Krakowski Kazimierz - nigdzie tak jak tu...

Na wyjazd do Krakowa czekałam z utęsknieniem. Od mojego ostatniego pobytu tam upłynęło dużo czasu. Zbyt dużo...I pomimo tego, że czasy się zmieniają, ja się zmieniłam i moje postrzeganie Świata też, to Kraków jest taki jakim go zapamiętałam. Na całe szczęście.

Kazimierz niezmiennie zachwyca. I wzrusza. To taki trochę inny świat. Najbardziej zachwyca to co nienamacalne - atmosfera trudna do odnalezienia gdzie indziej, powiew starych czasów i historii, która dla miasta i jego mieszkańców nie zawsze była łaskawa. 

Zdanie, że czas się tu zatrzymał, pasuje do Kazimierza idealnie. Dla jednych to banał, dla innych utarty frazes - ja uważam, że to stwierdzenie jest dla Kazimierza najlepszą rekomendacją. Uwielbiam niedzisiejszość odnajdywaną w teraźniejszości.

Przemiły Pan zaproponował, że mi zapozuje dając gwarancję na fajne zdjęcie. Po krótkiej i sympatycznej wymianie zdań zaprosił mnie nawet na kawę. Gdyby nie fakt, że niedaleko stał Marcin to chyba bym się zgodziła :).

Pomimo tego, że Kraków - zwłaszcza w sezonie - żyje życiem turystów i rozbrzmiewa echem tysięcy stóp i melodią zdań w wielu językach, to na Kazimierzu ten zamęt jest jakby inny...Wolniejszy. Spokojny i beztroski. Idealna kompozycja spowolnienia, wytchnienia, zatrzymania...Życie automatycznie przełącza się na opcję slow.

Magia i atmosfera Kazimierza jest wyjątkowa. Cudowna mieszanka historii, która tam się działa i ludzi, którzy byli jej bohaterami "wisi" w powietrzu jakby to było wczoraj...

Wyjaśniło się dlaczego tak mi smakuje i wypijam jej hektolitry...

Klimatyczne kawiarenki, zapadające w pamięć detale, bramy i zakamarki, do których ciekawość każe zajrzeć już, natychmiast, teraz...Tutaj wszystko do siebie pasuje zarówno klimatem jak i ilością serca włożoną w jego tworzenie.