We wrzesień wjechałam na rowerze

Kilka dni po tym jak poczułam pierwsze ukłucie smutku w związku ze zbliżającym się końcem lata spędziłam jeden z najpiękniejszych letnich dni. Nie trzeba znać mnie nie wiadomo jak dobrze, żeby wiedzieć, że spędziłam go w najcudowniejszy możliwych sposób, i jedyny słuszny 🙂.

Niemal cały wczorajszy dzień przebimbałam na rowerze odwiedzając prawie wszystkie ulubione miejsca, co jakiś czas przysiadając to tu, to tam. Jak mam Wam teraz opisać te wszystkie wspaniałości, których doświadczyłam ale tak, żebyście też poczuli jaka wyjątkowa była ta zwykła przecież sobota? Powietrze pachniało wszystkim tym czym pachnie ciepły, wrześniowy dzień i kiedy tak jechałam ścieżką przez las ciężko było nie uśmiechać się do świata uśmiechem od ucha do ucha. Słońce prześwitywało przez konary drzew złotym blaskiem, ścigały się ze mną ważki i motyle.

Próbuję zaprzyjaźnić się z czytnikiem, który dostałam w pracy jeszcze przed pandemią a który do niedawna leżał w pudełku w szufladzie. Wyciągnęłam go tylko pierwszego dnia żeby sprawdzić czy działa, a później jeszcze raz żeby zobaczyć jak się ma. I chociaż za mną już dwie przeczytane w ten sposób książki to cóż, miłości z tego nie będzie. Nic nie wygra w starciu z zapachem papieru i szelestem przewracanych stron ale wykupiłam sobie pakiet w Legimi i będę coś czytać raz na jakiś czas, zwłaszcza wtedy kiedy będę miała ze sobą małą torebkę. Mały rozmiar to chyba jedyna zaleta czytnika 😊.

 

Wybaczcie taką ilość owczych zdjęć no ale sami powiedzcie: widzieliście dzisiaj coś równie słodkiego? Oprócz faktu, że mam do nich pięć minut na rowerze najlepsze jest to, że dają się przytulać i całować. I pięknie pozują do zdjęć.

Chociaż zaczyna mnie niepokoić fakt, że coraz szybciej zapada zmrok to tak długo jak się da będę udawała, że tego nie widzę. Nie pozwolę wrześniowi poprostu się przeturlać przez kalendarz, nie ze mną te numery. Z każdego dnia wycisnę najwięcej jak się da, wystarczyły dwa upalne wrześniowe dni żebym z całą mocą uwierzyła w niezwykłą jesień.

Nie będę ukrywać, że widok bel siana trochę mnie zaskoczył, nie do końca miło. Chociaż uwielbiam je jako element przyrodniczego krajobrazu to kojarzą się z końcem lata i zbliżającą się jesienią, nie spodziewałam się, że to już a to już 😀.

W jakich nastrojach wkroczyliście we wrzesień?