nich wracać zawsze wtedy, kiedy upływ czasu zmniejszy trochę ich intensywność a mnie ogarnie nagła tęsknota. Z wyjazdu przywiozłam 1042 zdjęcia zatem wyobraźcie sobie częstotliwość z jaką sięgałam po aparat, japońscy turyści nie mają przy mnie najmniejszych szans. Na Lofotach aparat miałam włączony cały czas, w ciągłej gotowości do działania, naprawdę inaczej się nie dało.

To był piękny czas, urlop, którego nigdy nie zapomnę. Dużo się działo, codzienność obsypała mnie deszczem dobrodziejstw i na tydzień uchyliła nieba. Świat jest niewyobrażalnie piękny a to czym obdarowuje nas natura ciężko nawet ująć w słowa. Na Lofotach przyroda wykazała się ponadprzeciętnym talentem, na każdym kroku miałam ochotę kłaniać jej się w pas. Sięgające nieba góry, momentami ośnieżone, skrzące się w słońcu szczyty, lazurowa woda i rajskie plaże, kilometry czekających na przedeptanie szlaków i ścieżek, urocze miasteczka i wioski a wśród tego wszystkiego ja przepełniona wszystkimi najpiękniejszymi emocjami.

Ten urlop był spełnieniem marzeń...