Lepiej być nie może

 Jestem wiosenno-letnia ( ale nie, że oziębła i chłodna bo duszę to mam raczej hiszpańską ) i nie zmieni tego najpiękniejsza nawet jesień. Niemniej jednak z radością muszę stwierdzić że tegoroczną znoszę wyjątkowo łatwo czym sama jestem zaskoczona. Tym, i upływem czasu. Uwierzyć nie mogę, że już powoli kończy się listopad, na horyzoncie widać grudzień, po nim Nowy Rok a później to już wiadomo, że będzie z górki. Z górki do wiosny żeby nie było wątpliwości. 

Jak już wspomniałam tegoroczną jesień przechodzę wyjątkowo spokojnie na co wpływ ma wiele czynników, radosnych i miłych. Pogodowo jest znośnie bo przecież wiadomo, że to nie lato i nie można wymagać upałów i słońca ale nie jest aż tak źle, żeby nie mogło być gorzej. Mogłoby być, oj mogło, mam za sobą lata doświadczeń. Już końcówka listopada a ja najmniejszy nawet raz nie popadłam w typowy dla mnie jesienny marazm. Po pracy zaledwie dwa razy zgubiłam się w świecie krótkiej drzemki co normalnie o tej porze byłoby codziennością. Nadal popołudniami mam mnóstwo energii i tylko możliwości mało żeby ją dobrze spożytkować. 

Do łask wróciło malowanie po numerach, co nadal dostarcza mi mnóstwo radości i relaksuje jak mało co, kończę zaczęte wiosną haftowanki, myślę też o powrocie do lepienia z gliny. Sobie i innym obiecałam, że zrobię porządek w magnesach i w kolekcji pamiątkowych monet, które sama sobie "wykręcam" w różnych miejscach. Przywołują ogrom podróżniczych wspomnień i zasługują na zdecydowanie lepsze miejsce niż drewniana szkatułka, która nawet średnio mi się podoba ale głupio mi wyrzucić prezent 😊.

A teraz będzie sztos, przygotujcie się, Ci z Was którzy stoją lepiej niech usiądą bo była u mnie Marta od wiatraków ( chętnych poznać Martę bliżej zapraszam TUTAJ ). Poznałyśmy się dawno temu przez internet, spotkałyśmy kiedyś w Portugalii, od tamtej pory mamy regularny kontakt - chwała niech będzie internetom i darmowym rozmowom miedzykrajowym, co w naszej sytuacji jest nie bez znaczenia również bez limitów trwania. Marta przyleciała z Mężem i chyba nie skłamię jeśli napiszę, że to był cudowny czas. Spacerowaliśmy po Hamburgu, byliśmy w świątecznym wesołym miasteczku, w chorwackiej restauracji, w dzielnicy rozpusty i w wielkim sklepie dla dorosłych, którego asortyment wywołał w nas lawinę różnorakich emocji 😊 a wieczorami już w domu do późna nie mogliśmy się nagadać i wielokrotnie przestać śmiać. Martuś, jeśli to czytasz to wiedz ( chociaż już ci to mówiłam) że bardzo ale to bardzo cieszę się z naszego spotkania i już czekam na kolejne. Pamiętaj, że zawsze jesteście u nas mile widziani, możecie nawet przyjeżdżać spontanicznie, uprzedź mnie jednak na tyle wcześnie, żebym przed pójściem do pracy zdążyła Wam zostawić klucze pod wycieraczką. Pal licho koszta, te wszystkie perłowe mydła, zastawa stołowa, kucharz, barman i housekeeping tanie nie są, ale trudno, niech już stracę. Czas z Wami jest bezcenny, tęsknię przeokrutnie i bardzo Cię kocham ale to już wiesz. Roberta oczywiście też ale Ciebie wyjątkowo mocno bo to od Ciebie wszystko się zaczęło. Cieszę się, że pomimo odległości udało nam się stworzyć taką wyjątkową więź, obiecuję Ci o nią dbać. Od czasu Waszej wizyty nie ma dnia, żebym nie wracała do niej pamięcią.

Jest jeszcze coś co poprawia mi humor a co niedługo zacznie być elementem codzienności a mianowicie jarmarki świąteczne, których tegoroczna inauguracja już pojutrze. Idąc z pracy na pociąg mijam ten największy i najbardziej atrakcyjny w mieście, kiedy zatoczę małe koło mogę zaliczyć takie jarmarki dwa a jeśli zdecyduję się iść jedną stację na piechotę to trasa wiedzie przez takie jarmarki trzy. Jeden z nich ulokowany jest na całej długości deptaka co znacza, że niemal zaraz po wyjściu z pracy wkraczam w świat grzanego wina, świątecznych przysmaków, kolęd, straganów, bombek i choinek i idę sobie przez niego aż do momentu wejścia na stację. Porobię Wam zdjęcia na dowód 😊.

Życzę Wam przepięknej końcówki listopada i uciekam pod koc. Jak nastroje?