Cartagena. Miasto z morza.

Cartagena była moim planem na dzień bez planów. Po prostu obudziłam się rano z apetytem na Cartagenę. Znowu...

Cartagena to miasto portowe. I jak mało gdzie mam tutaj wrażenie, że naprawdę wyrasta z morza.

Spacerom, nie tylko tym nadmorskim, towarzyszą mewy. I ten wyjątkowy zapach nie pozwalający zapomnieć, że morze jest blisko.

Skulony pan to pomnik poświęcony ofiarom terroryzmu. I nie widać chyba tego dokładnie ale ten pan jest goły. Całkowicie.

Uwielbienie do braku tłumów na ulicach jest sprzeczne z moim zamiłowaniem do przebywania w towarzystwie :). Nic to. Jeśli chodzi o zwiedzanie siesta jest moim ulubionym momentem dnia. W momencie kiedy w Hiszpanach odzywa się chęć do ucięcia sobie popołudniowej drzemki ja dostaję przyspieszenia i nabieram apetytu na spacery pustymi i zacienionymi uliczkami.

Przy niemym akompaniamencie ciszy zdecydowanie lepiej mi się spaceruje. Nic nie zakłóca spokoju, gwar nie rozprasza moich myśli, no i nikt nie wchodzi w kadr :).

Jednym z najważniejszych i najcenniejszych zabytków miasta są ruiny teatru rzymskiego. Pochodzą z czasów kiedy Cartagena nosiła nazwę Carthago Nova a zostały odkryte dopiero w 1988 r. W czasach kiedy nikt się nie spodziewał takich odkryć było to wielkie wydarzenie. Teatr otoczony jest blokami mieszkalnymi i dużym parkiem z którego roztacza się widok na port, teatr i miasto.

Ruchome schody w centrum miasta to jak dla mnie raczej bezsens niż luksus. Aczkolwiek przyznam szczerze że z nich skorzystałam. Tylko i wyłącznie dla sprawdzenia jak to jest :). I cóż...Zdecydowanie wolę schody w tradycyjnej wersji, a już na pewno w takim miejscu.

Cisza, spokój i wytchnienie. W wielu miejscach słyszałam tylko własne kroki. Centrum miasta przecina deptak - mam wrażenie, że prowadzi prosto do morza. Otoczony pięknymi kamienicami, z restauracjami, kawiarniami i sklepami jest turystycznym sercem Cartageny i miejscem gdzie kwitnie życie towarzyskie.

Deptak "wpadający" do morza...

Można wypić kawę przy samym morzu i gdyby nie to, że z nieba lał się żar a nie było śladu parasola, ja swoją kawę wypiłabym przy jednym ze stolików poniżej. Zamiast tego wypiłam białą czekoladę z lodami i to mnie w pełni zadowoliło. Co tam zadowoliło - uszczęśliwiło jak nie wiem co!

Następnym razem zabiorę tam Marcina i sobie popłyniemy w godzinny rejs. 5 euro to niewiele, nie wiem czemu nigdy wcześniej nie skorzystaliśmy z tej sposobności.  Mam przynajmniej jeden powód by wrócić do Cartageny kolejny raz, co uczynię z radością.