Cap de Formentor. Pięknie tak, że łzy w oczach

 Czego jak czego ale jeśli chodzi o zaległe majorkańskie wpisy to nie można mi zarzucić ani chronologii, ani systematyczności. Dzięki temu, że jest jesień i w podróżach posucha istnieje realna szansa na to, że się z nimi uporam do wiosny. Domyślacie się zapewne, że po sześciu dniach na Majorce mam o czym pisać, miejsc widziałam mnóstwo z czego wszystkie piękne, żal byłoby coś pominąć. Zatem dzisiaj, w ten piękny aczkolwiek deszczowy, wietrzny i ciemny wtorek znów przeniesiemy się na Baleary, do ostatniego majorkańskiego dnia.

Jeżeli Majorka kojarzy Wam się jedynie z plażami, palmami i zatokami, gdzie woda jak marzenie to nie, tak nie jest, a przynajmniej nie do końca. Ta hiszpańska wyspa ma miejsca, które wymykają się standardom. Dla mnie jednym z nich był właśnie Półwysep Formentor, na którego samym końcu znajduje się latarnia morska Far de Formentor.

Latarnię zbudowano w 1860 roku i szczerze mówiąc widziałam w swoim życiu ładniejsze. Nie odwiedziłam natomiast na całej Majorce kawiarni, w której byłoby równie drogo. Niestety akurat kiedy tam byliśmy trochę padało, do odjazdu autobusu mieliśmy prawie pół godziny a oprócz tej kawiarni nie było gdzie przeczekać chwilowej niepogody. I o ile sama latarnia nie zapada w pamięć to ceny w kawiarni już tak 😊.

Nie wiem od kiedy wiem natomiast, że do 31 września na koniec cypla nie można się dostać prywatnym samochodem. Droga do celu jest wąska i kręta i dostarcza niezapomnianych wrażeń, nawet autobusy wożące turystów od parkingu do latarni i z powrotem mijają się jedynie w jednym stałym punkcie. I o ile sama latarnia jest raczej taka sobie to widoki jakie oferuje nam sam kraniec półwyspu i droga ku niemu nie dadzą o sobie zapomnieć. Przy dobrej widoczności widać stąd nawet Minorkę.

No sami powiedzcie, czy można się nie zachwycać? I czy patrząc na ten fragment Majorki nie macie skojarzeń ze Szkocją lub Irlandią? Ja tak. Ani słońca, ani palm, ani niebieskiego nieba a do tego raczej brytyjska pogoda.

Półwysep i jego liczne zatoki są rewelacyjnym miejscem na piesze wędrówki. Teraz, kiedy już tam byłam a moim środkiem transportu był samochód i autobus, na widok tego co straciłam wiem, że najlepszym środkiem lokomocji są tu własne nogi. Może i trzeba w przemieszczanie się włożyć więcej wysiłku bo drogi kręte i przynajmniej w jedną stronę wiodą w górę ale za to widoki takie, że klękajcie narody. Na mój powrót na Majorkę mam już nawet plan i trekking po przylądku jest jednym z nich bo muszę nadrobić to co straciłam a co widziałam jedynie z okna autobusu.

Oprócz zachwytu i radości poczułam również wzruszenie, które na jakiś czas zakłóciło mi widoczność szkląc oczy ( też tak macie, że wzrusza Was widok pięknych miejsc? ). Generalnie wzruszam się z niebywałą łatwością a moje mazgajstwo daje o sobie znać również kiedy na urlopach odkrywam świat. Nie zamierzam z tym walczyć no bo w sumie po co? Z góry wiem że w starciu z moją wrażliwością nie mam najmniejszych nawet szans.

Widoki jeszcze piękniejsze niż z okolic latarni rozciągają się z Mirador d'es Colomer. Przy tym punkcie widokowym znajduje się parking, na którym można zostawić samochód i to właśnie w tym spektakularnym miejscu spędziliśmy najwięcej czasu. 

W książkowym przewodniku, który towarzyszył nam w odkrywaniu Majorki można przeczytać, że Półwysep Formentor jest przez wielu uznawany za jeden z najpiękniejszych zakątków wyspy i cóż, chyba ciężko się z tym nie zgodzić.