Całe życie na rowerze.

 Od dziecka byłam kaskaderką, również jeśli chodzi o kwestię nauki jazdy na rowerze. Pamiętam doskonale mój pierwszy dziecięcy trójkołowy rowerek ale jeszcze lepiej pamiętam pierwszy na dwóch kółkach. Był żółto - niebieski i może nie pokolorował mojego świata na te kolory właśnie ale pomalował je na wiele innych i dzięki dwóm kółkom moja codzienność do dzisiaj nabiera wielu pięknych barw.

Podobno jak na niego wtedy wsiadłam to nie można było mnie zatrzymać, bardzo szybko też okazało się, że dwa boczne kółka mające ułatwić mi naukę są mi w ogóle niepotrzebne i zniknęły z rowerowego wyposażenia tak szybko jak się pojawiły. Mijały lata, zmieniały się rowery a pasja trwa niezmiennie, czyniąc z rowerowania jedną z najfajniejszych czynności jaką sobie ludzkość wymyśliła.

Rowerowanie to przyjemność, odpoczynek, dbanie o kondycję oraz wietrzenie głowy i duszy w celu pozbycia się ciężkich myśli. Chciałabym też napisać, że w celu pozbycia się nadprogramowych kilogramów ale u mnie jakoś średnio to działa, no ale druga sprawa jest taka, że ja dużo jem 😊. I tak najważniejsza jest FRAJDA co pozwolę sobie napisać dużymi literami i tłustym drukiem, reszta wydaje się być mniej istotna.

Uwielbiam te moje wycieczki po dobrze już znanych szlakach, stałe ulubione punkty na przerwę "w podróży", zauważanie zmian w przyrodzie będących naturalnym następstwem kolejnych pór roku. Po ciężkim dniu w pracy albo przy chwilowym spadku formy psychicznej spowodowanym wszystkim lub niczym te moje dwa kółka pozwalają mi odzyskać pion i twardo stanąć na dwóch nogach.

Jak wtedy dzieckiem będąc wsiadłam na rower tak jadę do dzisiaj, zmieniają się plenery i rowery a miłość do rowerowania to taka "stała" mojego życia, która dodatkowo pnie się w górę z wiekiem. Byłam przekonana, że jeśli chodzi o wycieczki rowerowe, to w bliższej i trochę dalszej okolicy byłam już wszędzie. Kilka dni temu okazało się, że nie a ja całkiem spontanicznie odkryłam nowe ulubione miejsce. Po drodze jest dzika plaża i punkt widokowy gdzie oprócz walorów przyrodniczych panuje cisza przerywana jedynie śpiewem ptaków. Schowałam rower w trawie, weszłam na górę i usiadłam w takiej błogości, że stan ten szybko stał się planem na resztę dnia. Jednak po jakimś czasie chęć kontynuowania jazdy poderwała mnie na nogi, tzn. na kółka, i ruszyłam dalej. 50- kliometrowa pętelka sprawiła, że byłam z siebie dumna a to był naprawdę cudny dzień.

To moja ulubiona, najnowsza miejscówka.

Jeziora, rzeki, łąki, lasy, pola - od tego dobrobytu można zwariować!