Dwadzieścia dwa kilometry piechotą nie chodzą...

moje dzisiaj przyjechały na rowerze. Dzień był cudny, słoneczny i ciepły a co najważniejsze wolny. Kiedy już uporałam się z tym co miałam do zrobienia w moich myślach niczym to dzisiejsze słońce rozbłysła jedyna słuszna myśl: rower! Trzeba korzystać z letniej pogody bo kto wie ile jeszcze takich dni zanim otuli nas jesień.

W dwie sekundy byłam gotowa do drogi, w plecaku miałam książkę, herbatę i coś słodkiego do niej. To wszystko w połączeniu z rowerem stworzyło mi cudny dzień. Pogoda była wymarzona do tego, żeby "marnotrawić" wolny czas wśród lasów, łąk i pól a ja tak tym wszystkim uszczęśliwiona, że unosiłam się nad ziemią.

Taki ogrom piękna i pozytywnych emocji płynie z kontaktu z przyrodą, las jeszcze pachnie latem i rozgrzanymi słońcem liśćmi, ptaki ćwierkają wniebogłosy, słońce pokazuje na co je stać zanim o nim na jakiś czas zapomnimy. Nie mam słów na to jaki to był piękny aczkolwiek przecież zwyczajny dzień, mam za to kilka zdjęć, niestety zrobionych kilkuletnim już telefonem bo aparatu nie wzięłam.

Jedna z ulubionych miejscówek na książkę i herbatę, bardzo żałowałam, że musiałam już wracać do domu bo z chęcią przebimbałabym tam cały dzień.

To był cudny dzień, idealne było w nim wszystko a najlepsze jest to, że jeszcze się nie skończył. Dzisiaj urodziny Tego, który w życiu dotrzymuje mi kroku, uszczęśliwiając każdego dnia. Świętujemy w ulubionej chorwackiej restauracji, od wczoraj robię sobie w brzuchu miejsce😊. 

Pięknego wtorku, i środy, i czwartku i wszystkich najbliższych dni. Niech będzie dobrze.