Fiestas de Primavera - nasi też tu byli :)

Wiosna to w Hiszpanii czas obfity w okazje do świętowania, przy czym brak okazji też jest okazją. Hiszpanie, po srogiej zimie, kiedy średnia temperatura sięgała 20 stopni (!) spragnieni są imprez w plenerze. Chłodne, zimowe wieczory ograniczały ich trochę w wieczornych wyjściach więc pierwsze gorące dni są świetną okazją do tego, by odreagować.

Wyobraźcie sobie moje zdziwienie, kiedy zobaczyłam jedną z wiosennych defilad którą rozpoczynała orkiestra z ... Polski. Pomimo tego, że my, Polacy, jesteśmy wszędzie podobno, to i tak byłam mile zaskoczona polskim akcentem i miałam ochotę zagadać do muzykantów :).

Pierwsze dni wiosny to wybuch kolorów i barw oraz wysyp kwiatów których oczywiście nie mogło zabraknąć podczas świętowania.

Słoń z liści - nie wiem czy komuś bardziej zazdrościć talentu czy wyobraźni :)

Większość kwiatów została rozdana ludziom podczas defilady w związku z czym po jej zakończeniu prawie każdy wrócił do domu z bukietem. Ja też.

Tańczące wiosenne panie wzbudzały ogromny entuzjazm wśród męskiej części publiczności.

Wszystkie kwiaty i rośliny użyte w strojach i ozdobach były świeże w co czasami ciężko było uwierzyć.

Prawie jak w Rio :)

Po lewej modelka w sukience z liści, a po prawej Królowa ( Miss ) Fiesty - tutaj wśród kukurydzy :)

Jak wiosna to nie mogło zabraknąć motyli...

Wiosenne świętowanie to również okazja do spróbowania wielu przysmaków, o które na co dzień trudno. Ja oddawałam się konsumpcji z wielką pasją, niestety większość przysmaków zjadłam zanim w mojej głowie zaświtała myśl o zrobieniu zdjęcia. Ale uwieczniłam paparajote. Deser typowy dla regionu Murcja, słyszałam o nim wielokrotnie ale jakoś nie byłam przekonana do słodkości, w skład której wchodzi liść drzewa cytrynowego. Dopiero niedawno dowiedziałam się, że liścia się nie je a jadalną częścią tego ciastka jest tylko jego panierka :). Umyty liść obtacza się w cieście, wrzuca na gorący, głęboki tłuszcz, smaży po obu stronach na złocistą barwę, posypuje cukrem i zjada zostawiając liść. Więc wychodzi na to, że liść nadaje całości formę i na tym jego rola się kończy.

Kelner też mi wytłumaczył zasady jedzenia paparajote. Nie jestem kawoszką i zdecydowanie wolę herbatę, co usiłowałam wytłumaczyć kelnerowi. Uparty był ( i bardzo miły ) i nie chciał słyszeć że zjem paparajote bez wypicia pysznej, przygotowywanej specjalnie na tę fiestę kawy. Więc uległam, czasami dobra kawa nie jest zła. Pożałowałam w momencie kiedy kelner przyniósł mi kawę a mnie otoczył zapach anyżu, który powoduje u mnie tylko jeden odruch. Odwrotny do konsumpcji :). I jestem z siebie dumna, bo kawę wypiłam ( ten kelner naprawdę był miły ), z daleka pokazywał mi kciuk w górę i kciuk w dół pytając czy kawa pyszna. Więc mu odpowiedziałam kciukiem w górę. A kawa była okropna. Podgrzany anyż to jeszcze większe zło niż anyż na zimno. Dobrze, że szklaneczka była mała.