Czarno to widzę - Playa de Portman.

Na mapie Murcji Plaża Portman jest plażą jedyną w swoim rodzaju. Spośród innych wyróżnia ją kolor piasku - od brązowego aż po czarny. I to właśnie nas zachęciło żeby tam się wybrać bo do tej pory byliśmy jedynie na plażach ze złotym lub białym piaskiem, więc to miała być odmiana. I była. 

Na moją prośbę koleżanka przywiozła mi kiedyś z Wysp Kanaryjskich trochę czarnego piasku. Było to dla mnie coś nowego i egzotycznego i zupełnie nie potrafiłam sobie wyobrazić plaży w czarnym kolorze. Piasek od koleżanki to małe drobne kamyczki, które wykorzystałam jako podłoże do świecznika :). Ten z moich zdjęć był mięciutki i cudownie przesypywał się przez palce.

Ciemna plaża była fajną odmianą aczkolwiek chyba wolę plażę w tradycyjnej wersji i w jaśniejszych kolorach. Nie miałabym nic przeciwko temu, żeby częściej bywać na tych bialutkich i rajskich ( czytaj: azjatyckich ) no ale jakoś się nie składa :). Tutaj też było fajnie ale chyba przez te moje utarte stereotypy, że plaża powinna być w jasnych barwach, nie wyobrażam sobie plażowania w tym miejscu. Mili jak widać to nie przeszkadzało. Mało tego - czerpała przyjemność z faktu, że ma czarne łapy, uszy, ogon i brzuch :). Z resztą jej uśmiechnięta mina mówi sama za siebie.

Pomimo pięknej pogody na plaży nie opalał się prawie nikt. Więc może nie jestem sama w tym moim przekonaniu, że plaża jest fajniejsza w tradycyjnej wersji :). W przeszłości okolica słynęła z kopalni i elektrowni, z której zostały ruiny. I ten czarny piasek jest pozostałością po prowadzonych tam wykopach.

Okolice plaży to klifowe i skaliste zbocza - jakże by inaczej - również w ciemnych barwach.

Mila pokopała trochę w ziemi i dokopała się do naprawdę czarnego piachu. Jednak najpiękniejszą czerń miał piasek przy samym brzegu - intensywnie i regularnie "nawilżany" morską wodą naprawdę ciekawie wyglądał a w jaśniejszych ziarenkach cudownie połyskiwały promienie słońca...

Możliwe, że mój dystans w kwestii lubienia ciemnych plaż wynika z miłości do kolorów i uczucia jakim darzę bardziej radosne barwy :). Praktycznie nie mam czarnych ubrań, we wnętrzach też mam mało ciemnego. I nie twierdzę, że Portman mi się nie podoba, co to to nie. Jest fajną odmianą po spacerach i leżakowaniu na jasnym piasku. Surowa okolica też ma w sobie coś przykuwającego uwagę. Dużym plusem jest małe zatłoczenie a piasek, pomimo tego że na zdjęciach może sprawia inne wrażenie - jest przyjemny i miękki.

Krajobraz trochę dziki i preriowy, ale taki lubię. Wokół nigdzie żywego ducha, jedynymi duchami byliśmy my :).

PS. Zaszalałam i założyłam blogowi profil na Fb. Mam nadzieję, że nie będzie to przedsięwzięcie krótkotrwałe aczkolwiek ze mną nigdy nic nie wiadomo. Niestety moje znikome umiejętności w tej dziedzinie uniemożliwiają mi dodanie na bloga gadżetu informującego Was, że jestem na fejsie, więc robię to w jedyny znany mi sposób : podsyłając linka TU.

Moje blogowanie ma teraz inny wymiar :).