Spontaniczne, cudnie, miło. Verden.

 Do Verden zajechaliśmy spontanicznie wracając z torfowisk ( chcących poczytać o tym miejscu zapraszam za mną KLIK ). Była późna zima albo wczesna wiosna, chłodna niemal jak zima, dlatego dokładnie nie pamiętam ale kurtkę miałam zimową. Dobra, sprawdziłam, był 2 kwietnia, czyli już wiosna, której próżno szukać na zdjęciach. Wcześniejszy spacer po torfowiskach naładował nas energią którą chcieliśmy spożytkować trochę bardziej sensownie niż tylko siedząc w samochodzie w drodze do domu. Szczerze mówiąc do Verden zajechaliśmy szukając herbaty bo w termosie widać już było dno a wiadomo, że ja długo bez herbaty nie pociągnę. Już sama świadomość tego, że termos jest pusty nie działa zbyt korzystnie na mój dobry humor zatem lepiej nie ryzykować 😀. Nawet jeśli od własnego czajnika dzieli mnie tylko godzinka drogi.

Dosłownie na chwilę wyszło słońce bo tak to cały czas kropiło lub mżało. Bardzo często mamy to szczęście, że zaczyna lać jak już wsiadamy do samochodu, tego dnia było dokładnie tak samo. Pogoda raczej nam sprzyja.

Już kiedy parkowaliśmy samochód przy deptaku wiedzieliśmy, że to jest miasteczko w naszym stylu, a w moim to już w ogóle. Wąskie uliczki, szachulcowe domy, okna z okiennicami, bruk i mnóstwo tajemnych zakamarków gdzie kierowana ciekawością mogłam wsadzić nos. No sami powiedzcie czy to nie brzmi jak opis raju? Jakby tego wszystkiego było mało to jeszcze prawie w ogóle nie było ludzi. Ten dzień był pełen dobrodziejstw.

Mam świadomość tego, że kto zagląda tutaj regularnie może mieć serdecznie dość miasteczek tego typu bo odwiedzam ich dużo i ciągle zachwycam się tym samym. Ale wierzę w to, i tej myśli będę sie trzymać, że podzielacie moją radość - świadczą o tym Wasze przemiłe komentarze. To moje ulubione z niemieckich miast, w takich klimatach świetnie się czuję i póki co nie mam ich dość, tylko wieczny, niezaspokojony głód.

Dla mnie te bajkowe domki to podróż w czasie a dla ich mieszkańców zwykły, chociaż niezwykły, dom. Zawsze sobie wyobrażam, że w środku też musi być klimatycznie chociaż słyszałam opinie, że w środku najczęściej jest zwyczajnie a nie że magia i czary.

Czasy postpandemiczne miały jedną zaletę - nawet jeśli już zezwolono na trochę dalsze podróże to ludzie i tak siedzieli w domu. My to ruszyliśmy od razu bo przecież na to tylko czekaliśmy. Kojarzycie jak się zachowują niektóre psy zaraz po spuszczeniu ze smyczy? Jak biegają w koło w dzikim pędzie zadowolone z wolności i ciężko je zatrzymać albo nawet przekonać smakołykiem? No, mi to wygląda bardzo znajomo, z tą różnicą że my nie biegaliśmy tylko zataczaliśmy koła samochodem.

Przez katedrę wyszliśmy na klimatyczny dziedziniec. W tych budynkach znajdują się biura katedry, siedziba Czerwonego Krzyża oraz różne sale terapii zajęciowej, Centrum Pomocy Rodzinie, koła zainteresowań itp.

To nowocześniejsze centrum Verden skupione jest wokół deptaku gdzie jak się domyślam w dni powszednie kwitnie handel i życie towarzyskie. Nic specjalnego, deptak typowy i charakterystyczny dla wielu miast, no może z tą różnicą, że po tym biegają dwa konie 😊.

Uwielbiam takie miasteczka a możliwość cofnięcia się w czasie to chyba największa zaleta odwiedzania ich. I chociaż Verden nie okazało się być najpiękniejszym z pokratkowanych miasteczek w których byłam, to dostarczył wielu fajnych chwil, zaspokoił też głód na szachulcową architekturę, cegły, wąskie uliczki i zasłuchanie w rytm naszych kroków echem odbijających się od bruku.