Urlop na tle morza

 Wróciłam. Opalona, wypoczęta, spokojna i szczęśliwa. W dużej części składam się teraz z szumu fal bo morze było moim najwierniejszym towarzyszem, patrząc na morze zaczynałam dzień, z widokiem na morze kładłam się spać. Na jego tle działo się niemal wszystko. 

Plażowiczka ze mnie kiepska, no chyba że mojemu plażowaniu towarzyszy książka i parasol, wtedy jak na moje możliwości jestem w stanie spędzić nad wodą trochę więcej czasu. Mieszkałyśmy z koleżanką w połowie długiej na osiem kilometrów plaży skąd miałam świetny start na spacery na dwa jej krańce. Jak to ja, chodziłam na tym urlopie jak dzika, nieposkromiony apetyt w odkrywaniu nowych miejsc trwa przy mnie dzielnie niczym najwierniejszy przyjaciel. Dzień po dniu pobijałam rekordy kroków i to tym rekordom zawdzięczam cudowną opaleniznę którą, wybaczcie narcyzm, nie mogę przestać się zachwycać.

Kto zagląda tutaj regularnie i od dłuższego już czasu dobrze wie, że jestem powsinogą. Nie dla mnie pobyty w kurortach polegające w głównej mierze na pokonywaniu trasy między plażą a hotelowym basenem, z małym przystankiem przy hotelowym barze, no bo przecież all inclusive. Ja muszę smakować, odkrywać i eksplorować, czas ucieka a życia nie przybywa, nie można tego marnotrawić. Szybko stworzyłam sobie swoją własną rutynę składającą się z przemierzania okolicy w pierwszej części dnia i z książki i parasola w drugiej. I chociaż te nasze plażowe popołudnia miały w sobie mnóstwo magii pomimo tego, że oprócz jedzenia, gadania i czytania nie robiłyśmy nic więcej to zdałam sobie sprawę, że taka bezczynność nie jest dla mnie.

Do leniwych urlopów nie jestem przyzwyczajona, nie mam też w tym temacie doświadczenia bo kiedy idzie się przez życie z drugim powsinogą urlopowa bezczynność nie ma racji bytu i nigdy nie trwa zbyt długo. Ale ale, dzięki tym plażowym popołudniom udało mi się przeczytać dwie książki, w Hiszpanii kupiłam sobie dwie kolejne, jedną zaczęłam czytać w samolocie. Fajnie było obserwować jak pustoszeje plaża, cudownie się uspokajałam po tym wcześniejszym rozedrganiu, z radością witałam wieczorny chłód.

CZYTELNICZE PLANY NA NAJBLIŻSZE DNI

Był to urlop pełen długich rozmów, głośnego śmiechu, wspominania przeszłości i pysznego jedzenia i wina, nasze menu składało się w głównej mierze z owoców morza. Czasami jechałyśmy sobie do Alicante, wjechałyśmy na zamek, wsparłyśmy hiszpańską gospodarkę kilkoma w ogóle niepotrzebnymi ale dającymi radość wydatkami co poskutkowało tym, że potrzebowałam drugiej pary rąk i kolan żeby dopiąć walizkę. Cztery ostatnie urlopowe dni spędziłam już w innym towarzystwie i w innym miejscu, również w zupełnie inny sposób, bardziej głośny i towarzysko intensywniejszy. Po tych spokojnych sześciu dniach właśnie tego mi było trzeba.

No i to by było na tyle, od wczoraj jestem w domu, spragniona obecności Mojej Najbliższej Osoby, którą po tych dziesięciu dniach rozłąki nie mogę się nacieszyć. Przepełnia mnie spokój okraszony sporą dawką energii do działania, pozostaje mi tylko mieć nadzieję, że ta cudowna mieszanka będzie mi towarzyszyć również we wtorek o dziewiątej rano, kiedy to wrócę do pracy. Póki co mam jeszcze poniedziałek aby dojść do siebie, plany mam zacne bo rowerowe, nie sposób się jutrem nie cieszyć.

A co u Was moi przemili Goście, kto już po urlopie a kto przed? A może ktoś w trakcie? Jak Wam mija codzienność?