Jasne odcienie jesieni ( która nadeszła pomimo tego, że niedawno Wam pisałam, że w tym roku jesieni nie będzie )

Udawanie, że nic się nie stało i wcale nie ma jesieni wychodzi mi dużo lepiej niż się spodziewałam. Duża w tym zasługa pogody bo pomimo tego, że czasem pada a niebo zakrywają szare chmury to jest ciepło nawet takiemu zmarźlakowi jak ja. Noszę lekkie kurtki, skarpetki do kostek i trampki lub półbuty - no dobra, tu akurat nie mam wyboru bo na początku wiosny wyrzuciłam wszystkie jesienno-zimowe buty jakie miałam a nowych póki co nie kupiłam, bo żadne mi się nie podobaja. Pękły mi też ulubione kalosze ale na szczęście to pęknięcie jest z boku i o jego istnieniu nie wie nikt oprócz mnie, nie ma też ono wpływu na ich wodoodporność. Jednym słowem, dalej noszę ale jak znajdę godnych następców to nie zawaham się kupić.

Jeśli chodzi o pogodę to wrzesień był pod tym względem słaby i bardzo mnie rozczarował. Na szczęście po nim przyszedł październik i w swojej najlepszej wersji uzmysłowił mi, że jesień bywa cudna. Od kilku dni codziennie świeci słońce a kiedy się odbija w coraz bardziej żółtych liściach to jest tak pięknie, że zwykły chód w ogóle do tego szczęścia nie pasuje i mam ochotę chodzić w podskokach.

Bo czy można źle mówić o październiku który daje szansę czytania książki w plenerze, w lekkiej bluzie tylko? Albo cieszenia się herbatą na balkonie? Sami powiedzcie czy jesieni, która kładzie się na dywanie takim pięknym cieniem można się bać? 

Roweruję ze zdwojoną pasją bo nie mam pewności, że listopad też będzie tak bardzo w tym temacie łaskawy, zatem cieszę się tym wszystkim na zapas. Przezornie zaopatrzyłam się już w świeczki i stos nowych książek, który wymusił różnież kupno kolejnego regału. Postawiłam na widoku dzbanek z podgrzewaczem, wyciągnełam kocyki, w szufladzie nocnego stolika ukryłam zwinięte w kłębek grube skarpeciory. Odświeżyłam swetry i zgoliłam farfocle. Nie chciałabym się dać zaskoczyć jak już nadejdzie związane z jesienią pogodowe zło, którego istnienia wszyscy przecież jesteśmy świadomi. Oby tylko nadeszło najpóźniej jak się da bo to przecież żadna tajemnica, że jest bardzo niemile widziane, u mnie przynajmniej. Póki co cieszę się tym co jest a jest cudnie. Następnym razem pokażę Wam zachody słońca, na które jeżdżę na łąki na rowerze, takie zakończenie dnia to jest sztos, sami się przekonacie.

A jak tam Wasze jesienne nastroje?