Dowód na istnienie raju.

  Bo raj wygląda tak :

  Ko Phi Phi to jedna z wysp Tajlandii. W rzeczywistości są to dwie oddzielne wyspy Phi Phi Don oraz Phi Phi Ley. Obie należą do Narodowego Parku Phi Phi Hat Nopparat Thara.

  Wyspy słyną z pięknych krajobrazów. Jednak słowo piękne wydaje się w tym przypadku za ubogie. Nigdy w życiu nie zapomnę tego co tam widziałam. I jeśli gdzieś istnieje raj, to właśnie tam.

  Pomimo natłoku turystów, których liczba rośnie każdego roku, na wyspie nie brakuje dziewiczych, bezludnych plaż. I pomimo tego, że infrastruktura jest tam rozwinięta ( głownie z powodu i dla turystów ) to jedynym środkiem lokomocji dostępnym na wyspie są własne nogi. Generalnie fajna sprawa, pomijając nocne powroty do domu. Bo powrót po ciemku, po kilku drinkach może być przeżyciem :). Pamiętam, jak co chwilę zahaczałam o jakieś korzenie i kamienie, więc najlepszym rozwiązaniem jak się okazało było brodzenie w wodzie przy brzegu. I tak też najczęściej wędrowałyśmy aby dostać się do i z centrum wyspy. Czasem płynęłyśmy też łódką, a to nasz przystanek:

  Wspaniałe rafy koralowe u wybrzeży wyspy to najpiękniejsze w całej Tajlandii tereny do nurkowania i pływania w masce. A woda jest tak przejrzysta że podwodne życie można podziwiać nie wysiadając z łódki.

 
  Miłośników skalnej wspinaczki przyciągają na wyspy wapienne skały, których gładkie pionowe ściany w niektórych miejscach sięgają 374 m.

  Doszło do tego, że nawet tej małpie zazdroszczę, że żyje tam gdzie żyje i codziennie może biegać boso po tym ciepłym, białym piasku.

    Najcudowniejsze na wyspie jest to, że pomimo ogromnej ilości turystów bez problemu można znaleźć bezludne plaże albo miejsce, gdzie się człowiekowi wydaje, że oprócz niego samego nie ma na wyspie nikogo więcej.

  Czasem jak mi na duszy gorzej to wspomnienia z Kho Phi Phi są jednym z tych, które najczęściej przywołuję w pamięci.

  Ach żeby tak znów móc postawić tam stopę...

   I zamieszkać raz jeszcze w domu na palach, z widokiem na turkusową wodę.

  Zaraz się chyba popłaczę z tęsknoty :((. Potrzebuję wina. Pilnie.