Wieczorową porą.

Ciekawe kiedy, i czy wogóle, ktoś mnie odwiedzi na blogu mym nowym. Muszę się przyznać, że naprawdę fajnie mi z myślą, że mam takie swoje prywatne miejsce w blogowym wszechświecie, póki co nikt z bliskich o tym nie wiem, znaczy się sekret mam :).I chyba nad wyraz dobrze mi z tym jupi jupi. Generalnie chyba wogóle mi dobrze teraz...Od kilku lat mieszkamy z Żukiem w Hiszpanii ale w sierpniu nastąpi przełom gdyż wracamy na stałe na ziemie przodków, z czego cieszę się przeogromnie, Żuku też mam nadzieję, chociaż On ciut mniej...Fajnie nam tutaj było, nie powiem, ale nigdy nie chcieliśmy być tu na stałe, no i teraz nadeszła pora na wielki come back i wicie gniazda w ojczystym kraju.I ta myśl, że bliscy będą blisko, i że będzie śnieg, i żarełko swojskie, i cudowne Święta, ach uskrzydlona jestem...Za dwa miesiące mamy pierwszych wakacyjnych gości, później kolejnych, a jak już wszyscy sobie pojadą to będę miała trochę czasu na spakowanie dobytku i żegnanie się z miejscami, które były mi domem przez kawałek życia. Więc teraz żyję oczekiwaniem na pierwszych gości, a później to już będzie z górki.

Aha, w profilu nie napisałam, że jestem szalona, więc teraz nadrabiam. Chociaż chyba lepiej pasuje słowo stuknięta. I to zdrowo. Jakiś czas temu pchana impulsem kupiłam bilety lotnicze do Maroko, 10 euro w dwie strony, już z opłatami, podatkami i tymi wszystkimi naciąganymi kosztami. Na szczęście udało mi się znaleźć towarzystwo na wyprawę do Afryki. Teraz tylko pozostaje kwestia znalezienia domu dla psiego stadka, wolałabym, żeby mieszkały "kątem" u znajomych, zamiast w psim hotelu, no ale w ostateczności...Wszyscy nasi znajomi mają psa, tudzież psy, no ale mam nadzieję, że okażą serce i jeden kochany pies więcej nie zrobi im różnicy. Bo na to, że naszym dwóm futrzakom znajdę jeden dom to szans dużych nie ma. Echhh, ciężko będzie się rozstawać na mój marokański tygodniowy wypadzik. No ale cóż, lecę i koniec, i już się nie mogę doczekać, i będę na kolejnym kontynencie, i będą fajne fotki, i pyszne jedzonko, i widoków mnóstwo takich, co w duszy zostawią ślad...

I dzisiaj w nocy Żuczek wraca do domu jupi jupi jupi.Pełnia szczęścia!