Sa Calobra. Zatoka na końcu krętej drogi

 Nie powiem, miła jest świadomość tego, że mam w zapasie mnóstwo materiału na mam nadzieję ciekawe wpisy. Pierwsza połowa tego roku obfitowała w liczne i ciekawe podróże, konsekwentnie realizuję mój plan "zdobywania" nowych krajów, w tym roku byłam już w czterech i jest duża szansa na to, że to jeszcze nie koniec. Zanim jednak skupię uwagę na tych świeższych destynacjach pozwólcie, że wrócimy na chwilę na Majorkę, na której byłam we wrześniu ubiegłego roku.

Wtedy mój poprzedni aparat zaczynał mieć już gorsze i lepsze dni i wtedy akurat miał gorszy. Telefonem zdjęć robić nie umiem i nie lubię, w dodatku zaczynało się ściemniać, miejcie to proszę na uwadze podczas oglądania zdjęć. Miejsce to jest zbyt piękne żeby go tutaj nie pokazać bez względu na jakość zdjęć, która jeśli mam być szczera w ogóle mi się nie podoba. Nie zdawałam sobie sprawy, że są aż tak kiepskie dopóki ich dzisiaj nie obejrzałam.

Do zatoki Sa Calobra prowadzi bardzo widowiskowa, przypominająca serpentynę droga, uznawana za jedną z dwóch najbardziej malowniczych na Majorce. Nie mogę się z tym nie zgodzić bo moja częstotliwość próśb żebyśmy stanęli na zdjęcie jest najlepszym dowodem na to, że było co oglądać. Wtedy jeszcze nie wiedziałam, że większość z tych zdjęć będzie tak słabej jakości, że nie nada się na bloga. Zwłaszcza tego teraz, w nowej, ulepszonej i upiększonej wersji. Zdradzę Wam w tajemnicy, że ten odświeżony design wywołuje u mnie ekscytację i radość za każdym razem kiedy tu zaglądam.

Już sama droga do Sa Calobra jest zapowiedzią tego co na nas czeka u celu. Trochę żałuję, że zostawiliśmy sobie te widoki na koniec dnia bo zapewne w pełnym słońcu wszystko nabrałoby zupełnie innych barw. Zapadający zmrok dodawał co prawda klimatu ale jak wspomniałam utrudniał robienie zdjęć, zwłaszcza starym telefonem. Ale miejsce jest zbyt piękne, żeby go tutaj nie pokazać.

Po zostawieniu samochodu na parkingu i przejściu kilkuset metrów piękną trasą, wiodącą momentami przez wydrążone w skałach tunele, dochodzimy do kamienistej plaży, która podczas naszej wizyty i pomimo późnej pory była pełna ludzi. Akurat trwał bajkowy zachód słońca co pewnie przyciąga tam turystów jak magnes.

Sa Calobra naprawdę jest warta uwagi jeśli planujecie urlop na Majorce. Uczcie się jednak na moich błędach i pobyt tam zaplanujcie na środek dnia, w słońcu przecież wszystko wygląda cudniej. Poświęćcie tej malowniczej zatoce trochę więcej czasu, nie jest to może najlepsze miejsce do plażowania ale do kontemplowania widoków już tak. Przyjedźcie z przynajmniej godzinnym zapasem na gapienie się.

Na koniec chciałabym uprzejmie donieść, że tydzień po powrocie z Lofotów wracam do normalności a mój zegar biologiczny zaczyna bić w prawidłowym, dobrze znanym rytmie. Białe noce na Lofotach sprawiały, że późno kładłam się spać ( bo słońce ) i wcześnie wstawałam, z tego samego powodu. Nigdy w życiu nie miałam jet lagu a teraz dopadło mnie coś na wzór. Jeszcze do przedwczoraj o żadnej ludzkiej porze nie chciało mi się spać a kiedy w końcu zasypiałam to okazywało się, że zaraz musiałam wstawać. Albo w końcu zasypiałam ale budziłam się co chwilę bo bałam się, że zaśpię i nie usłyszę budzika. Od powrotu nie ma dnia, żebym nie zdrzemnęła się przynajmniej na godzinkę, rekord pobiłam w piątek bo przespałam dwie godziny twardym, niedźwiedzim snem. Teraz jest już trochę lepiej, zaczynam się robić śpiąca o normalnej porze, zadanie ułatwia mi jesienna pogoda bo wiadomo, że w deszczu najfajniej się śpi. Trochę to przekorne, że dużo cieplej było na dalekiej, zimnej północy.

Jak Wam mija czerwiec moi drodzy?