Czepiam się szczegółów czyli Maroko w detalach.

  Otaczają nas miliony drobiazgów,to z nich składa się Świat, trzeba tylko umieć je dostrzegać, a przyznam się, że pomimo starań nie zawsze mi to wychodzi. Bywam ślepa na to co mam przed oczami i nie pomagają szkła kontaktowe dobrej marki :). W podróżowaniu, tak jak i w życiu, takie detale tworzą jedną całość i z nich możemy sobie ułożyć wyobrażenie o danym miejscu. I pomimo tego, że czasami odnosimy inne wrażenie, wszystkie te elementy świetnie do siebie pasują.

  Dobrze, że kształt znaku jest międzynarodowy :). Chociaż w sumie w Maroku na niewiele się zdają takie ułatwienia bo tamtejszy styl jazdy zdecydowanie odbiega od naszego wyobrażenia o ruchu drogowym. I nie mam tu na myśli autostrad, bo te są na europejskim poziomie. Podróżowanie na drogach, tudzież dróżkach krajowych i międzymiastowych, to dopiero jest jazda.

  Ja rozumiem, że zwierzęta "pociągowe" nie mają lekkiego życia i stworzone są do ciężkiej pracy, ale kiepsko znoszę takie widoki. Jak ja mam zrozumieć, że dla osła / konia taki bagaż to nic takiego skoro mi od samego patrzenia robi się cieżko - najbardziej na sercu... Wiem wiem, za miękka jestem, powinnam wydorośleć :). No ale coż, nie zawsze otaczają nas detale miłe dla oka...

Uwierzcie mi, że tego osiołka ze zdjęcia poniżej naprawdę mieliśmy ochotę uwolnić. A ja dodatkowo adoptować, wyrobić paszport i zabrać ze sobą do Polski :). Tego dnia spotkaliśmy w Marrakeszu parę z Polski, fajnie nam się rozmawiało a że plany na ten dzień mieliśmy podobne, to połączyliśmy siły. Na ten widok wszystkim nam zrzedły miny. Nie wiem co ma na celu związanie łap łańcuchem zamykanym na kłódkę, i to jeszcze tak ciasno, że biedactwo musi stać w miejscu. Przecież wystarczyłoby przywiązanie gdzieś zwierzaka luźnym sznurkiem. Jakoś nie potrafię sobie wyobrazić tego osiołka uciekającego przed siebie ile sił w łapach...

  Podświadomie wysyłałam tej Pani prośbę o otworzenie dłoni, ale najwidoczniej nieskutecznie. Dzieląca nas bariera językowa utrudniała również zrozumienie myśli.

  A to już naprawdę fenomem. Łatwy do pominięcia nie ze względu na wygląd - bo bardzo mi się ten domek podoba, tylko na lokalizację. Znajduje się on na obrzeżach slamsów Casablanki a jego mieszkańcy, gdy wychylą się przez okno widzą Meczet Hassana II.

  Kiedy podróżuję staram się zauważać drobne rzeczy i zachwycać się detalami, których naprawdę otacza nas całe mnóstwo. Czasami, zachłyśnięta wrażeniami, zapominam o tym, żeby mieć oczy szeroko otwarte. A tak łatwo jest pominąć coś pięknego. 

  Uwielbiam "łapać" w kadry takie detale, które niestety czasem giną w natłoku tych wszystkich pięknych rzeczy, których dostarcza nam podróżowanie. Większe budynki, zabytki architektury lub piękne krajobrazy skutecznie potrafią skierować nasze spojrzenie w innym kierunku i odciągnać naszą uwagę.

Jestem zadeklarowaną "detalistką", no a przynajmniej bardzo się staram :)