O ( Czeski ) Raju! Prachowskie Skały.

 Kiedy się podróżuje tak mało jak w tym roku każde miejsce jawi się jako raj jednak Czeski Raj jest wśród tych wszystkich rajów jednym z moich ulubieńców. Tam naprawdę jest bajkowo a ja byłam wygłodniała i spragniona pięknych widoków i wędrówek. Cudowna pogoda, błękitne niebo, spacer wśród sięgających chmur skał i podziwianie okolicy z wysoka uszczęśliwiło mnie po uszy i spełniło oczekiwania jakie miałam co do tego letniego, sierpniowego dnia.

Jestem przekonana, że nawet gdyby wypaliły wszystkie moje zaplanowane na ten rok podróże to i tak Czeski Raj byłby wysoko na liście ulubionych destynacji, tropikalne plaże a nawet Nowy Jork to słaby dla tego miejsca konkurent. Pod wieloma względami Czeski Raj bije na głowę Manhattan, Piątą Aleję a nawet Central Park. Jeśli chodzi o naturę to już dawno nic nie zachwyciło mnie tak bardzo, ostatni raz chyba Dolomity i Algarve.

Prachowskie Skały to najbardziej znane skalne miasto w Czechach a fakt, że kiedyś kiedyś, dawno temu były dnem ciepłego, płytkiego morza bardzo mnie zdumiewa. Ciężko mi sobie wyobrazić zmiany jakie tu zaszły.

Kupując bilety wstępu zaopatrzyliśmy się również w mapę z trasami. Jeszcze zanim zaczęliśmy wędrówkę wiedziałam, że zbyt szybko nie dam się stamtąd wygonić. Byłam wygłodniała i spragniona swobodnych wędrówek, pięknych widoków, gromadzenia wspomnień i wspomagających pamięć zdjęć ale któż z nas nie czuł tego w tym roku? Ten wyjazd do Czech był niczym zerwanie się z łańcucha.

Odbyliśmy spacer łącząc ze sobą dwa szlaki. Jeden to wędrówka na wysokościach łącząca ze sobą kolejne punkty widokowe. Kiedy już myślałam, że piękniej być nie może roztaczał się przede mną widok, który prowokował do zadumy. Nawet nie próbowałam szukać wśród tych pejzaży faworytów bo tutaj na takie miano zasługiwał dosłownie każdy kadr.

Równie interesujący i chyba nawet bardziej ekscytujący był spacer wśród szczelin, pęknięć skalnych i naturalnie wyżłobionych wąwozów. Przyznam, że to nie jest atrakcja dla każdego bo sama miałam kilka razy wrażenie, że się nie przecisnę tylko utkwię gdzieś w połowie bez szans ani na ruszenie do przodu, ani na wycofanie się. Uwierzcie mi, że niektóre przejścia były tak wąskie że doskonale czułam na sobie z obu stron nacisk skał. Dla tych nie do końca przekonanych co do frajdy płynącej z takiej wędrówki warto poszukać alternatywnej ścieżki i iść tak, żeby ominąć niekomfortowe wrażenia. Dla mnie przeciskanie się wśród skał to była czysta radość ale mam świadomość, że kilka kilogramów więcej i już nie byłoby tak miło 😉.

Te ciekawe formacje piaskowcowe pobudzają wyobraźnię a spacer wśród wydrążonych wśród nich szlaków był niezapomnianą przygodą. 

Wielokrotnie przekonywałam się, że Matka Natura wymiata i bardzo się cieszę, że nie przestaje mnie zaskakiwać. Prachowskie Skały to kolejne z miejsc gdzie miałam ochotę kłaniać się Naturze w pas.