Kroniki portowe. Post na rozgrzewkę.

Kiedy pomimo ciepłych skarpet, butów  ( z "wyściółką" ), grubego szalika ( którym można się owinąć trzy razy ), czapki ( z pomponem ) i kurtki ( z podszyciem ) wracam do domu skostniała, już od drzwi szukam ratunku. Pierwsze co robię to włączam wodę na earl grey'a i wskakuję w outfit po domu ( ostatnio najczęściej jest to piżama, aczkolwiek być w piżamie po 16-stej trochę wstyd, no wiem! ). Jestem zmarźluchem ale lubię zimę, zwłaszcza białą i słoneczną - mróz i słońce to dla mnie najlepsze połączenie chyba.

W takie mroźne dni podświadomość z niebywałą łatwością wyszukuje w pamięci te najcieplejsze wspomnienia.

Pomimo tego, że mam słabość do bycia w powietrzu, to woda, tu na Ziemi, jest moim ulubionym żywiołem. Nadmorskie klimaty uwielbiam w każdej wersji, z wyjątkiem tłumnych kurortów. Spacery brzegiem morza, po porcie, molo i nadmorskiej promenadzie toleruję w każdej ilości.

Sami powiedzcie czy pod takim niebiem da się przejść obojętnie.

Musicie mi uwierzyć na słowo, że te zdjęcia nie są nawet w najmniejszym stopniu ulepszone. Już nawet pomijając fakt, że nie jestem ani zbyt wielką fanką "koloryzowania" ani nie mam w tej dziedzinie zbyt dużej wiedzy. Te wszystkie saturacje, nasycenia, odbarwianie i skala szarości niewiele mi mówią a edycja zdjęć, jeśli już muszę, ogranicza się w moim przypadku do minimum i najczęściej służy skorygowaniu widocznych wad. Zaawansowanych trików nie używam w ogóle.

Co widać na poniższych i powyższych zdjęciach, naturalne piękno obroni się samo i nie potrzebuje ulepszaczy. Bardzo lubię zdjęcia z tego dnia i spaceru po porcie w Torrevieja, w dużej mierze właśnie dzięki niebu. I chmurom.

Nazwa mojego bloga nie jest przypadkowa i nie wzięła się znikąd. Uwielbiam patrzeć w niebo i odciąć się na chwilę od Świata z zadartą do góry głową. I często to praktykuję. Nie wiem czy na to moje odchylenie jest jakieś fachowe określenie ale to, jakie jest niebo, potrafi mieć wpły na mój humor i samopoczucie. I nawet jeśli jest brzydko a niebo spowijają szarości, to pamiętajcie że niebieskie niebo też gdzieś tam jest, tyle że ponad chmurami. Widziałam to niejednokrotnnie z samolotu ☺. Bezchmurne niebo jest piękne ale bywa nudne. Za to chmury dodają mu charakteru a często też uroku, zwłaszcza te białe i puchate. Ciemne i zapowiadające deszcz może i wyglądają groźnie ale niejednokrotnie stanowią o ładnym zdjęciu i mają decydujący wpływ na to, że zdjęcia przykuwają uwagę i zapadają nam w pamięć. Jestem przekonana, że gdyby nie chmury te zdjęcia nie byłyby takie same.

Pamiętam, że na ten spacer zabrałam aparat po dość długiej przerwie w używaniu go. I miałam w sobie radość wielką  z nieba i z robienia zdjęć. W dodatku obłoki przesuwały się po niebie w szybkim tempie i jedynie regularnie patrzenie w górę pozwoliło mi niczego nie przegapić.

Sobotni wieczór przed komputerem? Ups, chyba się starzeję.
Teraz w ramach szaleństwa poukładam puzzle bo jakiś czas temu przypomniałam sobie radość jaką dają.
Fajnego weekendu, spokojnego lub aktywnego, jak wolicie.
Spędźcie sobie ten czas jak lubicie, po swojemu.