Po raz drugi w Amsterdamie. Bo czasami powroty są fajne

 We wspomnieniach dam dzisiaj krok wstecz i hop, wskoczę sobie do połowy sierpnia i mojego urodzinowego wyjazdu do Holandii. Chociaż plan był taki, żeby te najfajniejsze podróżnicze wspomnienia zachować sobie na długie, ciemne i zimne wieczory, to sami widzicie co się dzieje? Jesień mamy piękną i niewiarygodnie ciepłą, z moich obaw spełniają się jedynie te długie i ciemne wieczory, ale to przecież nic nowego. Jedynie w pracy potrzebowałam kilku dni, żeby się do tej szybko zapadającej ciemności przyzwyczaić i kilka razy nieźle się zdenerwowałam przerażona tym, że już tak późno a ja mam jeszcze tyyyyyle roboty. A to wcale późno nie było, to nastał listopad.

Jednym z punktów tego urlopu był, jakżeby inaczej, Amsterdam, i chociaż dla mnie był to drugi pobyt w tym mieście to i tak się cieszyłam. Poprzednim razem byłam jeden dzień, pod koniec grudnia, teraz dla odmiany latem. Odczułam jedynie zmianę temperatur bo kamienice jak stały tak stoją a kanały przecinają Amsterdam wzdłuż i wszerz, pod tym względem dla mnie jako turystki nic się nie zmieniło. Wszystko po staremu, jest tak jak było, chociaż pewnie mieszkańcy mają na ten temat inne zdanie.

Długi i ciepły dzień sprzyjał maksymalnemu wykorzystaniu spacerowych możliwości jakie daje holenderska stolica, byliśmy chyba wszędzie. Dzięki zegarkowi konkubenta wiem, że pobiliśmy tego dnia światowy rekord kroków, konkubent czasami trochę marudził ale szybko i skutecznie dało mi się go ułaskawić i zmotywować do dalszej włóczęgi kuflem zimnego, złocistego napoju z pianą. I tak co jakiś czas ale co tam, najważniejsze że grzecznie ze mną szedł. Dziwne tylko jest to, że jak w nocy spacerowaliśmy po zaułkach świecących czerwonym światłem to prawie podskakiwał a po tym zmęczeniu śladu nie było, nie było też żadnym problemem to, że kręcimy się w kółko a mnie się czasem takie rzeczy wypomina.

Nasz plan zwiedzania polegający na braku planu sprawdził się świetnie również w Amsterdamie, iść przed siebie skręcając tam gdzie akurat najdzie nas ochota praktykujemy regularnie. I chociaż ja jestem fanatyczną zbieraczką papierowych, koniecznie darmowych 😀, map i planów miast to korzystamy z nich tylko w awaryjnych sytuacjach i są głównie pamiątką, którą przywożę do domu. Niemąż mówi na to śmieci ale i tak grzecznie je nosi w plecaku. 

Wiecie, że wiosną w 2023 roku w Rijksmuseum w Amsterdamie planowana jest wystawa obrazów Johannesa Vermeera? Ma to być największa wystawa tego holenderskiego malarza w historii. Po cichu planuję się tam wybrać bo chociaż jakąś nie wiadomo jaką fanką malarstwa nie jestem, to jednak najważniejsze i najbardziej znane światowe dzieła artystów wszelakich znam. Fajnie tak od czasu do czasu popławić się w kulturze zwłaszcza kiedy człowiek osiąga pewien wiek ha ha ha. Bo teraz w Amsterdamie na muzea nie mieliśmy czasu, tzn. byliśmy w jednym, w Muzeum Seksu, zatem sami widzicie że chyba niespecjalnie jest się czym chwalić. Mam też nadzieję, że na tej podstawie nie wyrobicie sobie opinii o poziomie naszej kultury, Muzeum Seksu skusiło nas kolejką czekających na wstęp. Pod osłoną nocy człowiek robi różne dziwne rzeczy a my tym muzeum połączyliśmy spotkanie z kulturą i życie nocne w Amsterdamie 😀. 

Sierpniowy Amsterdam był jasny i ciepły, zatłoczony na poziomie który ani nie przeszkadzał, ani nie zakłócał zwiedzania. Najwięcej ludzi było nocą na barwnych uliczkach, o których wspomniałam powyżej, tam był taki ścisk i tłok, że czasami ciężko było zrobić krok. A w ciągu dnia i owszem, był gwar ale bardzo łatwo było się od tego gwaru odłączyć.

Pisałam wcześniej, że w Amsterdamie od mojej ostatniej wizyty nic się nie zmieniło ale teraz nastąpi sprostowanie: podczas poprzedniej wizyty wiecznie na mnie dzwonili rowerzyści bo całkiem nieświadomie stawałam na ich trasie szybkiego ruchu. Trochę mnie to wytrącało z równowagi, do tego stopnia, że nerwowo reagowałam na każdy dźwięk rowerowego dzwonka, nawet jeśli to nie na mnie dzwoniono. Podczas owego pobytu przekonałam się czym są rowery dla Holendra i jak wygląda przyjazne rowerzyście miasto. Teraz byłam już ostrożniejsza i bardziej uważna, z czym było spokojniej i bezpieczniej i mnie i rowerzystom i obyło się bez ofiar.