Czerwcowo - rowerowo.

Jeśli chodzi o rowerowanie w czerwcu to miesiąc był kiepski. Kiepski do tego stopnia, że otrzymywałam od Endomondo maile z pytaniami czy u mnie wszystko ok i czy potrzebuję motywacji do uprawiania sportu :).  Otóż nie, motywacji nie potrzebowałam. Moim problemem było lenistwo. I hiszpański upał, który czasem uderza we mnie z taką siłą, że mnie powala na kolana. No ale czasem jeździłam.

Odkryłam niedawno nowy szlak i to właśnie on był najczęstszym kierunkiem moich wypraw. Za każdym razem starałam się dojechać trochę dalej niż poprzednio. Ponieważ ta ścieżka jest często przemierzana przez wędrowców i rowerzystów to co jakiś czas pojawiają się drewniane stoliki i ławki, tzw. strefa odpoczynku. Szkoda tylko, że nikt nie pomyślał o wybudowaniu zadaszenia bo upał potrafi wykończyć bardziej niż zmęczenie, a o cień trudno.

Krajobraz prawie jak z Domku na Prerii, tylko trochę bardziej górzysto...

Widoki raczej monotonne, krajobraz mało urozmaicony, zieleń pojawia się rzadko bo dominuje piach, w związku z czym zarówno ja jak i rower wracamy do domu pokryci żółtawym pyłem. Czasami w połączeniu ze spływającym ze mnie potem mam wrażenie, że pokryta jestem błotem ( proszę zwrócić uwagę na piękny rym :) ).

W pewnym momencie trochę zboczyłam z drogi i sobie zrobiłam odpoczynek pod kapliczką. No dobra, prawda jest taka, że zabłądziłam szukając drogi :)

Prawie pustkowie...

Opisany przeze mnie szlak to sieć starych torów kolejowych, które zostały zasypane ziemią. I ktoś kto to wymyślił miał naprawdę fajny pomysł. I cieszę się, że nikt nie wpadł na to, żeby zniszczyć stare budynki dworca. Co prawda większość z nich stoi pusta i niszczeje, ale jest jeden który został przerobiony na fajny pub, gdzie odbywają się koncerty a taras przy pubie zapełnia się ludźmi w weekendy i dni wolne od pracy, co jest najlepszym dowodem na to, że droga cieszy się popularnością.

Dodatkowo budynki dworca to także czasami jedyna okazja na cień.

Umieszczone wzdłuż trasy znaki rowerowe pomagają w orientacji w terenie - wskazują kierunek a także informują o odległościach. Mam wrażenie, że droga powrotna zawsze szybciej mi mija. Nie wiem jak to możliwe, skoro aby wyruszyć w drogę do domu muszę zawsze zebrać wszystkie siły, co czasami jest trudne. Ale za to jak tylko wskoczę na rower i złapię rytm to mam wrażenie, że mogłabym dojechać na koniec Świata.

Rowerowanie jest super!