Góra Krzyży. Pagórek pełen wiary.

Góra Krzyży to najważniejsze miejsce pielgrzymkowe na religijnej mapie Litwy. Przyjeżdżają tutaj wierni z całego kraju, ale nie tylko. Wypisane w najróżniejszych językach świata prośby i podziękowania są najlepszym dowodem na to, że swój ślad, w postaci krzyża, zostawili tutaj ludzie różnych narodowości i wyznań.

Góra Krzyży jest w rzeczywistości kilkumetrowym pagórkiem. Ilość krzyży zarówno na nim jak i u podnóża ze wszystkich jego stron robi niesamowite wrażenie. Nigdy nie widziałam czegoś takiego i pewnie nigdzie indziej już nie zobaczę - krzyże różnej wielkości powbijane w ziemię, pozawieszane na innych krzyżach, położone na trawie lub zawieszone na rosnących w pobliżu świerkach.

Są  tutaj krzyże różnych rozmiarów, kolorów i kształtów. Wykonane z drewna, metalu, kamienia a także zrobione - wydaje się, że na miejscu, pod wpływem chwili - z gałęzi lub kawałka sznurka. Są figury Jezusa, Aniołów a także małe budowle sakralne, miniatury ołtarzy i kaplic. Wszystkie tak samo piękne i tak samo wartościowe, bo kierowane intencjami w dobrej sprawie.

Ilość krzyży i symboli religijnych naprawdę robi wrażenie. I pomimo tego, że nie pojechałam tam motywowana żadnymi pobudkami religijnymi, to powolny spacer alejkami, oglądanie krzyży i czytanie intencji rozbudziło we mnie wiarę w moc tego miejsca. I w ludzi, którzy dzielnie opierali się próbom wielokrotnego usunięcia krzyży za nic mając zakazy pielgrzymowania tu. W okresie sowieckim Góra Krzyży nabrała szczególnego znaczenia, gdy stała się obszarem anonimowego lecz zadzwiająco zaciekłego oporu wobec reżimu.

Jak dla mnie główną wartością Góry Krzyży są intencje ludzi, głównych twórców tego miejsca. Krzyże będące prośbą o pomoc, podziękowaniem albo poprostu zostawione tu jako symbol wiary. Pomimo tego, że te największe krzyże są najbardziej widoczne, to na mnie największe wrażenie robiły te najmniejsze i niekoniecznie najładniejsze, ale za to wykonane samodzielnie z wiarą w to, że tu zostawione zdziałają cuda lub ulżą w smutku. To tych najmniejszych szukałam i na nich skupiałam uwagę, bo piękno tkwi w prostocie. Dotykałam ich mając szczerą nadzieję, że spełniły swoją rolę.

Niejednokrotnie się wzruszyłam, czytając podziękowanie za wyjście z nałogu lub 40 przeżytych wspólnie lat. Prośby o dobre życie dla siebie i bliskich, o zdrowie i miłość. Myślałam o osobach, które tu były i czy ich prośby się spełniły, mając szczerą nadzieję, że tak.

W sklepie z pamiątkami, który znajduje się obok wejścia, można kupić różnorodne krzyże, najtańsze chyba za 1 euro. Słabo przygotowałam się do wizyty tam i nie wiedziałam nic oprócz tego, że chcę tam być. Nie wiem czemu, ale nawet nie pomyślałam o tym, że miejsce jest wciąż "żywe" i codziennie wzbogacane o nowe krzyże. Może wtedy sama bym zrobiła coś fajnego i zostawiła tam jako ślad po sobie. Inny niż ten, na który wszyscy się zdecydowaliśmy, aczkolwiek też ładny - prosty drewniany krzyż z aniołkiem :). Mam nadzieję wrócić tam kiedyś i go odnaleźć.

Dokładne ustalenie ilości krzyży nie jest możliwe. Codziennie pojawiają się nowe a ich policzenie to naprawdę byłby wyczyn. Szacowana ilość jest różnorodna w zależności od żródła, czytałam trochę o tym miejscu aby się więcej dowiedzieć. Jestem zdania, że ilość nie jest istotna, ale intencje, w których je tu zostawiono. I te krzyże najprostsze, wykonane z tego, co akurat było pod ręką, są mi najbliższe. Jestem przekonana, że powstawały pod wpływem chwili, zapewne przez ludzi takich jak ja, niekoniecznie wierzących w moc tego miejsca, dla których wizyta tutaj nie była pielgrzymką ale zwykłą atrakcją turystyczną. Po czym się okazywało, że Góra Krzyży ma w sobie coś takiego, że wiara tysięcy ludzi w wyjątkowość tego miejsca staje się jego własną, a w głowie pojawia się myśl, że zostawienie swojego śladu nie byłoby złym pomysłem...