Do przodu żyj...

  ...żyj rowerowo. Wiosna, a co za tym idzie sezon rowerowy rozpoczęty. Póki co mam taki niedosyt pedałowania po wyjątkowo długiej w tym roku zimie, że koła same mnie niosą. Pisałam niedawno o chodzeniu, z jazdą na rowerze jest u mnie podobnie. Uwielbiam!

  W lesie jeszcze nie widać wiosny. Co nie znaczy że jej nie czuć. Czuć! Ostatnio tak się nawdychałam, że bolały mnie płuca.

  Kiedy tylko mogę staram się tak zorganizować czas, żeby znalazła się chociaż godzina dla roweru. Jednak to i tak zdecydowanie za mało i wolę dłuższe wycieczki. Mam kilka swoich ulubionych tras które wybieram w zależności od chęci i ilości wolnego czasu. Ale niesamowitą frajdę daje mi odkrywanie nowych ścieżek, kiedy jadę i nie wiem dokąd, gubię się w lesie, mknę przez łąki i pola...

 

 

 

  Pedałowanie samo w sobie jest fenomenalne.A jak jeszcze towarzyszą temu jakieś fajne widoki to...mhm...czy można chcieć więcej?

   Przeważnie w plecaku mam coś do przekąszenia. No i książkę. Bez książki ani rusz i wycieczka rowerowa nie jest tu wyjątkiem. Robię sobie przerwę albo w lesie albo nad jeziorem i cieszę się chwilą.

 

   Fajnie, jak mam towarzystwo do pedałowania, bo zawsze weselej. Ale uwielbiam też jeździć solo. Mogę sobie wtedy wszystko w głowie poukładać i zauważyłam to już niejednokrotnie, że jak mam gorszy dzień, wszystko mnie wkurza i jestem nie do zniesienia, to na rowerze łapię równowagę i wraz z ilością przejechanych kilometrów maleje we mnie poziom agresji:). Wracam do domu i znów jest fajnie. I ja jestem fajniejsza:). Nigdy jeszcze nie leżałam na kozetce u profesjonalisty w pewnej dziedzinie, ale myślę, że rower działa tak samo.

  Życie bez roweru jest absolutnie niemożliwe!